، mohamadjavadrazi@gmail.com
چکیده: (1389 مشاهده)
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شرایط آموزش مجازی و افزایش زمان نشستن بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی دانشجویان در دوران پاندمی کرونا بود. در پژوهش توصیفی حاضـر از پرسـشـنامههای اسـتاندارد وضـعیت اسـکلتی-عضـلانی نوردیک و فعالیت بدنی بک اسـتفاده شـد. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس یزد بود که از این بین 440 نفر به عنوان نمونه در پژوهش حاضر شـرکت نمودند. از آزمونهای مکنمار، یومن ویتنی و آزمون همبسـتگی اسـپیرمن در سـطح معناداری 05/0≥p استفاده گردید. میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در دوران کرونا نسبت به قبل از آن افزایش معنادار را نشان میدهد (05/0>p). ارتباط بین میزان فعالیت بدنی با اختلالات اسکلتی-عضلانی مشاهده شد (05/0>p). اختلالات اسکلتی عضلانی در دانشجویانی که الگوی نشستن را رعایت نمی کردند، در نواحی گردن (0001/0>p) ، شانه (006/0=p)، مچ دست002/0=p)، کمر (001/0=p) لگن (01/0=p) و زانو (001/0=p) معنادار بود. همه گیری کرونا و شرایط قرنطینه ممکن است بر وضعیت اسکلتی عضلانی دانشجویان اثرات نامطلوب داشته و نشستنهای طولانی به همراه عدم رعایت اصول نشستن این عوامل را تشدید میکند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
