دوره 10، شماره 1 - ( 3-1402 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 22-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alijani B. The curriculum of geography in higher education of Iran in the 21st century.. Journal of Spatial Analysis Environmental Hazards 2023; 10 (1) :1-22
URL: http://jsaeh.khu.ac.ir/article-1-3348-fa.html
URL: http://jsaeh.khu.ac.ir/article-1-3348-fa.html
علیجانی بهلول. برنامه آموزشی جغرافیای ایران در سده بیست و یکم. تحلیل فضایی مخاطرات محیطی. 1402; 10 (1) :1-22
دانشگاه خوارزمی ، alijani@khu.ac.ir
چکیده: (3429 مشاهده)
جغرافیای ایران به دلایل زیادی در جامعه علمی و اجتماعی ایران از اقبال خوبی برخوردار نیست. تعداد اندکی از فارغ التحصیلان توانسته اند در بازار کار جذب شوند. از طرف دیگر سامانه انسان و محیط زمینه اصلی مطالعه جغرافیا در دهه های اخیر دچار بحران های شدیدی مانند تغییرات اقلیمی شده است. یعنی اینکه جغرافیای ایران هم از وضعیت سامانه انسان و محیط و هم از سرنوشت فارغ التحصیلان خود غافل مانده است. برای حل این مشکل جغرافیای ایران باید یک خانه تکانی بنیادی انجام دهد. بستر اصلی این خانه تکانی حتما ایجاد پایداری در سامانه انسان و محیط است. در این مقاله سعی شده است با شرح وضعیت محیط طبیعی، وضعیت آموزش جغرافیای ایران، و رابطه بین جغرافیا و توسعه پایدار چاره ای منطقی برای ادامه آموزش جغرافیای ایران ارایه شود. برنامه ارایه شده شامل هدف کاربردی جغرافیا درجامعه، دیدگاه یکپارچه تحلیل فضایی و سامانه انسان و محیط، رویکرد حل مساله و ناحیه به عنوان واحد فضایی مطالعه می باشد. بر این اساس هدف از تدریس جغرافیا در ایران تربیت افرادی است که اولا احساس مسولیت محیطی داشته باشند، به اخلاق محیطی آراسته شوند، ارزش محیط طبیعی را می دانند و در برابر نسل های آینده هم مسول می باشند. بدین جهت سعی می کنند با استفاده از تفکر و دانش جغرافیایی اولا بحران ها را چاره جویی کنند و ثانیا در راستای ساخت فضای جغرافیایی پایدار تلاش می کنند. برای رسیدن به این هدف به طور دایم در تلاش، تحلیل، برنامه ریزی و مدیریت فضایی هستند تا اینکه خلافی نسبت به محدوده اخلاق محیطی رخ ندهد. در این صورت است که فارغ التحصیلان هم در بازار کار جذب می شوند و هم از جایگاه علمی و اجتماعی خوبی برخواردار می شوند. سامانه انسان و محیط هم به مرحله پایداری رسیده و انسان و محیط به صورت اکولوژیکی زندگی بالنده و شکوفا خواهند داشت. دوره کارشناسی جغرافیا فقط یک رشته جامع جغرافیا خواهد بود که دروس بنیادی و کاربردی و ناحیه ای و تکنیکی در زمینه جغرافیا و توسعه پایدار تدریس خواهد شد. در دوره کارشناسی ارشد با توجه به نیازهای جامعه می توانند گرایش هایی داشته باشند. دوره دکترا هم یک رشته است و تخصص دانشجویان بر اساس رساله شان تعیین می شود.
واژه‌های کلیدی: کلمات کلیدی: برنامه آموزشی جغرافیای ایران، جغرافیای ایران در سده بیست و یکم، توسعه پایدار و جغرافیا، فضای جغرافیایی پایدار، علم جغرافیا، جغرافیای یکپارچه، اخلاق محیطی و جغرافیا.
فهرست منابع
1. گنجی، محمد حسن. 1367. جغرافیا در ایران از دارالفنون تا انقلاب اسلامی. موسسه انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد.
2. علیجانی، بهلول. 1400. جغرافیا و پارادایم توسعه پایدار. نشریه تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، 8(3): 1-16.
3. علیجانی، بهلول. 1398. روش شناسی کمی در جغرافیا. انتشارات سازمان سمت. تهران.
4. Balciogullari, A. 2017. Geographical thinking approach in geography education. Research Highlights in Education and Science: 26-32.
5. Bednarz, S.W., S. Heffron, and N.T. Huynh. (Eds.). 2013. A road map for 21st century geography education: Geography education research (A report from the Geography Education Research Committee of the Road Map for 21st Century Geography Education Project). Washington, DC: Association of American Geographers.
