6 نتیجه برای تبحر حرکتی
آقای بهزاد محمدی اورنگی، دکتر ندا شهرزاد، دکتر رسول یاعلی،
دوره 7، شماره 14 - ( 9-1396 )
چکیده
قیود فردی از عواملی است که می‌تواند بر رشد حرکتی تأثیر بگذارد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر شاخص‌های توده بدن و وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی پسران 14-10 سال شهر تهران بود. نمونه آماری 120 کودک برای شاخص توده بدن و 90 کودک برای وضعیت تغذیه بود. شاخص توده بدن به گروهای لاغر، نرمال، دارای اضافه‌وزن و چاق، وضعیت تغذیه به گروهای سوءتغذیه، تغذیه معمولی و تغذیه مناسب تقسیم شد؛ که به روش خوشه‌ای هدفمند انتخاب و تبحر حرکتی آن‌ها با آزمون برونینکس- اوزرتسکی-2بررسی شد. نتایج نشان داد بین شرایط، لاغر و نرمال، نرمال و چاق و اضافه‌وزن و چاق، در تبحر حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین شرایط سوءتغذیه و تغذیه معمولی، تغذیه معمولی و تغذیه مناسب و تغذیه مناسب و سوءتغذیه، در تبحر حرکتی تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به این نتایج می‌تواند گفت شاخص توده بدن و وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی پسران در این سن تأثیر دارد؛ که احتمالاً ناشی از هندسه و جرم بخش‌های مختلف بدن و عوامل مکانیکی می‌باشد و تفاوت در گروه‌های وضعیت تغذیه به تأثیر وضعیت غذایی بر رشد مغز و نمو جسمانی مرتبط است.
دکتر ندا شهرزاد، خانم نیلوفر صلاحی، دکتر فرهاد قدیری،
دوره 8، شماره 16 - ( 9-1397 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مستقیم و تعاملی وضعیت اجتماعی اقتصادی و وزن هنگام تولد بر تبحر حرکتی کودکان شهر تهران انجام شد. مطالعه حاضر از نوع مقطعی که در اردیبهشت تا خرداد سال 1395 انجام شد و جامعه مورد مطالعه شامل دخترها و پسرهای 5/4 تا 6 ساله با وزن خیلی کم و نرمال تولد از مناطق 2 و 19 شهر تهران بود که از میان آن تعداد 132 کودک به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه وضعیت اجتماعی اقتصادی و آزمون برونینکز اوزرتسکی -2 استفاده شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس دوراهه تحلیل شد. نتایج نشان داد تبحر حرکتی در کودکان با وزن خیلی کم تولد پایین تر ازکودکان با وزن نرمال تولد بود(001/0p<)، همچنین در مورد تاثیر وضعیت اجتماعی اقتصادی، تبحر حرکتی در کودکان با وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین کمتر از کودکان با وضعیت اجتماعی اقتصادی بالا بود (001/0p<) و ارتباط معناداری بین اثر وزن بر تبحر حرکتی با اثر SES بر تبحر حرکتی وجود نداشت (اثر تعاملی) (633/0 p=). نتایج پژوهش حاضر نشان داد وضعیت اجتماعی اقتصادی بالا از قابلیت تعدیل اثرات منفی وزن کم تولد بر رشد حرکتی برخوردار است، اما نتوانست به صورت معنادار اثر جبرانی داشته باشد. بنابراین تاکید بر نقش وضعیت اجتماعی اقتصادی در سلامت کودکان با وزن خیلی کم و نرمال تولد اهمیت دارد. همچنین نیاز است مداخلات نظیر بهبود کیفیت محرک های محیطی و مراقبت مادران باردار و آگاهی رسانی جهت پیشگیری از تولد نوزادان کم وزن در برنامه های کاربردی لحاظ شود.
آقای بهزاد محمدی اورنگی، دکتر فرهاد قدیری، دکتر محمد تقی اقدسی،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
تأثیر بهره هوشی بر پیشرفت تحصیلی تأییدشده است؛ اما تأثیر آن بر کارایی مداخلات حرکتی ناشناخته است. مطالعه حاضر به بررسی اثر بازی‌های بومی محله‌ای بر تبحر حرکتی کودکان با بهره هوشی بالا و پایین می‌پردازد؛ بنابراین با استفاده از پرسشنامه هوش ریون از بین کودکان 10-13 ساله شهر تهران تعداد 15 کودک با بهره هوشی بالا و 15 کودک با بهره هوشی پایین انتخاب و طی هشت هفته بازی‌های بومی محله‌ای را تمرین کردند. آزمون برونینکس-اوزرتسکی 2 قبل و بعد از تمرین جهت ارزیابی تبحر حرکتی کودکان استفاده شد. نتایج نشان داد اگرچه هردو گروه از مداخله موردنظر سود بردند، اما تأثیر مداخله بر کودکان با بهره هوشی بالا بیشتر بود. نتایج این پژوهش با تأکید بر استفاده از بازی‌های بومی محله‌ای در مدارس جهت رشد حرکتی، به متخصصین استعدادیابی ورزشی نیز پیشنهاد می‌کند از هوش به‌عنوان یک شاخص در کشف استعدادها بهره بگیرند.
