سامانه نشریات علمی

---

هدف از این تحقیق عبارت از ارتباط آمادگی کارکنان با اثر بخشی فدراسیون های ورزشی ( هر دو از دید کارکنان ) بوده است. جامعه آماری این پژوهش ، تمامی کارکنان فدراسیون های ورزشی شامل700 نفر (کارشناسان، روسای کمیته ها و دبیران کمیته ها) بودند که ازبین آنان 288 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ثبات درونی پرسشنامه ها با ضریب آلفای کرونباخ، برای آمادگی کارکنان(80/0 a=) و پرسشنامه اثربخشی کارکنان(75/0 a=)برآورد شد. تمام فرضیه ها با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داد: از دید کارکنان آمادگی در سطح نسبتا بالایی بود و در بین مولفه های آمادگی کارکنان، تمایل کارکنان کمی بیشتر از توانایی کارکنان نمود داشت. ضمنا رابطه ی مثبت معنی داری بین آمادگی کارکنان با اثربخشی کارکنان،(24/0 r =) وجود داشت. مولفه های آمادگی کارکنان یعنی توانایی و تمایل کارکنان با رضایت شغلی و عملکرد شغلی دارای رابطه مثبت معنی دار بود(01/0 p<)  و مولفه های آمادگی  با استرس شغلی و تمایل به ماندن در خدمت، رابطه معنا داری را نشان ندادند. تجزیه و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نیز نشان داد توانایی کارکنان پیش بینی کننده بهتری برای عملکرد شغلی و تمایل کارکنان پیش بینی کننده بهتری برای رضایت شغلی است. نتیجه کلی حاصل از این تحقیق نشان داد بین آمادگی و اثر بخشی کارکنان رابطه ی مثبتی وجود دارد و از بین مولفه های آمادگی ، توانایی با عملکرد شغلی کار کنان وتمایل با رضایت شغلی کارکنان ارتباط داشت .

---

---

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر سن نسبی وسن تقویمی بر توانایی‌های حرکتی دانش‌آموزان 7تا12سالبود. براین‌اساس تعداد 600 دانش آموز دختر و پسر 12-7سال در سه رده سنی 8-7سال، 10-9 سال و 12-11سال انتخاب شدند. برای تعیین سن نسبی، تاریختولدتمامیشرکت‌کنندگانجمع‌آوریشد.سپسماه‌هایتولدآنهاتعیین و سن دقیق نمونه‌ها برحسب روز محاسبه و به ماه و سال تبدیل شد. درنهایت جهت ارزیابی توانایی حرکتی از آزمون توانایی حرکتی (DMT) استفادهشد. نتایج نشان داد اثر اصلی سن تقویمی ومتغیر توانایی‌های حرکتی معنادار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد دانش‌آموزان رده سنی 12-11سال دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت‌به دانش‌آموزان دختر و پسر رده‌های سنی دیگر داشتند. همچنین اثر اصلی سن نسبیتوانایی‌های حرکتی معنادار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد دانش‌آموزان دختر و پسر متولد‌شده در چارک‌های اول و دوم سال دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت به چارک‌های سوم و چهارم می‌باشند. نتایج نشان داد اثر تعاملی سن نسبی درسن تقویمی نیز معنادار بود. لذا دانش‌آموزان دختر برای هریک از رده‌های سنی 8-7سال، 10-9سال و 12-11سال در چارک‌های اول و دوم سال بالاترین نمره توانایی حرکتی و دانش‌آموزان دختر در رده‌های سنی 8-7سال، 10-9سال و 12-11سال در چارک چهارم دارای پایین‌ترین نمره توانایی حرکتی می‌باشند.