مریم نزاکت الحسینی، عباس بهرام، احمد فرخی،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیمیافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهدهای بود. 90 آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهدهای (بازخورد خودکنترلی، جفتشده، آزمونگر) تقسیم شدند و برای اجرای تکلیف از دستگاه زمانبندی متوالی استفاده شد. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمانبندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام شد. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوششهای اکتساب معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفتشده داشت. در مرحله یادداری و انتقال اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمانبندی نسبی معنیدار بود (05/0P &le) و گروه خودکنترلی دارای خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروههای جفتشده و آزمونگر بود.