2 نتیجه برای مدیریت تعارض
وحید شجاعی، فرشاد تجاری، بهاره سلیمانی تپه سری، عسگری محمدیان،
دوره 1، شماره 2 - ( 9-1390 )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین سبکهای مختلف مدیریت تعارض و کیفیت ارتباط دوطرفه بین مدیر و کارمند با تأکید بر ویژگیهای دموگرافیک بود. 100 نفر آزمودنی (32 مدیر و 68 کارمند) شامل مدیران و کارمندان سطوح مختلف در اداره کل تربیت بدنی استان مازندران و هیئتهای مختلف ورزشی دو پرسشنامه LMX-7 و ROCI-П را داوطلبانه تکمیل کردند. یافتههای حاصل از تحقیق نشان داد از نظر کارمندان، تأثیر سبکهای مختلف مدیریت تعارض بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند معنیدار است، همچنین تأثیر سبک سازش بر متغیر وابسته معنیدار بوده است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری نیز مثبت است، اما معنیداری آن مورد تأیید قرار نمیگیرد. همچنین از نظر مدیران تأثیر سبک سازش و انسجام بر متغیر وابسته معنیدار است. البته با توجه به بتای به دست آمده تأثیر سبک همکاری و رقابت نیز مثبت است، ولی تأثیر سبک رقابت و اجبار بیشتر از سبک همـکاری است، اما هیچکدام از اینها به طــور معنیدار مورد تأیید قرار نمیگیرند. نتیجه کلی نشان میدهد از میان سبکهای مختلف مدیریت تعارض، سبکهای سازش و همکاری بیشترین تأثیر را بر کیفیت ارتباط میان مدیر- کارمند از نظر کارمندان دارند، اما فقط تأثیر سبک سازش معنیدار است، لذا باید مدیران و کارمندان را تشویق کرد تا با اتخاذ سبک انسجام و همکاری در برخورد با تعارض، باعث افزایش اثربخشی سازمانی گردند.
حمید جنانی، فریدون تندنویس، امیراحمد مظفری،
دوره 3، شماره 5 - ( 6-1392 )
چکیده
مدیریت تعارض از مهارتهای بینفردی رهبری است و استفاده از سبکهای مناسب رهبری می‌تواند منجر به مدیریت اثربخش تعارضات شود. هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین سبکهای رهبری تحول‌گرا و عمل‌گرا در چارچوب مدل باس (1985) با راهبردهای مدیریت تعارض مربیان لیگ‌های برتر فوتسال ایران بود. سبک رهبری مربیان از طریق پرسشنامه رهبری چندعاملی MLQ (1996) و راهبردهای مدیریت تعارض از طریق پرسشنامه OCCI (1991) اندازه‌گیری شد. جامعه آماری تحقیق شامل 360 بازیکن بود که از بین آنان 197 نفر به صورت تصادفی بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسش‌نامه‌های فوق پس از تعیین روایی و پایایی توزیع گردید. به منظور تحلیل داده‌ها روش آمار توصیفی و آمار استنباطی بهکار گرفته شد. در بخش آمار استنباطی، برای تعیین رابطه بین سبکهای رهبری و راهبردهای مدیریت تعارض از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها نشان داد سبک رهبری تحول‌گرا با راهبرد همکاری ارتباط مثبت معنیدار و با راهبردهای مصالحه، اجتناب، سازش و رقابت ارتباط منفی‌معنی‌داری داشت (01/0 P<). سبک رهبری عمل‌گرا با راهبردهای همکاری، مصالحه و رقابت ارتباط مثبت معنیدار (01/0 P<) و با راهبرد اجتناب (01/0 P<) و سازش (05/0 P<) ارتباط منفی معنیداری داشت. سبک رهبری عدم مداخله با راهبردهای همکاری و رقابت ارتباط منفی معنیدار (05/0 P<) و با راهبردهای اجتناب و سازش ارتباط مثبت معنیدار (01/0 P<) داشت و با راهبرد مصالحه ارتباط معنیداری نداشت. با توجه به این واقعیت که راهبرد همکاری نشانه استفاده سازنده، راهبردهای اجتناب و رقابت نشانه استفاده غیرسازنده و راهبردهای مصالحه و سازش نشانه استفاده مختلط از تعارض هستند، چنین استنباط می‌شود که سبکهای رهبریتحول‌گرا و عمل‌گرای مربیان با مدیریت مؤثر تعارضات ارتباط مثبت دارند که در این بین، ارتباط سبک رهبری تحول‌گرا قوی‌تر است.
