شهزاد طهماسبی بروجنی، مهدی شهبازی، کیوان صالحی،
دوره 3، شماره 6 - ( 9-1392 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی نسخه دوم پرسشنامه فضای انگیزشی ادراکشده در ورزش (PMCSQ-2) نیوتن و همکاران (2000) بود. بدینمنظور 533 نفر ورزشکار رشتههای تیمی با دامنه سنی 13 تا 23 سال به صورت نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامهها را تکمیل کردند. بعد از تکنیک ترجمه-بازترجمه، ده تن از متخصصان نسبت روایی محتوا (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) را بهدست آوردند (66/0CVR=، 97/0CVI=). جهت تعیین روایی سازه پرسشنامهها از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و ثبات آن از ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از آزمون-آزمون مجدد، استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که مدل اولیه PMCSQ-2 با 33 سؤال، برازش مطلوبی نداشت و با حذف 6 سؤال از پرسشنامه، مدل نهایی با 27 سؤال شامل دو بُعد فضای تکلیفمحور و خودمحور شناسایی شد که شامل پنج عامل تلاش/ پیشرفت، نقش مهم و یادگیری مشارکتی، برای فضای تکلیفمحور (17 سؤال) بهرسمیتشناختن نابرابر و مجازات برای اشتباهات برای فضای خودمحور (10 آیتم) بود. این پرسشنامه از شاخصهای برازندگی مطلق (054/0RMSEA= ، 9/0= CFI)، همسانی درونی (618/0=&alpha) و ثبات (73/0=r) قابل قبولی برخوردار شد، که نشاندهنده روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسشنامه با 27 سؤال است. بنابراین میتوان از نسخه فارسی PMCSQ-2 بهعنوان ابزاری روا و پایا جهت بررسی فضای انگیزشی موجود در جامعه ورزشکاران ایرانی با دامنه سنی 13 تا 23 سال استفاده کرد.
