جستجو در مقالات منتشر شده


8 نتیجه برای یادگیری حرکتی

علی عباس زاده، حمیدرضا طاهری، علی حیرانی، بهرام یوسفی،
دوره 2، شماره 3 - ( 6-1391 )
چکیده

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر روش­های ارائه بازخورد (پس از کوشش­های موفق و ناموفق) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو بود. 60 دانشجوی مقطع کارشناسی (با دامنه سنی 4±20.6) در این آزمایش شرکت کردند و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از کوشش­های موفق بازخورد دریافت می­کردند. گروه دوم پس از کوشش­های ناموفق و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمی­کردند. همه شرکت­کنندگان در تمامی کوشش­ها در مرحله اکتساب و یادداری برآورد خطا داشتند. تکلیف، تولید نیروی 70 درصد بیشینه قدرت پنجه دست راست با استفاده از دستگاه تولید نیرو بود. پس از جمع­آوری داده­ها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از تحلیل واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش تحلیل واریانس یک­راهه به کار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد بین گروه اول (KR پس از کوشش­های موفق) و گروه دوم (KR پس از کوشش­های ناموفق)، درعملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (P> 0.05). بااین حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (KR پس از کوشش­های موفق) و گروه دوم (KR پس از کوشش­های ناموفق)، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری حادث شد (P&le0.05). به عبارتی، گروه اول که پس از تلاش­های موفق بازخورد دریافت می­کردند عملکرد بهتری در تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطاهای­شان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند.این الگوی نتایج نشان می­دهد اگر افراد پس از کوشش­های موفق نسبت به کوشش­های ناموفق بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهدداد.

دوره 4، شماره 7 - ( 6-1393 )
چکیده

هدف این مطالعه مقایسه یادگیری یک الگوی حرکتی دست در دو گروه سنی کودکان و بزرگسالان جوان است. بنابر سن (کودک- بزرگسال) و شیوه ارائه بازخورد (100درصدی، حذفی، خود کنترل) 60 آزمودنی داوطلب به طور تصادفی در شش گروه تمرینی قرار گرفتند. این مطالعه در سه روز متوالی انجام گرفت. طی روزهای اول و دوم آزمودنی­ها در هر روز 100 مرتبه به تمرین الگوی موردنظر پرداختند و آزمون­های یادداری در روزهای دوم و سوم و آزمون بازاکتساب در روز سوم از ایشان به عمل آمد. از آزمون­های آماری ANOVA  با            اندازه­گیری­های مکرر و  ANOVA دوسویه برای پردازش داده­ها استفاده شد (p&le0.05). دقت عملکردی تمام آزمودنی­ها در کوشش­های تمرینی روز اول به شکل معناداری افزایش یافت، اما در کوشش­های تمرینی روز دوم تنها دقت عملکردی بزرگسالان جوان افزایش معناداری داشت. تفاوت بین دو آزمون یادداری در کودکان معنادار نبود، درحالی­که این تفاوت در بزرگسالان جوان معنادار بود. کودکانی که بازخورد را به شیوه 100 درصدی دریافت کردند، در آزمون­های یادداری و بازاکتساب از دیگر گروه­های بازخوردی کودکان به شکل معناداری بهتر عمل کردند، درحالی­که در گروه­های بازخوردی بزرگسالان در آزمون­های یادداری و بازاکتساب تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می­دهد بزرگسالان جوان در فراگیری این الگوی حرکتی بهتر از کودکان عمل می­کنند، ارائه بازخورد بیشتر به کودکان سبب ارتقای یادگیری آنها شد (مغایر با فرضیه هدایت)، و نباید انتظار داشت کودکان در کسب مهارت­های حرکتی همانند بزرگسالان عمل کنند.
اقای سید عباس افسانه پورک، دکتر سید محمد کاظم واعظ موسوی،
دوره 7، شماره 13 - ( 1-1396 )
چکیده