6. Boehm,R. G., M. Solem, and J. Zadrozny. 2018. The Rise of Powerful Geography. The Social Studies,109 (2): 125-135. DOI: 10.1080/00377996.2018.1460570 [DOI:10.1080/00377996.2018.1460570]
7. Botan, C.N., O.R. Ilovan, and A.M. Pop. 2005. The Geographical region and sustainable development. Romanian Review of Regional Studies, 1(1):83-90.
8. Castree, N. 2015. Geography and global change science: Relationships necessary, absent, and possible. Geographical Research, 53 (1):1-15. ro.uow.edu.au/sspapers/1352 [DOI:10.1111/1745-5871.12100]
9. Castree, N., 2001. Socializing nature, theory, practice and politics. In: Castree, N.,
10. Braun, B. (Eds.), Social Nature e Theory, Practice and Politics. Blackwell Publishing, pp. 1-22.
11. Clark, W. C., and N. M. Dickson. 2003. Sustainability science: The emerging research program. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 100 (14): 8059-61. [DOI:10.1073/pnas.1231333100] [PMID] []
12. Demirci, A. de Miguel Gonzalez, R., Bednarz, S. (Eds.) 2018. Geography Education for Global Understanding. Springer, Cham, 252 pp. International perspective on geography education. [DOI:10.1007/978-3-319-77216-5]
13. EMDAT, 2020. OFDA/CRED International Disaster Data Base, Universite Catholique de Louvain - Brussels - Belgium. Our World In Data.org/natural- disasters. CCBY.
14. Filho, W.L, F. Frankenberger, A. L. Salvia, U. Azeiteiro, F. Alves, P. Castro, M. Will, J. Platje, V. O. Lovren, L. Brandli, E. Price, F. Doni, M. Mifsud, L. Veiga _Avila. 2021.A framework for the implementation of the Sustainable Development Goals in university programmes. Journal of Cleaner Production, 299: 126915. doi.org/10.1016/j.jclepro.2021.126915 [DOI:10.1016/j.jclepro.2021.126915]
15. Fu, B. 2020. Promoting Geography for Sustainability. Geography and Sustainability, 1:1-7. doi.org/10.1016/j.geosus.2020.02.003 [DOI:10.1016/j.geosus.2020.02.003]
16. Fu,B. , Meadows, M.E., and Zhao, W. 2022.Geography in the Anthropocene: transforming our world for sustainable development. Geography and Sustainability, 3: 1-6. doi.org/10.1016/j.geosus.2021.12.004 [DOI:10.1016/j.geosus.2021.12.004]
17. Fu, B. and Y. Wei. 2018. Editorial overview: Keeping fit in the dynamics of coupled natural and human systems. Current Opinion in Environmental Sustainability, 33: A1-A4. [DOI:10.1016/j.cosust.2018.07.003]
18. Gonzalez, R.M. 2019. Europe in a global context: Eurogeo and role of geography and European geographers. European Journal of Geography,10 (4):160-176.
19. Grindsted, T.S. 2015. Educating geographers in an era of the Anthropocene: paradoxical natures - paradoxical cultures. Journal of Cleaner Production, 106: 320 - 329. [DOI:10.1016/j.jclepro.2014.10.086]
20. Grindsted, T.S., 2013. From the human-environment theme towards sustainability - Danish Geography and Education for Sustainable Development. European Journal of Geography, 4 (3), 6-20.
21. Guo, F., J. Lane, Y. Duan, J. P. Stoltman, O. Khlebosolova, H. Lei, and W. Zhou. 2018. Sustainable Development in Geography Education for Middle School in China. Sustainability, 10, 3896:1-27. doi:10.3390/su10113896 [DOI:10.3390/su10113896]
22. Hanson, S. 2004. Who are "we"? An important question for geography's future. Annals of the Association of American Geographers, 94(4): 715-722. [DOI:10.1111/j.1467-8306.2004.00425.x]
23. Jankell, L.D., J. Sandahl, and D. Örbring. 2021. Organizing concepts in geography education: a model. Geography,106(2): 66-75. DOI: 10.1080/00167487.2021.1919406 [DOI:10.1080/00167487.2021.1919406]
24. Lade, S.J. , Steffen, W. , de Vries, W. , et al. , 2019. Human impacts on planetary boundaries amplified by earth system interactions. Nat. Sustainability 3 (2), 119-128 [DOI:10.1038/s41893-019-0454-4]
25. Lehmann, A., J. Masò, S. Nativi and G. Giuliani. 2020. Towards integrated essential variables for sustainability. International Journal of Digital Earth, 13(2): [DOI:10.1080/17538947.2019.1636490]
26. DOI: 10.1080/17538947.2019.1636490 [DOI:10.1080/17538947.2019.1636490]
27. Liverman, D.M. 2018. Geographic perspectives on development goals: Constructive engagements and critical perspectives on the MDGs and the SDGs. Dialogues in Human Geography, 8(2): 168-185. DOI: 10.1177/2043820618780787 [DOI:10.1177/2043820618780787]
28. Maude, A. 2013. The Vision of Geography Underlying the Australian Geography Curriculum. Review of International Geographical Education Online,3(3): 253-265.
