9 نتیجه برای مشاهده
مریم نزاکت الحسینی، عباس بهرام، احمد فرخی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیمیافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهدهای بود. 90 آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهدهای (بازخورد خودکنترلی، جفتشده، آزمونگر) تقسیم شدند و برای اجرای تکلیف از دستگاه زمانبندی متوالی استفاده شد. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمانبندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوششهای اکتساب معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفتشده داشت. در مرحله یادداری و انتقال اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمانبندی نسبی معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی دارای خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروههای جفتشده و آزمونگر بود.
جواد ریاحی فارسانی، بهروز عبدلی، سمیرا معینی راد، فخرالدین اسدی،
دوره 3، شماره 6 - ( 9-1392 )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی تأثیر استفاده از بازی کامپیوتری بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال (دقت و الگو) و مقایسه این روش با دو روش الگودهی ماهر و درحال یادگیری است. به این منظور 50 آزمودنی با دامنه 17-15 سال بهعنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. آزمودنیها پس از شرکت در پیشآزمون در 5 گروه تمرین بدنی، بازی کامپیوتری، تمرین بدنی به همراه بازی کامپیوتری، تمرین بدنی به همراه مشاهده الگوی ماهر و تمرین بدنی به همراه مشاهده الگوی درحال یادگیری تقسیم شدند و هر گروه بهطور مجزا 2 هفته و هر هفته 3 جلسه (مجموع 6 جلسه) به تمرین مربوط به گروه خود پرداخت. تمام گروهها، پس از پایان آخرین جلسه تمرین، بلافاصله در آزمون اکتساب شرکت کردند و پس از 24 ساعت آزمون یادداری برگزار شد. تحلیل آماری دادهها در نرمافزار SPSS 17 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. سطح معنیداری برای تمام روشهای آماری 05/0p&le در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که هر 5 گروه در پسآزمون در دو نمره دقت و الگوی پرتاب نسبت به پیشآزمون بهطور معنیداری پیشرفت کردند و بیشترین پیشرفت مربوط به گروه بازی کامپیوتری به همراه تمرین بدنی بود. با جمعبندی نتایج بهدستآمده در این تحقیق میتوان گفت استفاده از بازی کامپیوتری شبیهسازیشده موجب بهبود یادگیری مهارتهای حرکتی میشود و این روش اثربخشی بیشتری نسبت به دو روش الگودهی ماهر و درحال یادگیری دارد.
آقای سجاد عظیمی پناه، دکتر شهزاد طهماسبی بروجنی،
دوره 9، شماره 17 - ( 6-1398 )
چکیده
مشاهده یک مدل به یادگیرنده امکان شکل دادن طرحی از عمل می‌دهد. همچنین، خودگفتاری مکالمه‌ای است که اجرا کننده‌گان از این طریق بر اجرایشان فکر کرده و باعث تقویت آن می‌گردند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یادگیری مشاهدهای، خودگفتاری و تلفیق آنها بر عملکرد پسران بود. نمونه‌های تحقیق حاضر را 60 نفر(24/25±1/12) از پسران مقطع چهارم و پنجم ابتدایی تشکیل داد که به صورت نمونۀ در دسترس انتخاب و پس از پیشآزمون سرویس والیبال ایفرد به 6 گروه خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی، یادگیری مشاهدهای،تلفیق خودگفتاری آموزشی و یادگیری مشاهدهای، تلفیق خودگفتاری انگیزشی و یادگیری مشاهدهای و گروه کنترل تقسیم شدند و به مدت یک جلسه تحت مداخله مربوط به خود قرار گرفتند. شرکت کنندگان در روز اول در مرحله اکتساب وآزمون اکتساب و 48 ساعت بعد درآزمون یادداری و انتقال شرکت کردند و در تمامی مراحل خودکارآمدی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بین همۀ گروههای تمرینی با گروه کنترل تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0 P≤). ولی بین گروههای تمرینی تفاوت معنیدار نبود هرچند با توجه به میانگین امتیازات، گروههای خودگفتاری آموزشی و ترکیب خودگفتاری و یادگیری مشاهدهای نسبت به سایر گروهها عملکرد بهتری داشتند. این نتایج از به کارگیری عوامل شناختی خودگفتاری و یادگیری مشاهدهای و تلفیق یادگیری مشاهدهای و خودگفتاری آموزشی به عنوان تسهیل‌کننده یادگیری حمایت می‌کند.
