آقای حبیب اله حامدیان، دکتر مهدی نمازی زاده، دکتر سید محمدکاظم واعظ موسوی، دکتر مرضیه بلالی،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سطوح بالیدگی جسمانی و سن تقویمی برتواناییهای حرکتی دانشآموزان 12-7 سال انجام شد. براین اساس تعداد 600 دانش آموز دختر و پسر 12-7 سال درسه رده سنی 8-7 سال، 10-9 سال و 12-11 سال انتخاب شدند. برای تعیین وضعیت بالیدگی جسمانی از برآورد درصد قامت بزرگسالی استفاده شد. درنهایت جهت ارزیابی توانایی حرکتی از آزمون توانایی حرکتی (DMT) استفاده شد. این آزمون برای ارزیابی تواناییهای استقامت، قدرت، سرعت، هماهنگی، انعطاف پذیری و توانایی عملکرد عمومی مورد استفاده قرار میگیرد. نتایج نشان داد اثر سن تقویمی و اثر سطح بالیدگی برای تواناییهای حرکتی مورد مطالعه معنادار بود. مقایسه میانگینها نشان داد دانشآموزان متولد شده در سطح بالیدگی طبیعی دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت به دانشآموزان در سطح بالیدگی زودرس و دیررس میباشند. همچنین دانشآموزان دختر با سطح بالیدگی دیررس دارای پایینترین میانگین توانایی حرکتی هستند. نتایج نشانداد اثر تعاملی سطح بالیدگی- سن تقویمی دختران معنادار بود. براساس نتایج مطالعه حاضر سطح بالیدگی اثر معناداری بر عملکرد و اجرای مهارتهای حرکتی دارد. در نهایت نتایج این پژوهش منحصربه جامعه فعلی و محدود به رنج سنی 12-7 سال شهر تهران میباشد و نماینده تمام گروه های سنی نیست.
حبیب اله حامدیان، مهدی نمازی زاده، صادق نصری، سید محمدکاظم واعظ موسوی، پروانه شمسی پور دهکردی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر سن نسبی وسن تقویمی بر تواناییهای حرکتی دانشآموزان 7تا12سالبود. برایناساس تعداد 600 دانش آموز دختر و پسر 12-7سال در سه رده سنی 8-7سال، 10-9 سال و 12-11سال انتخاب شدند. برای تعیین سن نسبی، تاریختولدتمامیشرکتکنندگانجمعآوریشد.سپسماههایتولدآنهاتعیین و سن دقیق نمونهها برحسب روز محاسبه و به ماه و سال تبدیل شد. درنهایت جهت ارزیابی توانایی حرکتی از آزمون توانایی حرکتی (DMT) استفادهشد. نتایج نشان داد اثر اصلی سن تقویمی ومتغیر تواناییهای حرکتی معنادار بود. مقایسه میانگینها نشان داد دانشآموزان رده سنی 12-11سال دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبتبه دانشآموزان دختر و پسر ردههای سنی دیگر داشتند. همچنین اثر اصلی سن نسبیتواناییهای حرکتی معنادار بود. مقایسه میانگینها نشان داد دانشآموزان دختر و پسر متولدشده در چارکهای اول و دوم سال دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت به چارکهای سوم و چهارم میباشند. نتایج نشان داد اثر تعاملی سن نسبی درسن تقویمی نیز معنادار بود. لذا دانشآموزان دختر برای هریک از ردههای سنی 8-7سال، 10-9سال و 12-11سال در چارکهای اول و دوم سال بالاترین نمره توانایی حرکتی و دانشآموزان دختر در ردههای سنی 8-7سال، 10-9سال و 12-11سال در چارک چهارم دارای پایینترین نمره توانایی حرکتی میباشند.