سمانه دامن پاک، محسن شفیع زاده، عباس بهرام، الهام فاضل،
دوره ۱، شماره ۲ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف از این پژوهش تعیین تأثیر نوع جلب توجه بر عملکرد مهارتهای حرکتی مستلزم تولید نیروی (نزدیک به) بیشینه بود. در این آزمایش ۲۸ دانشجوی دختر راستدست با تجربه کم در مهارت پرتاب وزنه به صورت داوطلبانه انتخاب و بر اساس مسافت پرتاب در پیشآزمون (شامل سه کوشش) به دو گروه توجه درونی و بیرونی تقسیم شدند. از آزمودنیها خواسته شده بود که با استفاده از تکنیک اوبراین وزنه را پرتاب کنند. آزمایش در سه جلسه انجام شد و هر جلسه شامل سه کوشش بود. دستورالعملها مربوط به حرکات دست و بدن (توجه درونی) یا وزنه (توجه بیرونی) بودند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (جلسه)۳× (گروه) ۲ با اندازهگیری مکرر عامل جلسه استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد گروه توجه بیرونی در مقدار مسافت پرتاب وزنه بیشتر از گروه توجه درونی بود (۰۵/۰P<). همچنین اثر متقابل جلب توجه و جلسات تمرینی نیز معنادار بود (۰۰۱/۰P<). نتیجه اینکه دستورالعملهای توجه بیرونی منجر به تولید نیروی بیشتری نسبت به دستورالعملهای توجه درونی میشوند این مطلب تأییدکننده تعمیمپذیری مزایای جلب توجه بیرونی در تکالیف تولید نیرو است که در مطالعات گذشته نشان داده شده است.
