251 نتیجه برای نوع مطالعه: پژوهشي
خانم فاطمه ملک حسینی، دکتر مهدی رافعی بروجنی، دکتر شهرام لنجان نژادیان،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسه الگوی فعالیت الکتریکی عضلات اصلی درگیر در شوت سهگام هندبال بین دو گروه سنی نوجوانان و بزرگسالان بود. ده
23 سال( در این تحقیق مشارکت کردند. /55 2±/ 16 سال( و ده هندبالیست بزرگسال ) 69 /0±4/ هندبالیست نوجوان نخبه حاضر در لیگ باشگاههای کشور ) 69
آزمودنیها حرکت سهگام هندبال را مشابه با موقعیت مسابقه انجام دادند و فعالیت الکتریکی عضلات دوسر بازویی، سهسر بازویی، سینهای بزرگ و
سهقسمت قدامی، میانی و خلفی عضله دلتوئید با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. پارامترهای مربوط به الگوی فعالیت الکتریکی عضلات شامل
دادهها استخراج شد. )RMS( زمان، اوج و دامنه فعالیت و توالی انقباض از ریشه دوم مجذور میانگین
نشان داد بین زمان، اوج و دامنه فعالیت الکتریکی عضلات در این دو گروه تفاوت معنیداری )P≥ 0/ استودنت برای دو گروه مستقل ) 05 t نتایج آماری
وجود ندارد. درباب توالی انقباض هم هیچ الگوی مشابهی بین نوجوانان و بزرگسالان یافت نشد. به نظر میرسد که عواملی مثل تجربه زیاد ورزشکاران
نوجوان، بهرهبرداری بهتر از عضلات و نزدیکبودن آنها به دوره نهایی بلوغ باعث فقدان تفاوت بین نوجوانان و بزرگسالان شده است
اقای مجتبی عشرستاقی، دکتر الهام شیرزاد،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده
مرحله جهش مهمترین مرحله در اجرای پرش طول است. هدف این تحقیق سنجش ارتباط بین متغیرهای مختلف با موفقیت جهش بود. 37 اجرا از هشت
7 متر، که در مسابقات دوومیدانی داخل سالن بزرگسالان آسیا در تهران حضور داشتند، با فرکانس 300 /68±0/ ورزشکار مرد پرش طول با میانگین رکورد 28
هرتز فیلمبرداری شد. پنج متغیر سرعتی، پنج متغیر تکنیکی، چهار متغیر مرتبط با قدرت و یک متغیر آنتروپومتریک با استفاده از نرم،افزار تحلیل حرکت محاسبه
شدند. کسب سرعت عمودی بیشتر و افت کمتر سرعت افقی دو ملاک موفقیت جهش در نظر گرفته شدند و روابطشان با دیگر متغیرها ازطریق تحلیلهای
0 تعیین شد. ضرایب همبستگی تعدادی از متغیرهای هر چهار گروه، با ملاکهای موفقیت جهش بهلحاظ / رگرسیونی و همبستگی تعیین شد. سطح معناداری 05
آماری معنادار بود. این متغیرها به همراه برخی متغیرهایی که در تحلیل همبستگی ارتباط معنادار نشان نداده بودند، وارد معادلات رگرسیونی شدند. یافتههای
این تحقیق، بر نقش غالب تکنیک و سرعت تأکید کرد و اثرگذاری ویژگیهای فردی را بر موفقیت جهش نمایان کرد. همچنین قدرت اکسنتریک اکستنسورهای
زانو مهمترین عامل قدرتی در اجرای این عملکرد تشخیص داده شد
دکتر عباس صارمی، دکتر مسعود گلپایگانی، خانم زینب مرادی،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده
چکیده
امروزه با توجه به فراگیرشدن مکملهای ورزشی، پیامدهای مصرف این مکملها بر عملکرد ورزشکاران نیازمند بررسی و ارزیابی است. هدف تحقیق حاضر
بررسی تأثیر دریافت یک هفته مکمل آرژنین بر پاسخ پویایی جذب اکسیژن و زمان رسیدن به واماندگی در دختران تکواندوکار بود. در این مطالعه نیمهتجربی
