هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین تصویرسازی ذهنی، یادگیری مشاهده ای، ترکیبی(تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای) و بدنی بر بازنمایی ذهنی و عملکرد گلف بازان مبتدی بود. بدین منظور 60 نفر دانشجو (سن:22.8±2.11) بصورت تصادفی در 4 گروه: 1) تصویرسازی ذهنی، 2) یادگیری مشاهده ای، 3)ترکیبی(تصویرسازی ذهنی+یادگیری مشاهده ای) و تمرین بدنی قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در هرگروه براساس گروه بندی خود تکلیف ضربه گلف را به مدت سه روز متوالی (هر روز 60 کوشش) اجرا کردند و در روز سوم پس آزمون بعمل آمد. دو روز بعد از پس آزمون، آزمون یادداری گرفته شد. دقت اجرا و ساختار بازنمایی ذهنی شرکت کنندگان بعنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که در متغیر عملکرد، گروه تمرین بدنی بهتر از سایر گروه ها بوده است. همچنین عملکرد گروه ترکیبی نسبت به گروه تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای بهتر بود. علاوه براین، در متغیر بازنمایی ذهنی گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها بازنمایی ذهنی ساختاریافته تر و دقیقتری داشت. ضمن اینکه گروه تصویرسازی نسبت به گروه یادگیری مشاهده ای و بدنی از بازنمایی ذهنی بهتری برخوردار بود. در کل نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرین بدنی نسبت به سایر روش ها باعث افزایش دقت در ضربه گلف میشود. همچنین تمرین ترکیبیِ تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای در بهبود ساختار بازنمایی ذهنی تاثیر بیشتری نسبت به سایر روش های استفاده شده در این پژوهش دارد.
