جستجو در مقالات منتشر شده


1 نتیجه برای فلج مغزی

فرهاد قدیری، اکرم ماشاءاللهی، علی اکبر جابری مقدم،
دوره 1، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده

خودپندارۀ بدنی می­تواند تحت تأثیر برنامه­های مداخله­ای چون ورزش و تمرین بدنی قرار گیرد. بنابراین، فهم بیشتر از نحوۀ تأثیر­پذیری آن به­وسیلۀ روش­های تمرینی مناسب به جهت افزایش ادراک فرد از ویژگی­های جسمانی خود و ایجاد انگیزۀ مشارکت در فعالیت بدنی از اهمیت بالایی برخوردار است. تحقیق حاضر برای تعیین اثر یک دوره تمرین مقاومتی فزاینده بر خود­پندارۀ بدنی و کارکرد بدنی پسران فلج مغزی 13 تا 18 ساله طراحی شد. آزمودنی­های تحقیق را 16 پسر فلج مغزی دی پلژی (سن 2/1±05/16) تشکیل دادند که به طور تصادفی به دو گروه شاهد (7 نفر) و تجربی (9 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه تجربی به مدت 8 هفته یک برنامه تمرینی مقاومتی فزاینده شامل سه تمرین برای تقویت گروه عضلات حمایت کننده اندام پایین تنه را اجرا کردند. قبل و بعد از مداخله اطلاعات مربوط به خودپنداره بدنی آزمودنی­ها توسط «پرسش­نامه خودتوصیفی بدنی» (PSDQ) و اطلاعات کارکرد بدن از طریق آزمون­های تعادل، پیاده­روی، پله، قدرت عضلات بازکننده مچ پا، عضلات باز کننده زانو و عضلات بازکننده لگن خاصره مورد ارزیابی قرار گرفت. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری و آزمون تعقیبی t جفت شده و وابسته تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی، کارکرد بدنی گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد تغییرات معنی­داری در آزمون­های پله، پیاده­روی، تعادل و قدرت بازکننده­های زانو، قدرت بازکننده­های مچ پا و  بازکننده­های لگن خاصره نشان داد (05/0P&le). اما، بین میانگین­های پیش­آزمون و پس­آزمون گروه تجربی در خودپنداره بدنی کلی و خرده­مقیاس­های خودپنداره بدنی تفاوت معناداری نسبت به گروه شاهد وجود نداشت (05/0P>). در نهایت، فرآیند تغییر در خودپنداره بدنی از طریق فعالیت بدنی به عواملی نظیر طول دوره تمرین، بافت تمرین و نگرش آزمودنی­ها وابسته است.  

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Management and Motor Behavior

Designed & Developed by : Yektaweb