حمید جنانی، فریدون تندنویس، امیراحمد مظفری،
دوره ۳، شماره ۵ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
مدیریت تعارض از مهارتهای بینفردی رهبری است و استفاده از سبک‌های مناسب رهبری می‌تواند منجر به مدیریت اثربخش تعارضات شود. هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین سبک‌های رهبری تحول‌گرا و عمل‌گرا در چارچوب مدل باس (۱۹۸۵) با راهبردهای مدیریت تعارض مربیان لیگ‌های برتر فوتسال ایران بود. سبک رهبری مربیان از طریق پرسشنامه رهبری چندعاملی MLQ (۱۹۹۶) و راهبردهای مدیریت تعارض از طریق پرسشنامه OCCI (۱۹۹۱) اندازه‌گیری شد. جامعه آماری تحقیق شامل ۳۶۰ بازیکن بود که از بین آنان ۱۹۷ نفر به صورت تصادفی بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسش‌نامه‌های فوق پس از تعیین روایی و پایایی توزیع گردید. به منظور تحلیل داده‌ها روش آمار توصیفی و آمار استنباطی بهکار گرفته شد. در بخش آمار استنباطی، برای تعیین رابطه بین سبک‌های رهبری و راهبردهای مدیریت تعارض از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها نشان داد سبک رهبری تحول‌گرا با راهبرد همکاری ارتباط مثبت معنی‌دار و با راهبردهای مصالحه، اجتناب، سازش و رقابت ارتباط منفی‌معنی‌داری داشت (۰۱/۰ P<). سبک رهبری عمل‌گرا با راهبردهای همکاری، مصالحه و رقابت ارتباط مثبت معنی‌دار (۰۱/۰ P<) و با راهبرد اجتناب (۰۱/۰ P<) و سازش (۰۵/۰ P<) ارتباط منفی معنی‌داری داشت. سبک رهبری عدم مداخله با راهبردهای همکاری و رقابت ارتباط منفی معنی‌دار (۰۵/۰ P<) و با راهبردهای اجتناب و سازش ارتباط مثبت معنی‌دار (۰۱/۰ P<) داشت و با راهبرد مصالحه ارتباط معنی‌داری نداشت. با توجه به این واقعیت که راهبرد همکاری نشانه استفاده سازنده، راهبردهای اجتناب و رقابت نشانه استفاده غیرسازنده و راهبردهای مصالحه و سازش نشانه استفاده مختلط از تعارض هستند، چنین استنباط می‌شود که سبک‌های رهبریتحول‌گرا و عمل‌گرای مربیان با مدیریت مؤثر تعارضات ارتباط مثبت دارند که در این بین، ارتباط سبک رهبری تحول‌گرا قوی‌تر است.