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در بزرگسالان بود. 60 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی گرگان بر اساس نمره­های پرتاب آزاد بسکتبال در پیش­آزمون به سه گروه مساوی 20 نفره شامل گروه های خودگفتاری انگیزشی آشکار، انگیزشی پنهان و کنترل  تقسیم شدند. مرحله اکتساب 12جلسه و هر جلسه 30 تکرار پرتاب آزاد بسکتبال بود. گروه خودگفتاری انگیزشی آشکار قبل از هر پرتاب عبارت "من می توانم" را با صدای بلند و گروه خودگفتاری انگیزشی پنهان آن را با صدای آهسته تکرار کردند. آزمون یادداری و انتقال به ترتیب  48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه اکتساب صورت گرفت. از تحلیل واریانس با اندازه گیری­های مکرر و یک راهه و آزمون تعقیبی LSD جهت تحلیل داده ها (05/0P) استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر جلسات تمرین(01/0˂P)، اثرگروه (01/0˂P) و اثر متقابل گروه و جلسات تمرینی (05/0˂P) معنی دار  بود. گروه­های خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان در مرحله اکتساب، یادداری و انتقال بهتر از گروه کنترل عمل کردند، اما تفاوت معنی داری بین دو گروه خودگفتاری انگیزشی آشکار و پنهان یافت نشد( 05/0<P). با توجه به نتایج تحقیق ورزشکاران می توانند جهت یادگیری مهارتی جدید همچون پرتاب آزاد بسکتبال از خودگفتاری انگیزشی به صورت آشکار و پنهان  استفاده کنند.
خانم مرضیه بلالی، دکتر محمد کاظم واعظ موسوی، دکتر عبدالله قاسمی،
دوره 9، شماره 17 - ( 6-1398 )
چکیده

هدف تحقیق حاضر بررسی پیش بینی­های نظریه نقطه چالش (گاداگنولی و لی، 2004) از طریق مقایسه دو گروه بازی­های چالشی و غیر­چالشی در توسعه مهارت­های بنیادی دستکاری بود. برای این منظور 30 کودک 4 تا 6 سال از یکی از مهد کودک­های تهران انتخاب و بر اساس نمره­های پیش­آزمون در دو گروه قرار داده شدند. در هر دو گروه، از بازی­هایی جهت توسعه مهارت­های دستکاری استفاده شد با این تفاوت که در گروه بازی های چالشی، سختی تکلیف به صورت پیشرونده افزایش پیدا می­کرد، در حالی که سختی تکلیف در گروه دیگر ثابت باقی می­ماند. مداخله 8 هفته، 2 جلسه در هفته و 42 دقیقه در هر جلسه بود. مهارت­های دستکاری کودکان با استفاده از آزمون رشد حرکتی اولریخ، ویرایش دوم، در ابتدا و یک هفته پس از انتهای دوره مداخله اندازه­گیری شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد پیشرفت دو گروه در نمره کلی مهارت­های دستکاری و همه خرده مقیاس­ها به جز دریافت کردن با هم اختلاف معناداری نداشت. در مجموع، هر چند پیش­بینی­های نظریه نقطه چالش به طور کامل در توسعه مهارت­های دستکاری کودکان سالم مورد تایید قرار نگرفت اما برتری گروه چالشی در مهارت دریافت نشان داد این روش در توسعه مهارت­های پیچیده کاربرد بیشتری دارد.
سید کاظم موسوی، رسول یاعلی، عباس بهرام، علی عباسی،
دوره 9، شماره 18 - ( 9-1398 )
چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین اثرگذاری روش آموزش غیرخطی در اثربخشی حرکت و اکتساب مهارت سرویس کوتاه بک‌هند بدمینتون بود. 14 شرکت کننده (میانگین 64/19 و انحراف استاندارد 74/0 سال) سرویس کوتاه بدمینتون را با استفاده از دو روش آموزش خطی و غیرخطی آموزش دیدند. روش خطی بر پایه روش های سنتی و مرسوم و در مقابل روش غیر خطی بر گرفته از پویایی های بوم شناختی با استفاده از قیود تکلیف (قوانین مربوط به فعالیت و تجهیزات) طرح‌ ریزی و اجرا شد. دقت اجرای سرویس کوتاه بک‌هند و متغیرهای کینماتیکی برای تحلیل های بعدی انتخاب شدند. از آزمون کواریانس برای سنجش اثر متغیر مستقل بر دقت اجرا و از تحلیل کلاستر برای سنجش دیجنریسی، استفاده شد. علی رغم پیشرفت هر دو گروه نسبت به پیش آزمون، تفاوتی در نمرات دقت اجرای سرویس بین گروه ها وجود نداشت (767/0=p). همچنین افراد گروه غیرخطی، تعداد خوشه های بیشتری نسبت به گروه خطی ایجاد کردند. براساس نتایج به دست آمده، رویکرد غیرخطی در دستیابی به اهداف تکلیف همپای گروه خطی بود، اما به دلیل محور قرار دادن، پردازش ناهوشیار، تفاوت های فردی و نیازهای ویژه تکلیف اثربخشی آن بیشتر است. همچنین ظهور دیجنریسی از سوی گروه غیرخطی مشخص شد. توجه به مقوله هایی چون ماهیت تکلبف و نیازهای آن، تفاوت های فردی و همچنین طراحی دقیق‌تر فراهم سازها می تواند رویکرد غیرخطی را غنی تر سازد.


