سامانه نشریات علمی

---

هدف پژوهش حاضر، ارتباط بین سبک­های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی رؤسای فدراسیون­های ورزشی ایران بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که به­شکل میدانی انجام شد. جامعه شامل تمام رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور (رؤسا و نایب­رئیسان) بود که با توجه به تعداد 52 فدراسیون، کل جامعه (150 نفر) به­منزله نمونه انتخاب شدند و تحت بررسی قرار گرفتند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسش­نامه­های استاندارد ارزیابی عملکرد هرسی و گلداسمیت (1985) و سبک­های مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون (1991) انجام گرفت و روایی و پایایی آن به تأیید رسید. یافته­های تحقیق نشان داد رؤسا و نایب­رئیسان فدراسیون­های ورزشی کشور به ترتیب سبک تشریک مساعی، مصالحه، احتراز و تسلط را ترجیح می­دهند و درباره عملکرد سازمانی نیز عامل توانایی، وضوح نقش، اعتبار، محیط، ارزیابی، حمایت سازمانی و انگیزش به ترتیب اهمیت قرار گرفتند. بین سبک تشریک مساعی و عملکرد رابطه مثبت و معنادار، بین سبک تسلط و مدار با عملکرد رابطه منفی و معنادار و بین احتراز و مصالحه با عملکرد سازمانی رابطه­ای در سطح 05/0>P یافت نشد. با عنایت به یافته­های مطالعه حاضر، رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور برای مقابله با تعارض­های سازمانی از سبک­های مطلوبی بهره می‌برند.

---

هدف این تحقیق تبیین مدل عوامل موثر در نهادینه کردن ورزش همگانی در ایران بود. روش انجام تحقیق آمیخته، از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری تحقیق در بخش شناخت عوامل را کلیه متخصصین در حوزه ورزش همگانی و نهادینه سازی تشکیل می دادند و در بخش طراحی و آزمون مدل جامعه آماری تحقیق را کلیه مدیران و کارشناسان مسئول ورزش همگانی تشکیل داده بودند (306 نفر) که به روش تمام شمار نمونه تحقیق انتخاب شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن توسط مطالعه مبانی نظری و دقت نظر 10 نفر از اساتید و متخصصین بررسی و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرونباخ 91/0 محاسبه گردید. نتایج تحقیق نشان داد مدل تحقیق دارای 4 بعد فردی، گروهی، سازمانی و محیطی با 28 عامل است. شاخص­های برازش مدل تحقیق در سطح قابل قبولی بودند، بدین معنی که مدل دارای برازش مطلوبی است و ساختار عاملی در نظر گرفته شده برای آن قابل قبول است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نشان داد مهمترین بعد در نهادینه کردن ورزش همگانی در ایران بعد سازمانی بود (93/0، 34/7 =t) و پس از آن بعد گروهی (82/0، 46/7 =t)، محیطی (70/0، 34/6 =t) و فردی (65/0، 31/7 =t) قرار داشتند. در بعد سازمانی مهمترین عامل منابع انسانی (67/0، 91/6 =t) بود. در بعد گروهی، گروه های مرجع (65/0، 37/7 =t)، در بعد محیطی، محیط اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی (59/0، 08/6؛ 04/6؛ 05/6 =t) و نهایتاً در بعد فردی باور و نگرش (75/0، 78/9 =t) مهمترین عامل بود.