جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای مجرد
تحلیل شاخص های ناپایداری توفان های تندری در ایران با استفاده از داده های بازتحلیل
فیروز مجرد، سمیرا کوشکی، جعفر معصوم‌پور، مرتضی میری،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1396 )
چکیده
مطالعۀ توفان­تندر به­عنوان یک پدیدۀ مخاطره­آمیز جوی با استفاده از شاخص­های ناپایداری به­دلیل کمبود ایستگاه­های مشاهداتی در ایران کمتر مورد توجه قرارگرفته است. این پژوهش با استفاده از داده­های بازتحلیل به ارزیابی توفان­های تندری در ایران با دو شاخص CAPE و VWS می­پردازد. ابتدا فراوانی، روند و ساعات وقوع توفان­های تندری در ایران طی یک دورۀ 37ساله (1980 تا 2016) بررسی شد. سپس برای تحلیل توفان­ها، از داده­های بازتحلیل شبکه­ای ERA-Interim متعلق به «مرکز اروپایی پیش­بینی­های جوی میان­مدت» (ECMWF) استفاده شد. داده­های ERA با استفاده از داده­های مشاهداتی80 رخداد توفان در 14 ایستگاه جو بالای کشور با نرم­افزار RAOB ارزیابی شد. پس از تأیید صحت داده­های ERA، مقادیر دو شاخص CAPE و VWS مربوط به 4542 رخداد توفان­تندری برای ساعت­های صفر و 12 گرینویچ در 42 ایستگاه سینوپتیک به­دست آمد. سپس برای تمایز محیط­های رخداد توفان­تندری بسیارشدید از شدید و ملایم، از تحلیل ممیزی استفاده شد. در نهایت، معادلۀ خط تشخیص برای هرکدام از گروه­های شدت توفان به­دست آمد. نتایج نشان داد که روند توفان­های تندری در ایران رو به افزایش است. بیشترین فراوانی رخداد مربوط به ماه می و ساعت 21:30 است. داده­های ERA تخمین بسیار نزدیکی برای VWS ارائه می­دهند؛ اما تخمین­ها برای شاخص CAPE اندکی بیش از مقادیر مشاهداتی است. بیشترین میزان شاخص CAPE در استان­های جنوبی و جنوب­غرب سواحل خزر، و بیشترین مقادیر شاخص VWS در سواحل خلیج فارس مشاهده می­شود. بین مقادیر میانگین CAPE و VWS در سه گروه شدت توفان، اختلاف معناداری وجود ندارد. نقش شاخص VWS در تعیین نوع توفان بیشتر بوده است.

تحلیل ویژگی های روزهای شرجی در ایران
فیروز مجرد، حسن ذوالفقاری، مهدی کیقبادی فر،
دوره 6، شماره 4 - ( 12-1398 )
چکیده
پدیده شرجی به­ واسطۀ اثر ترکیبی دما و رطوبت بالا رخ می­ دهد و همواره باعث بروز مشکلاتی برای فعالیت­های انسانی می­ شود. در پژوهش­های قبلی، این پدیده در مناطق محدودی از کشور و با تعداد شاخص­های کمتری مطالعه شده است. این پژوهش با هدف بررسی فراوانی، تداوم و شدت روزهای شرجی در سرتاسر ایران با سه شاخص شدت شرجی، فشار بخار آب جزئی و گرمایش به انجام رسیده است. به این منظور داده‌های روزانه دما و رطوبت‌ نسبی 101 ایستگاه سینوپتیک کشور در یک دوره زمانی 28ساله (2014-1987) جمع ­آوری و با سه شاخص یادشده مطالعه شد. نتایج تحقیق نشان داد دو شاخص شدت شرجی و فشار بخار آب جزئی برای تبیین شرایط شرجی در ایران مناسبند و برونداد آنها تفاوت محسوسی با یکدیگر ندارد. اما شاخص گرمایش به نتایج مطلوب منتهی نشد. بر اساس شاخص منتخب، یعنی شاخص شدت