بهزاد محمدی اورنگی، رسول یاعلی، محمد تقی اقدسی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیرپذیری تبحر حرکتی از وضعیت تغذیه در رده‌های سنی مختلف مردان ((کودکان، نوجوانان و جوانان)) بود. جامعه آماری تحقیق برای کودکان کلیه دانش‌آموزان سنین 10-7 سال، برای نوجوانان کلیه دانش‌آموزان 15-12 سال و برای جوانان کلیه دانشجویان 20-18 سال دانشگاه تهران به‌غیراز دانشجویان تربیت‌بدنی بود. نمونه تحقیق در هر یک از گروه‌های سنی 90 نفر بود؛ که از 4 مدرسه ابتدایی و 4 مدرسه دبیرستان شهر تهران و دانشجویان پسر دانشگاه تهران به روش خوشه‌ای هدفمند انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و مقایسه‌ای بود و ابزار اندازه‌گیری تن‌سنجی و آزمون برونینکس- اوزرتسکی بود. نتایج تحقیق نشان داد بین گروه‌های سوءتغذیه، تغذیه متوسط و تغذیه مناسب در تبحر حرکتی سنین نوجوانانی و بزرگ‌سالی تفاوت معناداری وجود نداشت اما بین گروه‌های تبحر حرکتی سنین کودکان تفاوت معنادار بود. علاوه بر این بین تبحر حرکتی گروه‌های سنی مختلف تفاوت معناداری نبود. با توجه به این نتایج به نظر می‌رسد وضعیت تغذیه بر تبحر حرکتی تأثیر دارد و این مسئله در تحقیق حاضر در سنین کودکی مشاهده شد؛ بنابراین کودکان آسیب‌پذیرترین قشر در این زمینه محسوب می‌شوند و توجه به وضعیت تغذیه کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
پروفسور محمد تقی اقدسی، آقای بهزاد محمدی اورنگی، دکتر رسول یاعلی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
آموزش فراگیر به جایگیری افراد اختلالی در کنار همسالان عادی اشاره دارد. مطالعات اخیر این روش را زمانی مؤثر می‌دانند که با دست‌کاری و سازگاری محیط همراه باشد. این مطالعه اثر روش آموزش فراگیر در یک کلاس فوق‌برنامه تربیت‌بدنی برای ارتقا عزت‌نفس و تبحر حرکتی در یک کودک با اختلال هماهنگی رشدی را بررسی می‌کند. پژوهش حاضر یک مطالعه موردی است که شامل یک پسر چاق مبتلابه اختلال هماهنگی رشدی (سن = 8 سال، قد = 127 سانتی‌متر و وزن = 33 کیلوگرم) است که با 14 کودک سالم در طی یک دوره 9 هفته‌ای در فعالیت‌های تربیت‌بدنی شرکت کرده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه عزت‌نفس کوپر اسمیت، پرسشنامه اختلال هماهنگی رشد و آزمون برونینکس اوزرتسکی -2 و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. نتایج مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته نشان داد که استقلال، باور، لذت، روابط خانوادگی، روابط تحصیلی و روابط اجتماعی در شرکت‌کننده بهبودیافته است. همچنین نتایج کمی پرسشنامه کوپر اسمیت نشان داد که عزت‌نفس عمومی (10 نمره)، خانوادگی (5 نمره)، اجتماعی (4 نمره) و تحصیلی (6 نمره) افزایش‌یافته است. همچنین تبحر حرکتی (9 نمره) افزایش و شاخص توده بدنی (24/1) کاهش‌یافته است. نتایج بر اهمیت استفاده از آموزش غیرخطی در تربیت‌بدنی با دست‌کاری محیط و تکلیف بدون دستورالعمل مستقیم و بازخورد در محیط فراگیر تأکید دارد.
خانم سوسن تعبدی، دکتر شهزاد طهماسبی بروجنی، دکتر مرجان نامجو،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
تحقیقات پیشین حاکی از اثربخشی مداخلات مربی محور و والدین محور بر کودکان اختلال هماهنگی رشدی بوده است اما بررسی این دو رویکرد در کودکان کمتوان ذهنی انجام نشده است. لذا، هدف این پژوهش، مقایسه رویکرد آموزشی والدین محور و مربی محور بر تبحر حرکتی و رشد شناختی کودکان کمتوان ذهنی آموزشپذیر بود. 40 دختر مبتلا به کمتوان ذهنی آموزشپذیر شهرستان جهرم به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی والدین محور (80/1 ± 70/7) و مربی محور (91/0 ± 10/8) تقسیم شدند. در مرحله پیشآزمون شرکتکنندگان آزمون رشد شناختی (نرمافزار مداخلات شناختی مغز من) را انجام دادند. پس از آن، آزمون تبحر حرکتی (بروینینکز اوزرتسکی) در محیط مدرسه از تمام شرکتکنندگان به عمل آمد. مداخله برای گروه مربی محور توسط مربی در مدرسه به شیوه انفرادی، انجام شد و برای گروه والدین محور، توسط والدین در محیط خانه به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقهای انجام شد. بعد از اجرای پس آزمون، نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تمرینات مربی محور نسبت به والدین محور موجب بهبود تبحر حرکتی و رشد شناختی شد (05/0≥P). همچنین تمرینات والدین محور نیز موجب بهبود مهارتهای ظریف شد(05/0≥P).
