هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد شنای قورباغه نوجوانان پسر بود. ۲۰ شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی۱±۱۳، وزن۰۲/۱±۶۵/۵۰ کیلوگرم و قد ۹۱/۴±۸/۱۵۹ سانتیمتر در این پژوهش مشارکت داشتند. آزمودنیها پس از آزمون گیری اولیه در متغیرهای عملکردی (رکورد ۵۰ متر قورباغه)، تکنیکی (تعداد استروک) و قدرتی (قدرت عضلات راست‌کننده ستون فقرات)، به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول) و گروه کنترل (تمرین معمول) تقسیم شدند. یک هفته تمرین آشناسازی به منظور سازگاری استفاده از جلیقه برای تمرین مقاومتی انجام شد و سپس پروتکل تمرینی به صورت سه روزدرهفته و به مدت شش هفته اجرا شد. تمرین شامل ۱۵ دقیقه گرم کردن و هشت تکرار مسافت ۵۰ متری شنای قورباغه با فواصل استراحتی یک دقیقه بین تکرارها، در دو گروه تمرینی (با استفاده از جلیقه تمرینی) و گروه کنترل (بدون استفاده از جلیقه تمرینی) بود. در پایان، دوره تمرینی پس آزمون، متناسب با پیش آزمون به عمل آمد. از آزمون کلموگروف– اسمیرنوف ( ) جهت تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون گروهی و از تحلیل کوواریانس برای مقایسه تفاوت بین گروهی در دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند عملکرد شنا در هردوگروه بهبود معناداری داشته است(۰۵/۰ p≤)، تفاوت معناداری در رکورد شنا، تعداد استروک و قدرت عضلات بین دو گروه وجود نداشت (۰۵/۰ p≥). در توجیه آن شاید بتوان به حرفهای نبودن آزمودنی ها یا پایین بودن شدت تمرین مقاومتی استناد کرد.
