هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین شور و اشتیاق به فعالیت ورزشی و رضایت از زندگی دانشآموزان پسر بود. 383 دانشآموز پسر با روش نمونهگیری خوشهای از میان مدرسههای مختلف تبریز انتخاب شدند و پرسشنامههای شور و اشتیاق والرند و همکاران (2003) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانشآموزان (MSLSS) را تکمیل کردند. جهت تحلیل دادهها، از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد میزان رضایت از دوستان، خانواده، محیط زندگی و مدرسه، در بین دانشآموزان با شور و اشتیاق و سازگار با فعالیت بدنی نسبت به دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس بیشتر است. همچنین، نتایج نشان داد دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس، میزان رضایت بیشتری در خرده‌مقیاس خود داشتند. در بررسی کلی میزان رضایت از زندگی، نتایج نشان داد دانشآموزان با شور اشتیاق سازگار، رضایت بیشتری نسبت به دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس داشتند. همچنین، نتایج نشان داد ارتباط بین رضایت از زندگی با شور و اشتیاق سازگار معنادار است، ولی با اشتیاق وسواس معنادار نیست. در کل، نتایج از رویکرد دوگانۀ شور و اشتیاق والرند (2003) حمایت میکند.
