سامانه نشریات علمی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کم­توانان ذهنی و سالم است. نمونه آماری پژوهش شامل 31 دانش­آموز پسر عقب­مانده ذهنی است که در دو گروه (کنترل 14 نفر با میانگین سن 02/3±07/11 سال، قد 86/7±152 سانتی‌متر) و (17 نفر تجربی با میانگین سن  95/1±23/11 سال، قد 07/7±147 سانتی‌متر) و یک گروه دانش آموز سالم (15 نفر با میانگین سن 516/.±53/11سال، قد 77/4±33سانتی‌متر) بودند که به صورت تصادفی هدف­دار انتخاب شدند. گروه­های تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرین­های مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت 6 هفته (3 بار در هفته) انجام دادند. در سه هفته اول آزمودنی­ها تمرینات مذکور را 2 نوبت با 5 تکرار و در سه هفته دوم 2 نوبت با 10 تکرار انجام دادند برای ارزیابی تعادل پویا از تستY استفاده گردید (91درصدr=). از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش‌آزمون و پس­آزمون و برای مقایسه تفاوت­های بین­گروه از آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه (ANOVA) استفاده شد (5p≤./.). نتایج نشان داد تعادل پویا در بین گروه­های تجربی در جهت خلفی داخلی معنی­دار بود ­و ­در بررسی بین سه گروه آزمودنی در جهات خلفی ­خارجی و خلفی ­داخلی تفاوت معنی­داری مشاهده گردید (5p≤./.). با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان می­توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم­توان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند.