3 نتیجه برای پهنه سنندج- سیرجان
سیدنعیم امامی، حمیدرضا پیروان، زهرا الیاسی،
دوره 12، شماره 2 - ( 6-1391 )
چکیده
مجموعه سنگ های آتشفشانی- رسوبی شمال شهرکرد، به صورت کمربندی با راستای شمال باختری- جنوب خاوری، در شمال شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری و در بخش مرکزی پهنه سنندج سیرجان استقرار یافته است. سنگ های آذرین موجود در این ناحیه به دو بخش عمده ماگمایی و آذر آواری تفکیک شده که گروه اول شامل سنگ های آتشفشانی خاصه بازالت، بازالت آندزیتی و آندزیت و سنگ های نیمه عمیق به ویژه دولریت و میکرودیوریت بوده و سنگ های آذرآواری نیز غالبا" توف، توفیت، لاپیلی توف و آگلومرا به سن ژوراسیک فوقانی و فاز کوهزایی کیمرین میانی می باشند که در محیط تکتونیکی جزایر قوسی تشکیل شده اند. تمامی واحدهای سنگ شناسی تحت تأثیر محلول های ماگمایی قلیایی با (9- 8 pH=) و حرارت 226 ( در پهنه آرژیلیک حد واسط ) تا 300 درجه سانتیگراد(در رگه های کوارتز- اپیدوت) در فشار حدود 200 بار متحمل درجاتی از دگرسانی شده اند و پهنه های سریسیتیک - آرژیلیک حدواسط و پروپیلیتیک (کلریتی) را تشکیل داده اند(دگرسانی فراگیرانتخابی). به علاوه حفرات و شکاف ها با کانی های ثانویه ای همچون کوارتز، اپیدوت، کلریت و کلسیت (دگرسانی غیرفراگیر) پرشده اند. بررسی تغییرات جرم در سنگ های پهنه های دگرسانی نشان دهنده کاهش جرم در نتیجه دگرسانی است که نرخ آن از دگرسانی سریسیتیک به آرژیلیک متوسط و تا کلریت فزونی می یابد. تهی شدگی شدید از Na2O و غنی شدگی از CaO درپهنه کلریتی، غنی شدگی تا 100 درصد ازMgO و تهی شدگی شدید از K2O, Na2O درپهنه سریسیتیک و تهی شدگی ازK2O ، Na2O، FeO درپهنه آرژیلیک حدواسط از شاخص های کلیدی تشخیص پهنه های دگرسانی فسیل می باشند.
اسماعیل درویشی، محمود خلیلی، علیرضا ندیمی،
دوره 16، شماره 42 - ( 1-1394 )
چکیده
تودۀ گرانیتی مرزیان ازنا یکی از جمله توده‌های نفوذی متعدد پهنۀ ساختاری سنندج- سیرجان است که دارای ترکیب سنگ‌شناسی لوکوگرانیت، گرانیت و گرانودیوریت است. هم‌چنین در هالۀ همبری این توده (کردیریت و آندالوزیت شیست) لوکوگرانیت‌های تورمالین و گارنت‌دار، آپلیت، پگماتیت، سنگ‌های میلونیتی شده و میگماتیت‌های تزریقی رخنمون دارند. کانی‌های عمده آن‌ها شامل کوارتز، پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم‌دار، بیوتیت، موسکویت، تورمالین، گارنت است. بررسی‌های ساختاری بیان‌گر وجود پهنه‌های برشی به‌ویژه در قسمتهای جنوب خاوری و با روندهای شمال باختری- جنوب خاوری، شمال، شمال خاوری- جنوب، جنوب باختری است و بررسی‌های ریز ساختاری نشان‌دهندۀ وجود چهار نوع ریز ساختار: 1) ریز ساختارهای ماگمایی، 2) ریزساختار حالت جامد دما بالا، 2) ریزساختار حالت جامد کم دما، 4) ریزساختار نیمه میلونیتی و میلونیتی در منطقه است.
پهنه‌های برشی اکثر سنگ‌های منطقه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نشان‌گرهای سوی برش مانند فابریک S-C، پورفیروکلاست و پورفیروبلاست‌های نامتقارن، کینک نوارهای شکن بیوتیت و فلدسپارها، میکاها و آندالوزیت‌های ماهی‌گون و ریزساختارهای دومینو و بودین شده فلدسپار و تورمالین بیان‌گر تغییرات شکل‌پذیر با حرکت فشارشی برشی راست‌بر حاکم بر منطقه هستند. مجموع شواهد، بیان کنندۀ این واقعیت است که پهنه‌های حالت ماگمایی و جامد دمای زیاد در شرایط رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت پایینی (500-300 درجۀ سانتیگراد)، هم‌زمان با جای‌گیری توده‌های گرانیتی روی داده است و پهنه‌های حالت جامد کم دما، نیمه میلونیتی و میلونیتی و ساختارهای شکننده حاصل فعالیت‌های پس از جای‌گیری توده گرانیتی هستند.
اکرم السادات میرلوحی، محمود خلیلی، سیدمحسن طباطبایی منش، هانس ماسونه،
دوره 16، شماره 42 - ( 1-1394 )
چکیده
گارنت میکاشیست‌های ارتفاعات حاجی قارا، شمال گلپایگان، بخشی ازسنگ‌های دگرگونی پهنۀ سنندج- سیرجان را تشکیل می‌دهند. لپیدوپورفیروبلاست و پورفیروپویی‌کیلوبلاست از جمله بافت‌های عمده و میکای سیاه (بیوتیت آهن‌دار)، میکای سفید (موسکویت و فری فنژیت)، کلریت‌های دگرگونی آهن و منیزیم‌دار (نوع I و IIb)، گارنت (آلماندین) و کوارتز، مهم ترین کانی‌های این سنگ‌هاست. کانی‌های فرعی شامل استروتید، آندالوزیت، پلاژیوکلاز، مواد کربن‌دار، اکسید آهن و تورمالین است. شواهد پتروگرافی، شیمی میکاها در کنار دیگر کانی‌های همراه و دماسنجی‌های تخمین زده شده، بیان‌گر آن است که پس از پیشرفت دگرگونی تا رخساره آمفیبولیت، مسیر دگرگونی به سمت کاهش فشار و نیز افزایش دما تغییر کرده است. شواهد موجود به حضور تودۀ نفوذی (به صورت محلی) اشاره دارد که موجب رشد پورفیروبلاست‌های گارنت، بیوتیت و موسکویت (در جهتی تقریباً عمود بر شیستوزیته قبلی سنگ) و آندالوزیت شده است. حضور کلریت، فری فنژیت و اکسید آهن، حاکی از رخداد دگرگونی برگشتی در طی کاهش حرارت و سرد شدن سنگ‌های مورد بحث در جریان بالاآمدگی است.
