غیر انتفاعی زند ، hsheikhani@yahoo.com
چکیده: (1041 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت در آب و تزریق آلوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به همراه پلاسمای غنی از پلاکت ها (PRP) در ترمیم تاندون آشیل موش های صحرایی است. روش بررسی: بدین منظور 74 سر موش صحرایی از نژاد اسپراگوداولی (با سن 3 ماه و میانگین وزن 20±200 گرم)را انتخاب و در 69 سراز آنها آسیب تاندونی ایجاد گردید. سپس موشهای صحرایی به طور تصادفی به 8گروه مختلف تقسیم بندی شدند و 5 سر باقیمانده که هیچ گونه آسیبی در آنها ایجاد نشده بود به عنوان کنترل سالم قرار داده شد. 72 ساعت پس از جراحی ، به گروهها سلولهای جداسازی شده از مغز استخوان و پلاسمای غنی از پلاکت از طریق کتتر تزریق گردید. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه فعالیت در آب را انجام دادند. در پایان هفته هشتم تاندون آشیل جدا و برای ارزیابی میزان ترمیم تاندونی از رنگ آمیزی اختصاصی شامل Mason Trichrome و H&E استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که از لحاظ میزان ترمیم تاندون آشیل تفاوت معناداری در بین گروه های مورد مطالعه وجود دارد(001/0=P). همچنین نتایج حاصل از بررسی های هیستوپاتولوژیک نشان داد که تفاوت معنی داری از لحاظ تعداد فیبروبلاستها(001/0=P)، رسوب رشته های کلاژن(001/0=P)،میزان دانسیته سلولی(001/0=P) و قطر تاندونی (001/0=P)در گروههای مورد مطالعه وجود دارد. نتیجه گیری: بهکارگیری این روشهای درمانی به واسطه باند شدن با گیرندههای غشای سلول های هدف مانند فیبروبلاستها، سلولهای بنیادی مزانشیمی و اندوتلیال منجربه فعال شدن یک سری پروتئینهای داخل سلولی می گردند که در نتیجه فعالیت آنها واکنشهایی اتفاق می افتد که باعث شکل گیری ماتریکس و سنتز کلاژن می گردد که به ترمیم تاندون کمک می کند.
زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فعالیت در آب و تزریق آلوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به همراه پلاسمای غنی از پلاکت ها (PRP) در ترمیم تاندون آشیل موش های صحرایی است. روش بررسی: بدین منظور 74 سر موش صحرایی از نژاد اسپراگوداولی (با سن 3 ماه و میانگین وزن 20±200 گرم)را انتخاب و در 69 سراز آنها آسیب تاندونی ایجاد گردید. سپس موشهای صحرایی به طور تصادفی به 8گروه مختلف تقسیم بندی شدند و 5 سر باقیمانده که هیچ گونه آسیبی در آنها ایجاد نشده بود به عنوان کنترل سالم قرار داده شد. 72 ساعت پس از جراحی ، به گروهها سلولهای جداسازی شده از مغز استخوان و پلاسمای غنی از پلاکت از طریق کتتر تزریق گردید. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه فعالیت در آب را انجام دادند. در پایان هفته هشتم تاندون آشیل جدا و برای ارزیابی میزان ترمیم تاندونی از رنگ آمیزی اختصاصی شامل Mason Trichrome و H&E استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که از لحاظ میزان ترمیم تاندون آشیل تفاوت معناداری در بین گروه های مورد مطالعه وجود دارد(001/0=P). همچنین نتایج حاصل از بررسی های هیستوپاتولوژیک نشان داد که تفاوت معنی داری از لحاظ تعداد فیبروبلاستها(001/0=P)، رسوب رشته های کلاژن(001/0=P)،میزان دانسیته سلولی(001/0=P) و قطر تاندونی (001/0=P)در گروههای مورد مطالعه وجود دارد. نتیجه گیری: بهکارگیری این روشهای درمانی به واسطه باند شدن با گیرندههای غشای سلول های هدف مانند فیبروبلاستها، سلولهای بنیادی مزانشیمی و اندوتلیال منجربه فعال شدن یک سری پروتئینهای داخل سلولی می گردند که در نتیجه فعالیت آنها واکنشهایی اتفاق می افتد که باعث شکل گیری ماتریکس و سنتز کلاژن می گردد که به ترمیم تاندون کمک می کند.
واژه‌های کلیدی: کلید واژه ها: فعالیت در آب، پلاسمای غنی از پلاکت‌ها، سلولهای بنیادی مزانشیمی، ترمیم تاندون
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