29. Maude, A. 2014. Sustainability in the Australian Curriculum: Geography. Geographical Education, 27: 19-27.
30. Meadows, M.E. 2020. Geography Education for Sustainable Development. Geography and Sustainability. Journal of Geography and sustainability, doi: org/10.1016/j.geosus.2020.02.001 [DOI:10.1016/j.geosus.2020.02.001]
31. Nagel, P. 2008. Geography: The Essential Skill for the 21st Century. Social Education, 72(7): 354-358.
32. Nelson, G. 1992. Presentation in Plenary Session on "The Global Environment: What Can We Do." International Geographical Congress, Washington, D.C., August 10, 1992.
33. Peng, J. , Y. Hu, J. Dong, Q. Mao, Y. Liu, Y. Du, J. Wu, Y. Wang. 2020. Linking spatial differentiation with sustainability management: Academic contributions and research directions of physical geography in China. Progress in Physical Geography, 44(1): 14-30. DOI: 10.1177/0309133319878107 [DOI:10.1177/0309133319878107]
34. Persson, L., B. M.C. Almroth, C.D. Collins, S. Cornell, C. A. de Wit,* M. L. Diamond, P. Fantke, M. Hassellöv, M. MacLeod, M. W. Ryberg, P. S. Jørgensen, P. Villarrubia-Gómez, Z. Wang, and M. Z. Hauschild. 2022. Outside the Safe Operating Space of the Planetary Boundary for Novel Entities. Environmental Science and Technology,56: 1510−1521. doi.org/10.1021/acs.est.1c04158 [DOI:10.1021/acs.est.1c04158] [PMID] []
35. Pretorius, R.W. 2017. Repositioning Geography in Education for Sustainability: the South African Higher Education context. PhD dissertation in geography. University of South Africa,
36. Reinfried, S., Y. Schleicher, and A. Rempfler. (Eds). 2007. Geographical Views on Education for Sustainable Development. Proceedings of the Lucerne-Symposium, Switzerland, July 29-31. Geographiedidaktische Forschungen, 42: 243-250.
37. Sanchez,J.G. 2011. Teaching Geography for a Sustainable World: A Case Study of a Secondary School in Spain. Review of International Geographical Education Online © RIGEO, 1( 2):158-182.
38. Turner, B. L. II. 2002. Contested identities: Humanenvironment geography and disciplinary implications in a restructuring academy. Annals of the Association of American Geographers, 92 (1): 52-74. [DOI:10.1111/1467-8306.00279]
39. UNESCO. 2014. Shaping the Future We Want. UN Decade of Education for Sustainable Development. Final Report.
40. University Grants Commission. 2019. Learning Outcomes Based Curriculum Framework for
41. Geography Undergraduate Programme. 125 pp. Bahadur Shah Zafar Marg, New Delhi.
42. Verstappen, H.T. 2009. Geography, sustainability and the concept of glocalization. Investigaciones Geográficas, Boletín, 70: 106-113.
43. Vick T..2008. Sustainable Development": Critical Concepts in Geography". Portland State University. Geography Masters Research Paper 23.
44. Wilbanks,T.J. 1994. Sustainable Development in Geographic Perspective: Presidential Address. Annals of the Association of American Geographers, 84 (4): 541-556. [DOI:10.1111/j.1467-8306.1994.tb01876.x]
45. Will,S., K. Richardson, .C. Sarah, and I. Fetzer, J. Rockström, E.M. Bennett, R. Biggs, S.R. Carpenter, W. de Vries, C. A. de Wit, C. Folke, D. Gerten, J. Heinke, G. M. Mace, L. M. Persson, V. Ramanathan, B. Reyers, and S. Sörlin. 2015. Planetary Boundaries: Guiding Human Development on a Changing Planet. Science,347(6223): 1-11. DOI: 10.1126/science.1259855 [DOI:10.1126/science.1259855] [PMID]
46. Wu, J. 2013. Landscape sustainability science: ecosystem services and human well-being in changing landscapes. Landscape Ecology, 28:999-1023. DOI 10.1007/s10980-013-9894-9 [DOI:10.1007/s10980-013-9894-9]
47. Yarnal, B., Neff, R., 2004. Whither parity? The need for a comprehensive curriculum in human-environment geography. Prof. Geogr. 56 (1), 28e36. http://dx.doi.org/ 10.1111/j.0033-0124.2004.05601005.x. [DOI:10.1111/j.0033-0124.2004.05601005.x]
48. Yli-Panula, E., Jeronen, E., Lemmetty, P. 2020. Teaching and learning methods in geography promoting sustainability. Education Sciences,10: 5. doi:10.3390/educsci10010005 [DOI:10.3390/educsci10010005]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
