سامانه نشریات علمی

---

هدف این مطالعه مقایسه یادگیری یک الگوی حرکتی دست در دو گروه سنی کودکان و بزرگسالان جوان است. بنابر سن (کودک- بزرگسال) و شیوه ارائه بازخورد (100درصدی، حذفی، خود کنترل) 60 آزمودنی داوطلب به طور تصادفی در شش گروه تمرینی قرار گرفتند. این مطالعه در سه روز متوالی انجام گرفت. طی روزهای اول و دوم آزمودنی­ها در هر روز 100 مرتبه به تمرین الگوی موردنظر پرداختند و آزمون­های یادداری در روزهای دوم و سوم و آزمون بازاکتساب در روز سوم از ایشان به عمل آمد. از آزمون­های آماری ANOVA  با            اندازه­گیری­های مکرر و  ANOVA دوسویه برای پردازش داده­ها استفاده شد (p&le0.05). دقت عملکردی تمام آزمودنی­ها در کوشش­های تمرینی روز اول به شکل معناداری افزایش یافت، اما در کوشش­های تمرینی روز دوم تنها دقت عملکردی بزرگسالان جوان افزایش معناداری داشت. تفاوت بین دو آزمون یادداری در کودکان معنادار نبود، درحالی­که این تفاوت در بزرگسالان جوان معنادار بود. کودکانی که بازخورد را به شیوه 100 درصدی دریافت کردند، در آزمون­های یادداری و بازاکتساب از دیگر گروه­های بازخوردی کودکان به شکل معناداری بهتر عمل کردند، درحالی­که در گروه­های بازخوردی بزرگسالان در آزمون­های یادداری و بازاکتساب تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می­دهد بزرگسالان جوان در فراگیری این الگوی حرکتی بهتر از کودکان عمل می­کنند، ارائه بازخورد بیشتر به کودکان سبب ارتقای یادگیری آنها شد (مغایر با فرضیه هدایت)، و نباید انتظار داشت کودکان در کسب مهارت­های حرکتی همانند بزرگسالان عمل کنند.