60 کیلوگرم( به طور تصادفی /98 ± 2/ 167 سانتیمتر(، )وزن: 4 /53± 6/ 19 (، )قد: 04 /88±2/ با طرح پیشآزمون- پسآزمون، 18 دختر تکواندوکار )سن: 23
به گروههای دریافت مکمل آرژنین )نه نفر( و دارونما )نه نفر( تقسیم شدند. آزمودنیها ابتدا در یک آزمون فزاینده روی دوچرخه کارسنج شرکت کردند و
برای شبیهسازی با یک روز مسابقه تکواندو، جلسه پیشآزمون شامل سه آزمون فزاینده بیشینه با فاصله یک تا دو ساعت بود. گروه مکمل روزانه شش گرم
پودر آرژنین و گروه دارونما همین مقدار پودر میکروکریستالین سلولز را به مدت هفت روز دریافت کردند. پسآزمون هفت روز بعد طبق پیشآزمون از تمام
آزمودنیها گرفته شد. متغیرهای پویایی جذب اکسیژن )کسر اکسیژن، ثابت زمانی اول و دوم( ازطریق دستگاه اسپیرومتری به روش نفس به نفس اندازهگیری
0 در نظر گرفته شد. زمان رسیدن به واماندگی متعاقب مصرف آرژنین / و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شد و سطح معناداری 05
همچنین نتایج نشان داد که مکمل یاری آرژنین به تسریع پویایی جذب اکسیژن )کسر اکسیژن، ثابت زمانی اول و .)P<0/ به طور معنیدار افزایش یافت ) 05
به نظر میرسد دریافت یک هفته مکمل آرژنین به میزان شش گرم در روز باعث بهبود شاخصهای .)P<0/ دوم( در دختران تکواندوکار منجر میشود ) 05
پویایی جذب اکسیژن )کسر اکسیژن و ثابت زمانی اول و دوم( و زمان رسیدن به واماندگی در دختران تکواندوکار میشود
خانم سحر خادمی، دکتر روح الله رنجبر، دکتر محسن قنبرزاده،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشتهفته تمرین ترکیبی ایستگاهی بر سطح سرمی آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین زنان چاق بود. در پژوهش حاضر
29/2±35/53 کیلوگرم/ مترمربع(، داوطلب مشارکت در تحقیق شدند و تصادفی به دو گروه کنترل BMI ؛ 26 سال /04±4/ 22 زن دارای اضافه وزن ) 43
تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تجربی مدت هشتهفته و هفتهای چهارجلسه تمرین ایستگاهی )دراز و )n= و تمرین ترکیبی ایستگاهی ) 11 )n=11(
نشست، شنای سوئدی، طنابزنی، پروانه، بلندکردن توپ مدیسنبال، استپ( را اجرا کردند. برای اندازهگیری آیریزین سرم، نمونه خونی قبلاز شروع تمرین
و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا گرفته و به روش الایزا اندازهگیری شد. برای مقایسه میانگین شاخصهای دو گروه از روش تحلیل
در نظر گرفته شد. بعد از هشتهفته تمرین P≥0/ کوواریانس و برای مقایسه درونگروهی دادهها از آزمون تی همبسته استفاده شد. سطح معنیداری 05
ترکیبی ایستگاهی، سطوح آیریزین سرمی در گروه تمرینکرده به طور معناداری افزایش یافت؛ درحالیکه شاخص مقاومت به انسولین در این گروه به طور
همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین تغییرات آیریزین با شاخص مقاومت به انسولین ارتباط معکوس .)P≥0/ معناداری کاهش یافت ) 05
یافتهها نشان داد تمرین ترکیبی ایستگاهی ازطریق ترشح مایوکاینهایی مانند آیریزین باعث بهبود ترکیب بدنی و .)P≥0/05 ,r=-0/ معنیداری وجود دارد ) 47
اختلالات متابولیکی نظیر مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن میشود.
