سامانه نشریات علمی

تحقیق حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر پرورش استعدادهای ورزشکاران دوومیدانی ایران از دیدگاه صاحب‌نظران ، مربیان و ورزشکاران می‌پردازد. روش تحقیق حاضر توصیفی پیمایشی است. نمونه آماری شامل۱۵۰نفر از صاحب‌نظران، مربیان و ورزشکاران می‌باشد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته‌ با ۶عامل و ۴۵گویه است که پایایی درونی آن توسط آزمون آلفاکرونباخ ۸۲/۰ بدست آمده است. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با به‌کارگیری از نرم افزار  SPSS_(۱۵)از آزمون‌های KS، توزیع دوجمله ای، tتک نمونه‌ای و فریدمن استفاده گردید. آزمون فرضیه‌های تحقیق نشان داد که بر اساس آزمون tتک نمونه‌ای و توزیع دوجمله ای، عوامل میزان آگاهی و شناخت، شیوه جذب و شناسایی، کیفیت پیست و تجهیزات، نقش فدراسیون و هیأت‌های دوومیدانی، نقش مربیان و همچنین حامیان مالی و میزان درآمدزایی بر پرورش استعدادهای ورزشکاران دوومیدانی ایران اهمیت و تأثیر معنی داری دارند. به نظر می‌رسد با توجه به نقش مهم فدراسیون و هیأت‌های دوومیدانی و همچنین حامیان مالی و میزان درآمدزایی، توجه به این عوامل در دستیابی به نتایج مناسب از فرایند پرورش استعدادهای ورزشکاران، دارای اهمیت می باشد.

استعدادیابی تلاش دارد تا بر پایه­ ی آزمون­های معین، افراد مستعد را به سمت ورزش­هایی راهنمایی کند که بیشترین شانس موفقیت را دارند. این پژوهش با هدف تدوین الگوی راهبردی استعدادیابی در وزنه برداری ایران انجام الگوی راهبردی استعدادیابی در ورزش وزنه­برداری از سازه­های نقاط قوت و ضعف استعدادیابی، اصول استعدادیابی، روش­های استعدادیابی، ویژگی روش­های استعدادیابی، عوامل پیش­برنده و بازدارنده فعالیت­های استعدادیابی و اهداف استعدادیابی تشکیل شده است. به موجب نتایج تحقیق پیشنهاد می­گردد محرک­های تسهیل­ کننده فرایند استعدادیابی بیش از پیش تقویت شود. برای این منظور لازم است الگوبرداری از کشورهای صاحب سبک، تأمین امکانات بروز، پرورش نیروی استعدادیاب و ایجاد مدارس تخصصی وزنه برداری در دستور کار قرار گیرد