هدف از این پژوهش، بررسی ویژگی های روان‌سنجی نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین در ورزشکاران رشتۀ پرورش‌اندام بود. به این منظور، 400 نفر از ورزشکاران مرد رشتۀ پرورش‌اندام، به صورت در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس تمایل به عضلانی بودن، مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، پرسشنامۀ بررسی اختلالهای خوردن، و مقیاس اختلال در عملکرد، پاسخ دادند. اعتبارِ مقیاس، بر اساس همسانیِ درونی بررسی شد. دامنۀ آلفای کرونباخ (76/0 تا 82/0) نشان داد که نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، از اعتبارِ مطلوب برخوردار است. تحلیل عاملی تأییدی، از الگوی هفت عاملیِ مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین حمایت کرد. روابط درونی بین خردهمقیاسها (22/0 تا 59/0) و روایی همزمانِ مقیاس (09/0 تا 78/0) نیز مناسب و رضایتبخش بود. نسخۀ فارسی مقیاس تجدید نظرشدۀ وابستگی به تمرین، ویژگی‌‌های روانسنجیِ رضایتبخشی در جمعیت ایرانی دارد و در موقعیتهای مختلفِ بالینی و پژوهشی، قابل استفاده است.