خانم مصطفی زارعی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
شیناسپلینت دردی شایع در بین دوندگان است که در ناحیۀ قدامی ساق پا بروز میکند. این تحقیق بررسی فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در ورزشکاران سالم و مبتلا به شیناسپلینت است. از بین دانشجویان رشتۀ تربیت بدنی، 15 نفر سالم (قد: 97/5± 20/ 176 سانتیمتر و وزن: 47/10
46/75 کیلوگرم) و 15 نفر مبتلا به شیناسپلینت (قد: 18/6
2/176سانتیمتر و وزن: 187/9
66/67 کیلوگرم) با دامنۀ سنی 18تا 25 سال در این تحقیق مشارکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در هر دو گروه و از سه عضلۀ درشتنی قدامی، دوقلو داخلی و دوقلو خارجی ثبت شد. 27 ویژگی (18 ویژگی در حوزۀ زمان و 9 ویژگی در حوزۀ فرکانس) برای هریک از سیگنالهای الکترومایوگرام استخراج شد. در این مطالعۀ از روش تحلیل مؤلفههای اصلی موسوم به روش پیسیای برای پیداکردن تفاوت در فعالیت الکتریکی سه عضلۀ مورد نظر در بین ورزشکاران سالم و مبتلا به شیناسپلینت استفاده شد. نتایج نشان دادند که میتوان با استفاده از سیگنالهای الکترومایوگرام و روش پیسیای، حد آستانهای تعریف کرد و با استفاده از این مقدار افراد سالم و بیمار را از هم تفکیک کرد؛ زیرا مشاهده شد تفاوت معناداری بین عضلههای افراد سالم و بیمار وجود دارد و استفاده از روش پیسیای، برای شناسایی این تفاوتها مؤثر و پذیرفتنی است.
اقای عباس فرجاد پزشک، دکتر حیدر صادقی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
مسیر حرکت مرکز فشار، طی فاز استقرار راهرفتن، پارامتری مهم در بررسی تعادل پویا، عملکرد پا و مچ پا، اثربخشی کفش و کفی است. هدف این تحقیق تعیین مسیر حرکت مرکز فشار طی فاز استقرار راهرفتن مردان و زنان سالم با استفاده از دستگاه اندازهگیری توزیع فشار کف پایی پدار بود. در این تحقیق نیمهتجربی، 20 زن و مرد بالغ سالم به منزلۀ آزمودنی مشارکت کردند. مختصات مرکز فشار آزمودنیها، در محورهای عمودی و افقی با استفاده از دستگاه اندازهگیری توزیع فشار کفپایی پدار (Pedar-X) اندازهگیری شد. ازطریق نقاط کلیدی مختصات و بردار شتاب مرکز فشار در محور عمودی (Y)، فاز استقرار راهرفتن به چهار قسمت تقسیم و موقعیت، سرعت و شتاب مرکز فشار در این قسمتها محاسبه شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب پایایی ICC برای تحلیل آماری اطلاعات استفاده شد (P≤0.05). نتایج نشان داد که مرکز فشار در طی فاز استقرار راهرفتن در محور عمودی به سمت جلو و در محور افقی به سمت داخل تغییر میکند. ضریب همبستگی پیرسون رابطۀ معکوس و معناداری را بین مختصات مرکز فشار در جهات افقی و عمودی به نمایش گذاشت (P<0.05). نتایج ICC پایایی بالایی را بین تکرارهای مختصات مرکز فشار در محورهای افقی و عمودی نشان داد. نتایج این تحقیق میتواند بهمثابۀ هنجار مسیر حرکت مرکز فشار و پارامترهای کینماتیکی مرتبط با آن در افراد سالم و معیاری برای مقایسه مورد استفاده قرار گیرد
