جستجو در مقالات منتشر شده


1 نتیجه برای زمان بندی نسبی

مریم نزاکت الحسینی، عباس بهرام، احمد فرخی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده

هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم­یافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهده­ای بود. 90  آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهده­ای (بازخورد خودکنترلی، جفت­شده، آزمونگر) تقسیم شدند و  برای اجرای تکلیف از دستگاه زمان­بندی متوالی استفاده شد. تکلیف  فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان­بندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و  یادداری و  انتقال 12 کوشش انجام شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوشش­های اکتساب معنی­دار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمان­بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت­شده داشت. در مرحله یادداری و انتقال  اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمان­بندی نسبی معنی­دار بود (05/0P &le) و گروه  خودکنترلی دارای خطای زمان­بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه­های جفت­شده و آزمونگر بود.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Management and Motor Behavior

Designed & Developed by : Yektaweb