دکتر مریم رخصتی عراقی، دکتر اسماعیل نصیری، دکتر صادق نصری، دکتر محمد رضا اسماعیلی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
مربیگری یک فرآیند پویا و چند بعدی است که شامل تعامل بین مربی، ورزشکار، محیط و تکلیف، به منظور تقویت عملکرد ورزشکار است. براساس شواهد ، روش مربیگری می تواند جنبه های رفتاری ورزشکار را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش اثربخشی دو سبک تمرینات شاگرد محور و مربیمحور بر خودکارآمدی و عملکرد ورزشی دختران ژیمناست مورد مطالعه قرار گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون ـ پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری، دختران ژیمناست نیمه حرفه ای 14-11 سال شهر تهران بود. روش نمونهگیری، خوشهای تک مرحلهای و نمونه پژوهش شامل40 نفر ژیمناست دختر بود. . ابزار های سنجش متغیرها شامل پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی و پرسشنامه محقق ساخته عملکرد ورزشی بوده است. پس از انجام پیش آزمون، گروه ها به طور جداگانه و به مدت دو ماه و دو روز در هفته در جلسات یک و نیم ساعته پروتکل تمرینات ورزشکار محور و مربی محور را اجرا کردند. از تحلیل کوواریانس برای آزمون فرضیه استفاده گردید. یافته ها در مرحله پس آزمون نشان داد که خودکارآمدی ورزشی(001/0< P) و عملکرد ورزشی (001/0< P) دختران ژیمناست گروه شاگرد محور به طور معناداری بیشتر از گروه مربی محور بوده است . براساس نتایج، تمرینات شاگرد محور در مقایسه با مربی محور در افزایش خودکارآمدی ورزشی و عملکرد ورزشی شاگردان اثربخشی بیشتری دارد و به مربیان پیشنهاد می شود در برنامه تمرینی دختران ژیمناست نیمه حرفه ای، تمرینات شاگرد محور را مورد توجه ویژه قرار بدهند.