اقای حمید رضا برزگر پور، دکتر فریبرز هوانلو، دکتر حمید رجبی، اقای ناصر عسگرزاده،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در وضعیت هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد بیهوازی افراد ورزشکار بود. آزمودنیهای این تحقیق 16 نفر دانشجوی داوطلب مرد بودند. آزمودنیها به دو گروه هشتنفرۀ تمرین در وضعیت هایپوکسی (ارتفاع 3300) و نورموکسی تقسیم شدند. عملکرد بیهوازی (اوج توان،میانگین توان) ازطریق اجرای آزمون وینگیت و غلظت لاکتات قبل و بعد از آزمون وینگیت اندازهگیری شد. 24 ساعت بعد، Wmax در وضعیت هایپوکسی مشخص و 48 ساعت بعد میزان Wmax در وضعیت نورموکسی تعیین شد. برنامۀ تمرین هر دو گروه ازنظر شدت (یک دقیقه با شدت80درصد-85درصدWmax و دو دقیقه با شدت 50درصد Wmax) و مدت تمرین (30 دقیقه) یکسانسازی شده بود. برنامۀ تمرینی شامل دوازده جلسۀ پیدرپی بود. بعد از آن، متغیرهای پیشآزمون مجدداً اندازهگیری شد. پساز تعیین توزیع طبیعی دادهها بهوسیلۀ آزمون کلموگروف- اسمیرنوف، آزمون t وابسته و مستقل با سطح اطمینان 0.05≥p نشان داد این دورۀ تمرینی باعث بهبود در عملکرد بیهوازی در هر دو گروه شد. همچنین غلظت لاکتات در 5 دقیقه بعد از آزمون وینگیت در هر دو گروه کاهش داشت، اما تفاوتی بین دوازده جلسه تمرین تناوبی در وضعیت هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد بیهوازی مشاهده نشد. درنتیجه میتوان بیان کرد دورۀ تمرینی بهکارگرفتهشده در این تحقیق میتواند باعث بهبود عملکرد بیهوازی شود، اما مدت و شدت هایپوکسی در این تحقیق بهاندازهای نبوده است که بتواند عملکرد بیهوازی را در گروه هایپوکسی نسبت به نورموکسی بهبود بخشد
اقای محمد علی ناصری روحانی، دکتر محمد تقی امیری خراسانی، دکتر محمد رضا امیر سیف الدینی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر سطح ناپایدار پای تکیهگاه بر کینماتیک شوت روی پای فوتبال بود 30 بازیکن فوتبال مرد در این مطالعه مشارکت کردند. پساز آزمونهای تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس، 20 بازیکنی که ازلحاظ تعادل در سطح مطلوبی قرار داشتند، بهمنزلۀ نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از شش دوربین اپتوالکترونیک سهبُعدی تحلیل حرکت با سرعت 200 هرتز استفاده شد. پارامترهای کینماتیکی در سه لحظۀ بحرانی مهارت شوت (حرکت روبهجلوی ران، تماس با توپ و ادامۀ حرکت) با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که حداکثر سرعت زاویهای و جابهجایی زاویهای مفصل ران و نیز سرعت توپ در شوت روی سطح باثبات به طور معنیداری بیشتر از شوت روی سطح بیثبات است. نتایج بهدستآمده نشان داد که شوت روی سطح بیثبات باعث کاهش مقادیر پارامترهای کینماتیکی در بیشتر مراحل مهارت شوت درنتیجه باعث کاهش سرعت اولیۀ حرکت توپ میشود.
