2 نتیجه برای آمادگی جسمانی
سید رفیع شفابخش، محسن شفیع زاده، محمدرضا دهخدا،
دوره 2، شماره 3 - ( 6-1391 )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تمرین و تعلیم مفاهیم آمادگی بر عوامل آمادگی جسمانی با بررسی نقش میانجی عوامل روانشناختی انجام گرفت. 84 نفر از دانشآموزان سالم و غیر ورزشکار (با میانگین و انحراف سنی 49/0± 5/12، قد 1/6 ± 8/153 سانتیمتر و وزن 3/7±25/46 کیلوگرم) که به مدت 3 الی 6 ماه فعالیت منظم ورزشی نداشتند، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به روش تصادفی در سه گروه تمرین- تعلیم، تمرین و کنترل (n=28) تقسیم شدند. از پرسشنامۀ بهداشتی– ورزشی و دانشی محققساخته و پرسشنامه انگیزش درونی دسی وریان (1998) و آزمونهای مربوط به عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت برای جمعآوری اطلاعات در مرحلۀ پیش و پسآزمون استفاده شد. از تحلیل واریـانس چند متغیـره (MANOVA) و تحـلیل واریانس سـاده برای مقایسه آمادگی جسمانی و عوامل روانشناختی و مقایسه هر یک از عوامل در بین گروهها و از آزمونهای تعقیبی (LSD) برای مقایسه جفتی هریک از عوامـل در بین گروهها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین گروههای مورد بررسی در شاخصهای آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی- عروقی (p=0/001)، انعطافپذیری (p=0/000)، استقامت عضلانی (p=0/000)، قدرت پنجه (p=0/032) و شاخصهای روانشناختی شامل انگیزش (p=0/009) و دانش (p=0/000) تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی (LSD) نشان دادند استقامت قلبی– عروقی گروه تمرین- تعلیم از هر دو گروه تمرین و کنترل بهتر است. انعطافپذیری و استقامت عضلات شکم گروه کنترل از هر دو گروه تمرین و تمرین- تعلیم کمتر بود، اما دو گروه تمرین و تمرین- تعلیم اختلاف معناداری با هم نداشتند. قدرت پنجه و انگیزه درونی گروه تمرین از گروه تمرین- تعلیم و کنترل بهتر شد. درنهایت، میزان دانش گروه تمرین- تعلیم از هر دو گروه تمرین و کنترل بهتر بود، در حالی که دو گروه تمرین و کنترل برتری نسبت به یکدیگر نداشتند. به طور کلی، نتایج این پژوهش مؤید تأثیر تمرین- تعلیم مفاهیم آمادگی روی برخی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی از طریق افزایش سطح دانش و تغییر نوع نگرش افراد در جهت مثبت و بالابردن سطح انگیزه درونی بود.
آقای سلمان جعفری، دکتر مجید کاسف، دکتر جواد آزمون،
دوره 7، شماره 14 - ( 9-1396 )
چکیده
هدف از اجرای این تحقیق مقایسه اثر شیوه های اجرای فعالیت بدنی خارج از کلاس بر برخی عوامل آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر بود. روش پژوهش نیمه تجربی و جامعه ی آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه شهرستان مراغه تشکیل داده بود(2865n=). نمونه تحقیق هم 80 نفر بود که بصورت نمونه در دسترس انتخاب و پس از آن بصورت تصادفی در 4 گروه 20 نفری تحت عنوان گروه تجربی 1 شیوه مبتنی بر خود نظارتی دانش آموزان، گروه تجربی 2 شیوه مبتنی بر نظارت والدین، گروه تجربی 3 شیوه مبتنی بر نظارت معلم تربیت بدنی و گروه شاهد همگن و همسان شدند. ابتدا یک پیش آزمون به بوسیله آزمونهای بارفیکس اصلاح شده، خم شدن نشسته، درازو نشست و دو540 متر از هر چهار گروه گرفته شد. شیوه های اجرای فعالیت بدنی خارج از کلاس به مدت 8 هفته روی گروه ها اجرا، سپس یک پس آزمون از هر چهار گروه به عمل آمد. از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره برای مقایسه میانگین بین گروه ها استفاده شد.یافته های تحقیق نشان داد بین شیوه های اجرای فعالیت بدنی خارج از کلاس بر برخی عوامل آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر تفاوت معنی داری وجود دارد(05/0p≤).ضمنا نتایج تحقیق نشان داد شیوه مبتنی بر نظارت معلم تربیت بدنی تأثیر بیشتری بر روی فاکتورهای آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی داشت
