دکتر مژگان معمارمقدم، دکتر معصومه علی اصغری تویه، خانم میترا محمدی،
دوره 12، شماره 23 - ( 6-1401 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف، تعیین تاثیر متمرکز کردن توجه بر رفتار چشم ساکن و دقت اجرا در مهارت پرتاب دارت می باشد. بدین منظور 20 دانشجوی پسر مبتدی در دارت (دامنه سنی 22-19 سال) به‌طور داوطلبانه انتخاب شدند.تمام شرکت کنندگان به‌صورت کانتربالانس دستورالعمل های توجه بیرونی و درونی را اجرا کردند. بدین صورت که، ابتدا شرکتکنندگان 10 کوشش را در حالت پایه (بدون دستورالعمل توجهی) انجام دادند. سپس بصورت کانتربالانس در مجموع 20 کوشش تمرینی را در دو شرایط راهبردهای توجه بیرونی و درونی اجرا نمودند. در تمامی کوششها اطلاعات سیستم بینایی با استفاده از دستگاه ردیابی چشم ثبت گردید و برای اندازهگیری دقت از فرمول خطای شعاعی استفاده شد. دادهها به وسیله آزمون تحلیل واریانس درون گروهی با اندازهگیری تکراری تحلیل شد (05/0 (P=. یافته ها نشان داد که دقت پرتاب در شرایط توجه بیرونی نسبت به شرایط پایه و درونی بهبود معنیداری یافت (001/0 P=). همچنین نتایج حاکی از آن بود که، دوره چشم ساکن در شرایط کانون توجه بیرونی نسبت به شرایط توجه درونی طولانی تر بود (001/0 P=). با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق می توان اینطور فرض کرد که، طول دوره چشم ساکن، یکی از مکانیسم های اساسی در دقت اجرای مهارت هدف گیری در مبتدیان می باشد و متمرکزکردن توجه علاوه بر دقت اجرا بر طول دوره چشم ساکن نیز تاثیرگذار است.