اقای سروش باقری کودکانی، دکتر شهرام لنجان نژادیان، اقای مصطفی حاج لطفعلیان،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
نرمافزارهای تحلیل حرکت، ابزاری سودمند و پرکاربرد در بررسی بیومکانیکی حرکتها هستند، اما بهدلیل بالابودن قیمت این ابزار، محققانِ اندکی امکان استفاده از آنها را دارند. هدف این مطالعه، طراحی و اعتباریابی نرمافزاری کاربردی و ارزانقیمت برای محاسبۀ کینماتیک حرکت است. در طراحی این نرمافزار از الگوریتمهای دقیقِ پردازش تصویر و روش انتقال مستقیم خطی (DLT)[1] برای تعیین موقعیت مارکرها در تصاویر و فضا استفاده شد. برای سنجش اعتبار نرمافزار، آزمایشهای متعددی در وضعیتهای ایستا، پویا، خطی و زاویهای در فضای دوبعدی و سهبعدی با ابزار مناسب انجام گرفت و با نتایج حاصل از نرمافزار بهوسیلۀ آزمون یومنویتنی مقایسه شد و اختلاف معنیداری مشاهده نشد. برای بررسی روایی و پایایی نرمافزار، از ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی درونی استفاده شد که در کلیۀ مقایسههای انجامشده، مقادیر بزرگتر از 97/0 برای ایندو ضریب بهدست آمد که نشاندهندۀ روایی و پایایی زیاد نرمافزار است. با توجه به نتایج تحقیق نرمافزار حاضر، با قابلیتهایی مانند یافتنِ خودکارِ موقعیت مارکرها در تصاویر حاصل از دوربینهای ویدئویی، ارزانی قیمت، امکان استفاده در فضای باز و پردازش تصاویر دوبعدی و سهبعدی، میتواند ابزار مناسبی برای تحلیل کینماتیک حرکت باشد.
دکتر رامین امیرساسان، دکتر کمال عزیز بیگی، دکتر بهمن میرزایی، خانم خورشید پارسافر،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
در زنان یائسه میزان هموسیستئین و مقاومت به انسولین بهدلیل کاهش سطح استروژن، کمتحرکی و افزایش وزن بالا میرود که باعث افزایش بیماریهای قلبی-عروقی میشود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر سابقۀ تمرین هوازی بر پاسخ هموسیستئین و مقاومت به انسولین نسبت به فعالیت هوازی در زنان فعال و غیرفعال چاق یائسه بود. بههمین منظور، 21 زن چاق یائسه با دامنۀ سنی 65- 48 بهطور داوطلبانه در تحقیق همکاری کردند و در دو گروه فعال (11n=) و غیرفعال (10n= ) قرار داده شدند. یک جلسه فعالیت هوازی پساز 10 ساعت ناشتایی، با انجام دو مرحله خونگیری قبل و بعد از آزمون پیادهروی بریسک با 75-70 درصد ضربان قلب بیشینه صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطح پایۀ هموسیستئین (003/0p=) و مقاومت به انسولین (003/0p=) در گروه زنان فعال بهطور معنیداری نسبت به گروه غیرفعال کمتر است. با وجود این، پاسخ هموسیستئین در زنان فعال از مقدار بیشتری نسبت به گروه غیرفعال برخوردار است (028/0p=). هرچند تفاوت معنیداری در پاسخ مقاومت به انسولین نسبت به آزمون بریسک در دو گروه مشاهده نشد (05/0p>)، میتوان گفت فعالیت بدنی منظم سبب بهبود سطح هموسیستئین و مقاومت به انسولین در زنان یائسه چاق میشود، ولی یک جلسه فعالیت هوازی با شدت متوسط نمیتواند بر مقاومت به انسولین تأثیر گذارد، هرچند پاسخ هموسیستئین نسبت به فعالیت هوازی در گروه فعال بیشتر بود. به نظر میرسد رفتار این دو متغیر نسبت به فعالیت هوازی متفاوت است
دکتر علی یلفانی، خانم فرزانه گندمی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