شرجی، سواحل جنوب و سپس سواحل شمال کشور، بیشترین فراوانی، تداوم و شدت شرجی را دارند. اما در سایر نقاط کشور شرایط شرجی حاکم نیست و به طور میانگین حتی یک روز با شرایط شرجی مشاهده نمی­ شود. در سواحل جنوب، به دلیل حاکمیت پرفشار آزور، وضعیت شرجی زودتر از سایر نقاط کشور، در روز 14 فروردین آغاز می‌شود و با تداوم 7 ماه و 11 روز، در 25 آبان خاتمه می‌یابد. اما در سواحل شمالی کشور، با یک تأخیر 48روزه، از 1 خرداد آغاز و با تداوم تقریبی 4 ماه و 19 روز، در 20 مهر خاتمه می‌یابد. بندر چابهار در ساحل دریای عمان با 291 روز شرجی که 160 روز آن وضعیت شرجی بسیار شدید را داراست، بالاترین و بندر آستارا در سواحل خزر با 126 روز پایین‌ترین تعداد روزهای شرجی را دارا هستند. در سواحل شمالی، وضعیت شرجی بسیار شدید دیده نمی­ شود. روند سالانۀ تعداد روزهای شرجی در هیچ ایستگاهی معنی­ دار نیست.
پهنه‌بندی‌ خطر ‌وقوع‌ حرکات ‌‌توده‌ای با ‌استفاده ‌از‌‌ روش‌های ‌ارزش‌‌ دهی اطلاعاتی و‌ تراکم ‌سطح در حوضه آبخیزقوچان شیروان
زینب مجرد، جواد جمال آبادی، نجمه شفیعی، محمد علی زنگنه اسدی، کبری پرک،
دوره 7، شماره 3 - ( 9-1399 )
چکیده
حرکات توده‌ای، از جمله پدیده‌های مورفودینامیک‌اند که تحت تأثیر عوامل مختلفی در سطح دامنه‌های مناطق کوهستانی به وقوع می‌پیوندند. حرکات توده‌ای و ناپایداری دامنه‌ای مخاطرات مهمی برای فعالیت‌های انسانی‌اند که اغلب سبب ازدست رفتن منابع اقتصادی و خسارت دیدن اموال و تأسیسات می‌شوند. این مسائل لزوم پهنه‌بندی خطر حرکات توده‌ای را به عنوان اولین مرحله مدیریت صحیح محیطی این پدیده روشن می‌کند. در این پژوهش به بررسی پهنه‌ی‌ خطر ‌وقوع‌ حرکات ‌‌توده‌ای با ‌استفاده ‌از‌‌ روش‌های ‌ارزش‌‌ دهی اطلاعاتی و‌ تراکم ‌سطح در حوضه آبخیزقوچان-  شیروان پرداخته ایم به این منظور ابتدا 12 لایه اطلاعاتی مهم تأثیرگذار در وقوع حرکات توده‌ای از قبیل سنگ شناسی، شیب، ارتفاع، بارش، جهت شیب، فرسایش، اقلیم، فاصله از جاده، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، خاک و کاربری اراضی تهیه و رقومی شدند. از تلفیق نقشه‌های عامل با نقشه زمین‌لغزش‌ها، درصد لغزش در واحدهای مختلف هر نقشه به دست آمد و با محاسبه تراکم سطح، ارزش اطلاعاتی  وزن هر یک از عوامل تعیین شد. در نهایت نقشه پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش با ادغام لایه‌های مختلف وزنی در دو مدل مختلف وزن‌دهی اطلاعاتی و مدل تراکم سطح تهیه شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می‌دهد که بخش جنوب غربی حوضه بیشترین میزان زمین‌لغزش را به خود اختصاص داده است. مهمترین عنصر مؤثر در وقوع زمین‌لغزش محدوده، لیتولوژی می‌باشد و مدل تراکم سطح از ارزش 12% بیشتری برخوردار می‌باشد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به سامانه نشریات علمی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Spatial Analysis Environmental hazarts

Designed & Developed by : Yektaweb