سامانه نشریات علمی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد شنای قورباغه نوجوانان پسر بود. 20 شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1±13، وزن 02/1±65/50 کیلوگرم و قد 91/4±8/159 سانتی­متر در این پژوهش مشارکت داشتند. آزمودنی­ها پس از آزمون­ گیری اولیه در متغیرهای عملکردی (رکورد 50 متر قورباغه)، تکنیکی (تعداد استروک) و قدرتی (قدرت عضلات راست‌کننده ستون فقرات)، به­ صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول) و گروه کنترل (تمرین معمول) تقسیم شدند. یک­ هفته تمرین آشناسازی به­ منظور سازگاری استفاده از جلیقه برای تمرین مقاومتی انجام شد و سپس پروتکل تمرینی به صورت سه­ روزدرهفته و به­ مدت شش­ هفته اجرا شد. تمرین شامل 15 دقیقه گرم­ کردن و هشت تکرار مسافت 50 متری شنای قورباغه با فواصل استراحتی یک­ دقیقه بین تکرارها، در دو گروه تمرینی (با استفاده از جلیقه تمرینی) و گروه کنترل (بدون استفاده از جلیقه تمرینی) بود. در پایان، دوره تمرینی پس­ آزمون، متناسب با پیش­ آزمون به عمل آمد. از آزمون کلموگروف– اسمیرنوف ( ) جهت تعیین طبیعی ­بودن توزیع داده­ ها، از آزمون تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون­ گروهی و از تحلیل کوواریانس برای مقایسه تفاوت بین ­گروهی در دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند عملکرد شنا در هردوگروه بهبود معناداری داشته ­است(05/0 p≤)، تفاوت معناداری در رکورد شنا، تعداد استروک و قدرت عضلات بین دو گروه وجود نداشت (05/0 p≥). در توجیه آن شاید بتوان به حرفه­ای­ نبودن آزمودنی ­ها یا پایین­ بودن شدت تمرین مقاومتی استناد کرد.