ناپایداری مزمن مچ پا، بهمثابۀ وقوع مجدد اسپرین مچ پا تعریف شده است، بهگونهای که حدود 40درصد مصدومان بعد از آسیبدیدگی حاد، با وجود دریافت بازتوانیهای کافی، به این ناپایداری دچار میشوند. هدف این مطالعه، بررسی سهم ریزفاکتورهای نوسانهای وضعیتی، در مهارتهای پرش-فرود و جهش جانبی در پیشبینی وقوع اسپرینهای مزمن است. در این مطالعۀ توصیفی-تحلیلی، 25 ورزشکار حرفهای آسیبدیدهی مچ پا و 25 ورزشکار سالم مشارکت کردند. شش متغیر (سطح نوسانهای، طول مسیر و سرعت نوسانهای در مهارت پرش-فرود؛ و سطح نوسانهای، طول مسیر و سرعت نوسانهای در مهارت جهش جانبی) بهمنزلۀ متغیرهای پیشبین آسیب اندازهگیری شدند و جهت پیشبینی، از رگرسیون لُجستیک استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد، شاخص طول مسیر و سرعت نوسانهای در مهارت پرش-فرود، شاخص محیط نوسانهای و طول مسیر نوسانهای در مهارت جهش به پهلو در طبقهبندی گروههای آسیبدیده و سالم سهم آماری معناداری داشتند و بهطورکلی مدل حدود 77درصد موردها را بهطور صحیح طبقهبندی کرد. بنابراین، ورزشکاران با سابقۀ اسپرین مچ پا حین مهارتهای جهشی-پرشی و تغییر مسیر نسبت به ورزشکاران سالم کنترل وضعیتی کمتری دارند و خطر بیشتری برای ابتلا به اسپرین مجدد تهدیدشان میکند. همچنین، افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا در سطح فرونتال، کنترل وضعیت کمتری دارند
آقای رضا امینی، دکتر حمید رجبی، دکتر محمد رضا امیرسیف الدینی، آقای کوروس دیوسالار،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تعیین تغییرات آدیپونکتین، لپتین و نیمرخ لیپیدی پلاسمای خون مردان غیرفعال به دنبال 24 جلسه بازی فوتسال است. در این مطالعه 20 مرد سالم 30-20 ساله و غیرفعال، بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (سن: 2/58±23/5، وزن: 14/48±69/36 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی: 4/41±22/82 کیلوگرم بر مترمربع) و گروه کنترل (سن: 2±24/6 سال، وزن: 12/71±68/22 کیلوگرم، شاخص تودۀ بدنی: 3/58±21/99 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. گروه تجربی در هر جلسه برنامۀ تمرینی فوتسال شامل 20 دقیقه گرمکردن، دو زمان 30 دقیقهای بازی فوتسال و درنهایت 10 دقیقه سردکردن را بهمدت هشتهفته و هر هفته سه جلسه اجرا انجام داد و گروه کنترل فعالیت عادی خود را سپری کرد. قبلاز برنامۀ تمرینی و 48 ساعت پساز پایان آخرین جلسۀ بازی، نمونۀ خون بهمیزان 5 میلیلیتر، جهت اندازهگیری میزان آدیپونکتین، لپتین و نیمرخ لیپیدی پلاسمای خون از آزمودنیها جمعآوری و با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل نشان داد که 24 جلسه بازی فوتسال باعث افزایش معنیدار لیپوپروتئین پرچگال (0/03=p) و کاهش معنیدار لپتین (0/04=p)، لیپوپروتئین کمچگال (0/03=p)، لیپوپروتئین(a) (0/04=p)،، تریگلیسیرید (0/03=p) و کلسترول (0/03=p) میشود، با وجود این، تفاوتها دربارۀ آدیپونکتین (0/04=p) معنیدار نبود (0/05≥p). به نظر میرسد فعالیت بدنی ناشی از بازی فوتسال موجب تغییراتی در میزان برخی هورمونهای ترشح شده از بافت چربی سفید و دیگر ارگانهای مرتبط با ترشح این هورمونها میشود، ولی با وجود نتایج متناقض بهدستآمده در تحقیقات گذشته، بررسیهای بیشتر در این باره ضروری به نظر میرسد.
