، r_milani@sbu.ac.ir
چکیده: (3493 مشاهده)
انجام تلاش ذهنی حین فعالیت ورزشی باعث افزایش خستگی میشود و به نظر می رسد اندازه این خستگی به نوع تلاش ذهنی بستگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تلاشهای ذهنی Stroop، AX-CPT و PVT همزمان با فعالیت ورزشی رکاب زدن بر شاخص های خستگی است. روش شناسی : 10 مرد دوچرخهسوار با میانگین حداکثر توان خروجی 36±236 وات پنج جلسه به آزمایشگاه فراخوانده شدند. جلسهی اول مشخصات آنتروپومتریک و حداکثر توان خروجی اندازهگیری شد. چهار جلسهی بعد فعالیت ورزشی رکابزدن بهمدت 45 دقیقه با شدت 65 درصد حداکثر توان خروجی همراه (Stroop، AX-CPT و PVT) و بدون تلاش ذهنی انجام شد. حین فعالیت درکتلاش و ضربان قلب هر 10 دقیقه و میزان کورتیزول قبل و 30 دقیقه بعد از فعالیت اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون واریانس دوطرفه استفاده شد. نتایج: انجام 45 دقیقه تلاش ذهنی Stroop در طول فعالیت ورزشی رکاب زدن باعث افزایش معنیدار درک تلاش و کورتیزول نسبت به فعالیت ورزشی رکابزدن شد (p≤0/05) اما بین جلسات تلاش ذهنی AX-CPT و PVT با فعالیت ورزشی رکاب زدن تفاوت معنیداری یافت نشد. نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان داد انجام تلاش ذهنی Stroop همزمان با فعالیت ورزشی رکابزدن نسبت به فعالیت رکابزدن شاخصهای خستگی را بیشتر افزایش میدهد.
نوع مطالعه: كاربردي |
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/8/10
دریافت: 1398/9/26 | پذیرش: 1398/8/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |