7 نتیجه برای مشارکت
عباس نظریان مادوانی، فریدون تندنویس، سید امیراحمد مظفری،
دوره 1، شماره 2 - ( 9-1390 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر رفتارهای مربیگری بر کارایی مربیگری و پویایی تیمی تیمهای حاضر در لیگ برتر والیبال کشور در سال 87 - 88 بوده است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش مربیان و ورزشکاران تیمهای حاضر در لیگ برتر والیبال مردان، یعنی 13 تیم، و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. ابزار جمعآوری دادهها عبارت بودند از پرسشنامه اطلاعات فردی ورزشکاران و مربیان فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999)، پرسشنامه انسجام تیمی کارن، براولی ویدمایر (1985 )، پرسشنامه کارایی مشارکتی فلتز و لیرج (1998)، پرسشنامه رفتار مربیگری مارتین و بارنز (1999)، پرسشنامه کارایی مربیگری فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره در سطح آلفای 0.05 حاکی از آن بود که رفتارهای مربیگری یک مربی بر کارایی مربیگری تأثیر دارد و کارایی مربیگری به نوبه خود بر پویایی تیمی (انسجام تیمی) تأثیر میگذارد. ضمن اینکه رفتارهای مربیگری نیز بر کارایی مربیگری و انسجام تیمی تأثیرگذار است. به طور کلی مشاهده شد که رفتارهای مربیگری توان پیشبینی کارایی مربیگری و پویایی تیمی (انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان) را دارد. همچنین کارایی مربیگری نیز توان پیشبینی پویایی تیمی (انسجام تیمی) را دارد. نتایج پژوهش نشان میدهد که برخی از عناصر دوازدهگانه مربیگری همچون تقویت، آموزش فنی اقتضایی اشتباه، و روابط عمومی و سازماندهی توان پیشبینی کارایی مربیگری و پویایی تیمی را دارند و هرچه بر میزان استفاده از این نوع الگوهای رفتاری افزوده میشود، بهبود بیشتری در میزان کارایی مربیگری مربی و پویایی تیمی مشاهده میگردد. از طرف دیگر، بهکارگیری الگوهای رفتاری منفی همچون تنبیه و آموزش فنی تنبیهی تأثیر منفی بر میزان کارآمدی مربی دارد.
مهربان پارسامهر،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
این پژوهش استفاده از مدل تعهد ورزشی برای بررسی انگیزههای مشارکت مداوم افراد در ورزش رزمی تکواندو بوده است. این مطالعه با استفاده از روش پیمایشی و بهصورت مقطعی انجام شده است. دادهها از 135 مشارکتکننده در ورزش تکواندو در شهر یزد جمعآوری شده است. ابزار گردآوری دادهها مقیاس اصلاحشدۀ تعهد ورزشی بوده است. نتایج آزمون تجربی مدل ارائهشده به تکواندوکاران مشارکتکننده در برنامههای ورزشی نشان داد که پایایی سؤالات پرسشنامه بالاتر از 75/0 است. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد متغیرهای پیشبین لذت ورزشی، سرمایهگذاریهای شخصی، محدودیتهای اجتماعی و فرصتهای مشارکت با تعهد ورزشی تکواندوکاران رابطه دارند. یافتههای رگرسیون چندگانۀ گامبهگام نیز نشان داد که لذتبردن از ورزش و سرمایهگذاریهای شخصی از پیشبینهای اصلی تعهد در نمونۀ مورد مطالعه بودهاند. این دو متغیر مجموعاً توانستهاند 8/56 درصد از واریانس تعهد ورزشی را تبیین نمایند. نتایج کارآیی مقیاس تعهد ورزشی را برای شناخت انگیزهای مرتبط با مشارکت مداوم در ورزش تکواندو نشان داده است.
نجف آقایی، نفیسه فتاحیان،
دوره 2، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل تطبیقپذیری موانع مشارکت ورزشی دبیران زن و مقایسه موانع سهگانه در دو گروه دبیران ورزشکار و غیرورزشکار با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد بود. روش تحقیق توصیفی از نوع مقایسهای است که به شیوه میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق را کلیۀ دبیران زن شاغل در مقطع متوسطه آموزش و پرورش تشکیل دادند (923N=). نمونه تحقیق با استفاده از جدول مورگان 269 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای انتخاب شدند و در نهایت 230 نفر از آنها بهطور کامل در تحقیق همکاری کردند. از این تعداد 108 نفر ورزشکار و 122 نفر غیرورزشکار بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محققساخته با40 سؤال بود، که براساس مقیاس 5 ارزشی لیکرت تدوین شده بود و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 86/0 تعیین گردید. موانع مشارکت ورزشی در سه حوزه موانع ساختاری، بینفردی و درونفردی و در 6 مؤلفۀ فرهنگی _اجتماعی، اقتصادی _مالی، منابع انسانی، رفتارهای خانوادگی، امکانات و تسهیلات و رسانه و تبلیغات بررسی شد. تطبیقپذیری موانع مشارکت ورزشی در این سه حوزه با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد مورد بررسی قرار گرفت. درنهایت، با استفاده از آزمون t تکنمونهای، میزان تأثیرگذاری هریک از عوامل سهگانه و آزمون فریدمن موانع اولویتبندی شد و سپس به مقایسه عوامل سهگانه در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار پرداخته شد. نتایج نشان داد در هر دو دسته دبیران زن ورزشکار و غیرورزشکار موانع ساختاری مهم‌ترین و تأثیرگذارترین موانع به حساب میآیند و موانع بینفردی و موانع درونفردی در درجه بعدی اهمیت قرار دارند. اولویتبندی موانع مشارکت ورزشی دبیران در سه حوزه مذکور قابل تطبیق با مدل هرمی موانع کرافورد نبود، بنابراین توجه به موانع ساختاری و زیربنایی در حیطه تحقیق حاضر لازم و ضروری است و برطرفکردن موانع ساختاری گام مؤثر و مفیدی در ارتقای فرهنگ ورزش و سلامت به حساب می‌آید.
دکتر مریم مختاری دینانی، دکتر عباس نظریان مادوانی،
دوره 6، شماره 12 - ( 9-1395 )
چکیده
امروزه فرهنگ سازمانی نقش مهمی در پیادهسازی نظام مدیریت دانش دارد. ازاینرو، هدف اصلی این تحقیق پیشبینی مدیریت دانش از طریق فرهنگ سازمانی در سازمانهای ورزشی است. جامعۀ آماری این تحقیق شامل کلیۀ مدیران فدراسیونهای ورزشی، کمیتۀ ملی المپیک و پاراالمپیک و آکادمی ملی المپیک (225n=) است که با استناد به جدول مورگان 124 نفر با روش نمونهگیری طبقهای متناسب با حجم و تصادفی جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. بهمنظور جمعآوری دادهها، از پرسشنامۀ 21 سؤالی مدیریت دانش پروبست و همکاران (2000) و نیز پرسشنامۀ 25 سؤالی فرهنگ سازمانی ادوین (2006) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از روش آماری رگرسیون ساده و چندگانه انجام شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد مدیریت دانش با فرهنگ سازمانی رابطۀ معناداری دارد (05/0p≤). بهعلاوه، فرهنگ سازمانی قابلیت پیشبینی مدیریت دانش را دارد. همچنین، در بین خردهمقیاسهای فرهنگ سازمانی، سه خردهمقیاس مشارکت، سازگاری و انعطافپذیری سازمانی بهترتیب بیشترین توان پیشبینی معنادار را برای مدیریت دانش داشتند. با درنظرگرفتن نتایج بهدستآمده، توجه به فرهنگ سازمانی در محیط کاری میتواند همچون مؤلفهای تأثیرگذار بر ارتقای مدیریت دانش در نظر مدیران قرار گیرد.
دکتر شهاب پروین پور، دکتر میترا روحی، خانم فاطمه رعد،
دوره 9، شماره 17 - ( 6-1398 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه روش تمرینی دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی در یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور 24 دانش‌آموز دختر که هیچ سابقهی تمرینی در شوت بسکتبال نداشتند، با دامنه سنی 13 تا 15 سال انتخاب شده و بر اساس نمرات پیش‌آزمون در دو گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی و رقابتی همتا‌سازی شدند. هدف تمرین در افراد گروه دوتایی رقابتی جلو زدن از همتایشان در کسب امتیاز شوت بسکتبال بود و در پایان هر جلسه تمرینی برنده مورد تشویق قرار می‌گرفت؛ اما افراد گروه دونفره مشارکتی در صورتی تشویق می‌شدند که جمع امتیاز آنها در پایان هر جلسه به 75 می‌رسید. در پایان جلسه دهم آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون‌های یادداری و انتقال انجام شد. نتایج نشان داد دو گروه در طول مرحله اکتساب صرف‌نظر از روش تمرینی تغییر معناداری از خود نشان دادند، اما بین گروهها در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معناداری مشاهده نگردید. درحالی‌که در آزمون انتقال گروه تمرین دونفره با رویکرد مشارکتی بهصورت معناداری بهتر از گروه تمرین دونفره با رویکرد رقابتی ظاهر شد. در نتیجه چنانچه تمرین دوتایی با رویکرد مشارکتی همراه شود اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد رقابتی به ارمغان خواهد آورد.
دکتر شقایق مدبری، دکتر مهدی شهبازی،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
هدف مطالعه: تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین انگیزه مشارکت ورزشی و وضعیت اجتماعی- اقتصادی جوانان شهر تهران می‌پردازد. روش کار: این تحقیق توصیفی- همبستگی بوده و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی در چهار منطقه تهران (شمال، جنوب، شرق و غرب) بود. 130 نفر به صورت تصادفی و در دسترس بعد از مراجعه به باشگاه‌های ورزشی انتخاب شدند و پرسشنامه های وضعیت اجتماعی- اقتصادی و انگیزه مشارکت ورزشی را تکمیل کردند. نتایج: یافته همبستگی پیرسون نشان داد که بین مؤلفه های انگیزه مشارکت ورزشی و خرده مقیاس های وضعیت اجتماعی – اقتصادی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (05/0≥p). بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر بیانگر رابطه معنی داری بین میزان درآمد، طبقه اقتصادی، سطح تحصیلات والدین (پدر و مادر) و انگیزه مشارکت ورزشی بود. خانواده های با درآمد و طبقه اقتصادی بالا و متوسط انگیزه بیشتری به مشارکت در فعالیت های بدنی دارند. سطح تحصیلات والدین بخصوص پدران نقش مهمی در تشویق و ترغیب فرزاندان به مشارکت های ورزشی دارد.
علی شکوهی زاده، عباس بهرام، شهاب پروین پور،
دوره 100، شماره 100 - ( 8-1399 )
چکیده
نوعی بازخورد افزوده است که شامل نشان دادن یک ورزشکار یا اجرای یک مهارت به‌وسیله‌ی کلیپ ویدیویی از عملکرد خودش یا شخص دیگر در یک مهارت خاص است. هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی تمرین دوتایی همراه با بازخورد ویدیویی بر یادگیری شنای کرال سینه بود. بدین منظور 24 دانش‌آموز پسر با دامنه‌ی سنی 11 تا 17 سال که هیچ تجربه‌ی قبلی در یادگیری شنای کرال سینه نداشتند دو گروه 12 نفرِ تمرین دوتایی و تمرین دوتایی همرا بابازخورد ویدیویی را تشکیل دادند. هر دو گروه ابتدا توسط مربی توجیه شدند سپس در گروه تمرین دوتایی یکی از مهارت آموزان وارد آب شد و دیگری بیرون آب اجرای او را مشاهده کرد و پس از اتمام کوشش خطاها و حرکات را با یار خود مرور کردند. در گروه تمرین دوتایی_بازخورد ویدیویی یکی از یارها از اجرای دیگری فیلم‌برداری می‌کرد و به او نشان می‌داد. مداخله تمرینی به مدت 8 جلسه و هر جلسه 10 کوشش تمرینی به طول انجامید و پس از پایان جلسه هشتم آزمون اکتساب شنای کرال سینه به طول 10 متر به عمل آمد و سپس به فاصله یک هفته مجدداً آزمون یادداری به عمل آمد و فیلم‌برداری شد. نتایج نشان داد دو گروه هم در اکتساب و هم در یادداری با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند و گروه تمرین دوتایی همراه با بازخورد ویدیویی درمجموع عملکرد بهتری داشت. بر اساس نتایج می‌توان نتیجه‌گیری کرد که روش دوتایی-بازخورد ویدیویی، علاوه بر مقرون‌به‌صرفه بودن ازلحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نیز نسبت به تمرین دوتایی در آموزش شنا دارد
.