زهرا محمدی، زهره مشکاتی، مهدی ژیان پور،
دوره 9، شماره 18 - ( 9-1398 )
چکیده

هدف تحقیق حاضر شناسایی منابع کارآمدی فردی از تجارب ورزشکاران تیم ملی هندبال بود. در این مطالعه با رویکردی کیفی از روش پدیدار‌شناسی استفاده شد. جامعه‌ی مورد پژوهش، ورزشکاران عضو تیم ملی رشته هندبال در سال1393(2014) بوده که به صورت هدفمند و با شیوه‌ی گلوله برفی انتخاب شدند. مشارکت‌کنندگان(8 مرد و 4 زن) بطور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. برای گردآوری اطلاعات، از مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تلاش شد نتایج این مطالعه بواسطه‌ی معیارهای باورپذیری، اطمینان‌پذیری، تأییدپذیری و انتقال‌پذیری قابل اعتماد گردد. طبق یافته‌های بدست آمده از مصاحبه‌ها، منابع کارآمدی فردی مشارکت‌کنندگان، در قالب 4 کد تبیینی «تجارب ورزشی»، «تجارب تمرینی»، «تجارب روانی» و «تجارب اجتماعی»،  شناسایی و تدوین گردید. نتایج این پژوهش از جنبه‌ای مشابه دیگر نظریه‌های موجود و از جنبه‌ای مکمل و خاص است. بر اساس یافته‌ها، پژوهش حاضر اهمیت دادن به موضوع کارآمدی فردی برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر ورزشی در عرصه‌های بین‌المللی بویژه در ورزش‌های تیمی را پیشنهاد می‌کند‌‌.

سارا افتاده، رسول یاعلی، فرهاد قدیری،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده

عملکرد حرکتی و بهینه‌سازی آن یکی از مهم‌ترین اهداف متخصصین علوم ورزشی میباشد. مهارت‌‌های بینایی بر عملکرد ورزشی و اکتساب مهارت‌ تاثیر دارد، که می‌تواند با تمرین بهبود یابد. هدف تحقیق، بررسی تاثیر تمرین بینایی و مهارتی بر مهارت های بینایی و عملکرد، یادداری و انتقال سرویس کوتاه بک‌هند بدمینتون بود. 20 دانشجوی دختر به‌صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری ترکیبی و مهارتی تقسیم شدند. گروه‌ها با توجه به نوع تمرینات‌شان، تمرینات بینایی و مهارتی سرویس را 6 هفته انجام دادند. قبل و بعد از تمرین، آزمون‌های بینایی و عملکرد، یادداری و انتقال سرویس کوتاه بک‌هندگرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های t و تحلیل واریانس مختلط با سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. تحلیل داده‌ها ‌‌نشان داد که گروه‌ها در مهارت‌های بینایی تفاوت معنی‌دار داشتند (00/0=p). گروه ترکیبی در عملکرد، یادداری و انتقال سرویس پیشرفت معنی‌داری داشتند (00/0=p). همچنین بررسی تاثیر تعاملی زمان و نوع تمرینات نشان داد که گروه ترکیبی نسبت به گروه مهارتی پیشرفت بیشتری داشتند(00/0=p). نتایج این تحقیق، اثرات ترکیبی بینایی و ورزشی را بیشتر از تمرینات جداگانه‌ی بینایی و ورزشی نشان می‌دهد و با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می‌شود که تمرینات بینایی به عنوان تمرین مکمل در برنامه تمرین‌های ورزشی رشته‌ی بدمینتون گنجانده شود.
ساناز حسینی، رسول یاعلی، گلناز فائزی، سارا افتاده،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده

روش‌های مختلفی برای یادگیری مهارت‌های حرکتی مانند آموزش یادگیری سنتی (خطی) و افتراقی (غیرخطی) وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات یادگیری افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادداری و انتقال سرویس کوتاه بکهند بدمینتون بود. پیش از اجرای پروتکل از همه‌ی مشارکت‌کنندگان پیش آزمون گرفته شد. سپس هر گروه مطابق با نوع تمرین خود، 8 جلسه به تمرین پرداخت. یک روز بعد از اتمام پروتکل تمرین، از همه‌ی مشارکت‌کنندگان آزمون یادداری و انتقال به عمل آمد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین گروه‌های DL و CI در آزمون یادداری و انتقال تفاوت معنادار وجود دارد. در حقیقت، نتایج تحقیق اثربخشی DL را بر یادداری و انتقال سرویس بکهند بدمینتون نشان می‌دهد. براساس نتایج به دست آمده می‌توان اظهار داشت که رویکرد یادگیری افتراقی برای یادگیری مهارت مفید می‌باشد و می‌توان با ایجاد نوسان در فرد موجب کشف راه حل‌های انطباقی شد و به بهبود و یادگیری مهارت کمک کرد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Management and Motor Behavior

Designed & Developed by : Yektaweb