زهرا شریفی نیا،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، و از لحاظ روش، توصیفی– تحلیلی است. گردآوری دادهها با استفاده از روش اسنادی و میدانی(مشاهده و پرسشنامه) جمع آوری شده است، جامع آماری این نوع تحقیق براساس سرشماری آمار۱۳۹۵؛ ۶۹۴۷ خانوار در۲۴ روستا؛ با خطای ۰۷/۰، ۱۹۱ پرسشنامه به عنوان حجم نمونه محاسبه و براساس رابطه تسهیم نسبت تعداد نمونههای هر روستا به ۲۳۳ نمونه به صورت تصادفی بین خانوارها توزیع و پخش گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از اطلاعات از روشهای آماری توصیفی(میانگین) و استنباطی(t تک نمونه، فریدمن، تحلیل خوشهای) و مدلهای واس پاس، آراس و ویکور، بهره گرفته شد. نتایج نشان میدهد که تابآوری مناطق روستایی در برابر خشکسالی در سطح پایینی است. یافتههای مدلهای ویکور، اراس و مدل واس پاس نشان داد که روستاهای ولاشد؛ تازهآباد بستان خیل و دوقائلو رتبههای اول و تابآوری بالا و روستاهای جمان، پلاژارتش و بهزاد کلا در رتبههای پایین و تابآوری پایین قرار دارند.