اقای مصطفی حاج لطفعلیان، دکتر مهدی کارگرفرد، دکتر حیدر صادقی، اقای سجاد محمدی،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
با توجه به تأثیر موقعیت قرارگیری پای تکیهگاه بهمنزلۀ عاملی مؤثر بر موفقیت شوت و بروز آسیب در مفصل مچ پا، هدف این تحقیق، مقایسۀ منتخبی از ویژگیهای بیومکانیکی و عوامل مؤثر بر آسیبِ پای تکیهگاه در شوت با پای برتر و غیربرتر بازیکنان مبتدی فوتسال بود. در این تحقیقِ نیمهتجربی، 12 بازیکن فوتسال آماتور جوان با میانگین و انحراف استاندارد سن 1/5±21/2 ، قد 4/2±176 سانتی متر، وزن 5/5 ±67/6 کیلوگرم مشارکت کردند. درحالیکه از ورزشکاران خواسته شد تا توپ را با پای برتر و غیربرتر با حداکثر تلاش از فاصلۀ 10 متری بهسمت دروازه شوت کنند، اطلاعات مربوط به نیرو و ضربۀ وارد شده به کف پا و موقعیت پای تکیهگاه بهکمک دستگاه سنجش فشار کف پای صفحهای Platform و با سرعت نمونهبرداری 300 هرتز ثبت شد. برای بررسی خطر آسیب مچ پا، نیروها، ضربهها و بیشترین فشار وارد به قسمتهای لترال و مدیال، در دو پای برتر و غیربرتر اندازهگیری شد. نتایج حاکی از وجود اختلاف معنادار در دامنۀ حرکتی مفصل سابتالار بود که احتمالاً میتوان دلیل آن را وجود انعطاف و هماهنگی بیشتر در پای برتر دانست. در مقدار ضربۀ وارد به قسمتهای جلویی، میانی و عقبی پا، اختلاف معنیداری بین پای راست و چپ مشاهده نشد. حداکثر فشار در قسمت لترال پای غیربرتر بهطور معناداری بیشتر از پای دیگر بود که احتمالاً میتواند یکی از علل افزایش خطر آسیب داخلی مچ پا تلقی شود. با توجه به تازهکاربودن و فقدان هماهنگی عصبی عضلانی مناسب در اندام غیربرتر آزمودنیها قادر نبودند الگوی پیشرفتهای از حرکت شوت را در پای غیربرتر ارائه دهند. ازاینرو، فقدان هماهنگی عصبی عضلانی میتواند به اتلاف انرژی و واردآمدن فشارهای غیراصولی به قسمتهای مختلف بدن بهویژه کف پا منجر شود و بروز آسیب را تشدید کند. با توجه به نتایج تحقیق، میتوان گفت ورزشکاران مبتدی فوتسال، حین زدن شوت با پای برتر، کیفیت بالاتری را از نظر فاکتورهای بیومکانیکی دخیل در حرکت نشان میدهند. همچنین، با توجه به پارامترهایی که بررسی شد، احتمال آسیب در مچ پای تکیهگاه فوتبالیستهای مبتدی، هنگامی که با پای غیربرتر اقدام به شوت میکنند، بیشتر از پای تکیهگاه است. البته تعمیم این نتایج به بازیکنان نیمهمبتدی و حرفهای نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
خانم مهسا حکیمی پور، خانم روشنک ایراندوست، دکتر هومن مینونژاد، دکتر رضا رجبی،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
اختصاصیبودن تمرینهای ورزشی یکی از عوامل مهمی است که میتواند بر نظام اسکلتی عضلانی تأثیرگذار باشد. هدف این تحقیق، مقایسه میزان انحراف وضعیتی ستون فقرات و اندام تحتانی در زنان تکواندوکار با غیرورزشکاران است. 50 زن تکواندوکار دارای کمربند مشکی و 50 غیرورزشکار آزمودنیهای تحقیق را تشکیل دادند. برای اندازهگیری کایفوز و لوردوز از خطکش منعطف و برای تعیین میزان زاویه سربهجلو و اسکولیوز از روش فتوگرامتری و برای ارزیابی ناهنجاریهای زانو و پا نیز بهترتیب از کولیس و روش افت ناوی استفاده شد. بهمنظور مقایسه دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که مقدار لوردوز کمری (47/90درجه) در تکواندوکاران بهطور معناداری بیشتر از غیرورزشکاران
