marzieh sekonji، hasan sadeghi، neda boroushak، mohd sofian omar fauzee،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی، کف پای صاف منعطف است که با کاهش قوس طولی داخلی همراه می باشد که تقریبا کف پا با زمین تماس کامل پیدا می کند و منجر به ایجاد ناراستایی در ساختارهای بخش اسکلتی پا می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرینات موضعی و جامع بر حس عمقی، تعادل و افت ناوی مچ پا دختران ۱۸-۱۰ سال دارای ناهنجاری کف پای صاف منعطف بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که در ۲ مرحله پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. ۵۱ دختر دارای کف پای صاف منعطف، به عنوان آزمودنی وارد این پژوهش شدند و به صورت تصادفی در ۲ گروه تجربی (جامع و موضعی) و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۷ نفر) تقسیم شدند. از تمامی آزمودنی ها شاخص افت ناوی به منظور بررسی وضعیت کف پا به عنوان یکی از معیارهای ورود به تحقیق گرفته شد. آزمودنی های گروه تجربی، تمرینات اصلاحی را به مدت ۶ هفته ( ۳ جلسه در هفته به مدت ۳۰ دقیقه) انجام دادند در حالی که گروه کنترل فعالیت های معمول خود را اجرا می کردند. قبل و بعد از اجرای تمرینات حس عمقی، تعادل و افت ناوی ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نسخه ۲۶ نرم افزار SPSS انجام شد و به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس و به منظور بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد. یافته های این تحقیق نشان داد گروه تمرینات اصلاحی در پس آزمون به طور معناداری در حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل عملکرد بهتری را نسبت به پیش آزمون داشته است (P=۰,۰۰۰) اما در گروه کنترل تفاوت معناداری بین ۲ مرحله آزمون مشاهده نشد (P> ۰,۰۵). همچنین در مقایسه بین گروهی مشاهده شد که در پس آزمون متغییرهای حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل گروه تجربی نتایج بهتری را نسبت به گروه کنترل به دست آورده است (P<۰,۰۵). نتایج پژوهش نشان می دهد ۶ هفته تمرینات موضعی و جامع به طور معناداریی باعث بهبود حس عمقی، تعادل و افت ناوی در دختران ۱۸-۱۰ سال دارای کف پای صاف منعطف شده است. با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش به نظر می رسد تمرینات اصلاحی بتوانند در این گروه در جهت بهبود حس عمقی ، تعادل ایستا و همچنین پاسچر کف پا مورد استفاده قرار گیرد.