دکتر شهاب پروین پور، دکتر میترا روحی، خانم فاطمه رعد،
دوره 9، شماره 17 - ( 6-1398 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه روش تمرینی دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی در یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور 24 دانش‌آموز دختر که هیچ سابقهی تمرینی در شوت بسکتبال نداشتند، با دامنه سنی 13 تا 15 سال انتخاب شده و بر اساس نمرات پیشآزمون در دو گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی همتا‌سازی شدند. هدف تمرین در افراد گروه دوتایی رقابتی جلو زدن از همتایشان در کسب امتیاز شوت بسکتبال بود و در پایان هر جلسه تمرینی برنده مورد تشویق قرار می‌گرفت؛ اما افراد گروه دونفره مشارکتی در صورتی تشویق می‌شدند که جمع امتیاز آنها در پایان هر جلسه به 75 می‌رسید. در پایان جلسه دهم آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون‌های یادداری و انتقال انجام شد. نتایج نشان داد دو گروه در طول مرحله اکتساب صرف‌نظر از روش تمرینی تغییر معناداری از خود نشان دادند، اما بین گروهها در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معناداری مشاهده نگردید. درحالی‌که در آزمون انتقال گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی به‌صورت معناداری بهتر از گروه تمرین دونفره با رویکرد رقابتی ظاهر شد. در نتیجه چنانچه تمرین دوتایی با رویکرد مشارکتی همراه شود اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد رقابتی به ارمغان خواهد آورد.
آقای حامد اصولی، دکتر مهدی شهبازی، دکتر الهه عرب عامری،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
تحقیقات اندکی به بررسی اثر تعاملی خودکنترلی بر روی نوع خودالگودهی پرداخته‌اند. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر ارائه راهبردهای مختلف بازخورد خودکنترلی از طریق راهبردهای خودالگودهی بر یادگیری مهارت شوت سه‌گام بسکتبال بود. بدین منظور 60 دانش‌آموز مبتدی پسر 11-13 ساله راست‌دست به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. سپس بهطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. یکی از گروهها در بین بلوک‌ها و گروه دیگر قبل از جلسه تمرینی نوع بازخورد خودالگودهی (بهترین عملکرد یا عملکرد کلی در اجرای مهارت شوت سه‌گام) را انتخاب مینمود و برای هر یک از این گروهها یک گروه جفتشده انتخاب شد. برنامه تمرینی به مدت 6 جلسه و در دو هفته ارائه شد. پیشآزمون، آزمون یادداری و انتقال در 12 کوشش گرفته شد. نتایج تأثیر معنیداری را بین امتیازات پیشآزمون با آزمون یادداری و انتقال نشان داد(001/0P≤)، همچنین گروه بازخورد خودکنترلی در طول جلسات و گروه بازخورد خودکنترلی قبل از جلسات با همدیگر و با گروههای جفتشده در آزمون یادداری و انتقال تفاوت معنیداری داشتند(001/0P≤)، در حالیکه بین گروههای جفتشده تفاوت معنیداری وجود نداشت(001/0P≥). این نتایج نشاندهنده تأثیر بیشتر بازخورد خودکنترلی در طول جلسات است که بر خودمختاری بیشتر یادگیرنده به عنوان یکی از نیازهای روانشناختی برای بهینه‌سازی یادگیری، تأکید دارد.
آقای مهرزاد خارستانی، دکتر حسن محمدزاده،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین تصویرسازی ذهنی، یادگیری مشاهده ای، ترکیبی(تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای) و بدنی بر بازنمایی ذهنی و عملکرد گلف بازان مبتدی بود. بدین منظور 60 نفر دانشجو (سن:22.8±2.11) بصورت تصادفی در 4 گروه: 1) تصویرسازی ذهنی، 2) یادگیری مشاهده ای، 3)ترکیبی(تصویرسازی ذهنی+یادگیری مشاهده ای) و تمرین بدنی قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در هرگروه براساس گروه بندی خود تکلیف ضربه گلف را به مدت سه روز متوالی (هر روز 60 کوشش) اجرا کردند و در روز سوم پس آزمون بعمل آمد. دو روز بعد از پس آزمون، آزمون یادداری گرفته شد. دقت اجرا و ساختار بازنمایی ذهنی شرکت کنندگان بعنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که در متغیر عملکرد، گروه تمرین بدنی بهتر از سایر گروه ها بوده است. همچنین عملکرد گروه ترکیبی نسبت به گروه تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای بهتر بود. علاوه براین، در متغیر بازنمایی ذهنی گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها بازنمایی ذهنی ساختاریافته تر و دقیقتری داشت. ضمن اینکه گروه تصویرسازی نسبت به گروه یادگیری مشاهده ای و بدنی از بازنمایی ذهنی بهتری برخوردار بود. در کل نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرین بدنی نسبت به سایر روش ها باعث افزایش دقت در ضربه گلف میشود. همچنین تمرین ترکیبیِ تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای در بهبود ساختار بازنمایی ذهنی تاثیر بیشتری نسبت به سایر روش های استفاده شده در این پژوهش دارد.
خانم الهام رادمهر، دکتر شهاب پروین پور، دکتر رسول یاعلی، دکتر فرهاد قدیری،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تاثیر تمرین دوتایی بر انگیزش و دقت مهارت پات‌گلف با تأکید بر نقش مکالمه و مشاهده بود. آزمودنی ها شامل40 دانشجوی زن در سنین 20-37 ( میانگین 78/24 ± 56/3) بود که به طور تصادفی در گروههای مشاهده/ مکالمه، مشاهده، مکالمه و کنترل به طور مساوی تقسیم شدندودر طی 60 کوشش اکتساب و10 کوشش یادداری می‌بایست توپ را به منطقه هدف هدایت کنند. جهت سنجش انگیزش قبل از شروع دوره تمرین پیش از اکتساب و یادداری پرسش‌نامه انگیزش پیشرفت هرمنس(2000) استفاده شد. دقت اجرا به وسیله میزان نزدیکی توپ به منطقه هدف از طریق محاسبه خطای منشعب اندازه گیری شد. جهت مقایسه بین گروهها در مقادیر انگیزش و دقت از تحلیل واریانس یک‌راهه و جهت بررسی نقش میانجی انگیزش بر نمرات دقت اجرا از آزمون هیز (2018) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دقت اجرای گروههای تحقیق در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معنی دار وجود دارد .همچنین مقادیر انگیزش در گروه تمرین دوتایی مشاهده/ مکالمه نسبت به گروههای دیگر به طور معناداری بالاتر بود و انگیزش، نقش میانجی در اجرای کوششهای اکتساب و یادداری نداشت.لذا به مربیان توصیه می‌گردد در ارائه تمرینات دوتایی، هر دو منابع اطلاعاتی کلامی و مشاهدهای را مورد ملاحظه قرار دهند.
دکتر ایوب اسدی، خانم سوری حیدری، خانم فاطمه شیرمهنجی، خانم فاطمه کوچک پور،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
در تحقیقات زیادی اثربخشی دستورالعملهای توجهی و تمرینات مشاهدهای را بر بهبود مهارتهای حرکتی کودکان نشان دادهاند؛ با این وجود در مورد اثرات همزمان این دو متغیر اطلاعاتی کافی وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر تاثیر دستورالعملهای توجهی حین مشاهده الگو بر رفتار خیرگی و دقت پرتاب از بالای شانه کودکان بود. تعداد 24 کودک 7 تا 10 سال با رشد طبیعی به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه توجه درونی و بیرونی حین الگودهی قرار گرفتند. تمرینات هر دو گروه شامل مشاهده 10 بار فیلم مدل ماهر پرتاب از بالای شانه همراه با ثبت حرکات چشم بود با این تفاوت که قبل از آن هر گروه دستورالعمل توجهی مربوط به خود را دریافت می کرد. نتایج آزمون های تحلیل واریانس مرکب و t همبسته و مستقل نشان داد که هر دو گروه افزایش معنی داری از پیش-آزمون تا پس-آزمون در دقت (p=0.001؛ p=0.001) و مدت زمان چشم آرام (p=0.005؛ p=0.001) مهارت پرتاب از بالای شانه نشان دادند. در مرحله پس آزمون گروه توجه بیرونی حین الگودهی حرکت نسبت به گروه توجه درونی حین الگودهی به طور معنی داری دقت بالاتر (p=0.01) و مدت زمان چشم آرام بیشتری (p=0.001) داشت. همچنین، گروه توجه بیرونی حین الگودهی حرکت درصد نگاه کردن بیشتری به نشانههای بیرونی مربوط (توپ و مسیر پرتاب) داشت. بنابراین هدایت توجه بینایی به اثرات حرکت الگوی مشاهده شده، موجب بهبود عملکرد حرکتی و خبرگی بینایی- حرکتی در کودکان می شود.
زهرا نزاکت الحسینی، صالح رفیعی، صادق نصری،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف این پژوهش اثر تمرین مشاهده ای بر پیش بینی و رفتارجستجوی بینایی در بازیکنان هندبال، در موقعیت های دفاع هندبال، بود. شرکت کنندگان 23 بازیکن مرد هندبالیست با دامنه سنی 19- 16 عضو تیم های ملی جوانان و پیشگامان اصفهان بودند. بازیکنان کلیپهایی از موقعیتهای دفاع هندبال، با استفاده از عینک ردیاب بینایی مشاهده کردند. پیش بینی خود را در مورد نتیجه موقعیت توپ طی پیش آزمون بصورت شفاهی بیان کردند. بازیکنان، در دو گروه رفتار خیرگی که تحت تمرین مشاهده ای (مشاهده کلیپ های خروجی عینک ردیاب بینایی) و گروه مشاهده که تنها کلیپ های هندبال را مشاهده کردند، قرار گرفتند. سپس از دو گروه بعد از 10 جلسه 45 دقیقه ای پس آزمون گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب عاملی با فرض کرویت موخلی نشان داد که ،دقت پیش بینی و رفتار جستجوی بینایی گروه رفتارخیرگی در پس آزمون بطور معنی داری بهتر از گروه مشاهده بود. هندبالیست های مدافع در موقعیت دفاع 3×3 نسبت به دو موقعیت دیگر(2×2، 1×1)، برای پیش بینی و تشخیص الگوی بازیکن مهاجم بر اطلاعات زمینه ایِ و کینماتیک بازیکن مهاجم، تمرکز کردند.