(44/04درجه) است. همچنین، مقدار انحنای جانبی ستون فقرات (اسکولیوز) (3/52درجه) در تکواندوکاران بهطور معناداری بیشتر از غیرورزشکاران است، میزان فاصله کندیل داخلی ران نیز در تکواندوکاران (3/26سانتیمتر) بهطور معناداری بیشتر از غیرورزشکاران (1/91سانتیمتر) بود. اما بین میزان سربهجلو، کایفوز، فاصله قوزک داخلی پا و افت ناوی در دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد (0/05≥P ). براساس نتایج تحقیق میتوان اظهار کرد که ورزش تکواندو بهعلت نوع تمرینهای رایج میتواند بر وضعیت بدنی ورزشکاران تأثیر بگذارد
خانم سارا گلنژاد، خانم رز فولادی، دکتر ناصر بهپور، دکتر مریم برزین،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیر شیبهای مختلف پاشنه بر زوایای مکانیکی لومبوساکرال و ثبات آن در افراد مبتلا به کمردرد مکانیکال و افراد سالم میپردازد. این مطالعۀ مورد – شاهدی، 38 زن (18 نفر مبتلا به کمردرد، 20 نفر سالم) در بیمارستان امامخمینی شهر ساری مطالعه کرد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، 3 رادیوگرافی لترال درحالت ایستاده روی شیبهای (صفر، 3/7+ و3/7- درجه) برای تعیین زوایای شیب ساکروم، لومبوساکرال، افقی ساکروم و لوردوز سگمنتال و بررسی ثبات کمری تهیه شد. نتایج نشان داد ایستادن روی شیبهای مختلف بر زوایای بیومکانیکی ناحیۀ لومبوساکرال هر یک از دو گروه سالم و کمردردی و در مقایسۀ دو گروه با هم تأثیر معنیداری نداشت (0/05≤p). در مبتلایان به کمردرد، ثبات کمری نسبت به افراد سالم کمتر بود و میزان بیثباتی در مقایسۀ بین دو گروه، هنگام ایستادن روی شیب منفی (0/009=p)، مثبت (0/023=p) و صفر (0/004=p) همچنان معنیدار بود، هرچند اختلاف معنیداری در ثبات کمری دو گروه سالم و کمردرد در زمان ایستادن روی
شیبهای مختلف دیده نشد (0/05≤p). چنین بهنظر میرسد که افراد مبتلا به کمردرد، غالباً از بیثباتی ستون فقرات رنج میبرند و این بیماری با استفاده از شیبهای مختلف پاشنه جبران نمیشوند.
رغد معمار، شیوا نوری،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
با توجه به این احتمال که فعالیتهای ورزشی تغییراتی در توزیع پارامترهای مختلف فشار کف پایی در حین گامبرداری به وجود میآورند، هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ الگوی توزیع فشار کف پایی بین پای راست و چپ و ارتباط آنها با پارامترهای آنتروپومتریک است. بدینمنظور، 10 کشتیگیر نخبه با میانگین و انحراف استاندارد سنی 3/33±23/6 سال، قد 7/67±173/5 سانتیمتر و جرم: 21/8±83/3 کیلوگرم در این مطالعه بصورت داوطلبانه مشارکت کردند. از دستگاه EMED-AT2 برای تحلیل فشار کف پایی، از آمار پارامتریک روش تی زوجی جهت مقایسۀ پارامترها بین پای راست و چپ و از روش پیرسون برای تعیین همبستگـی بین متغیرهـا استفاده شد. تنهـا در پارامتر سطح تمـاس در ناحیـۀ 4 بین پـای راست و چپ اختلاف معنـادار یافت شـد (0/05≥p، 0/03=ES). بین تمامی پارامترها با قد و جرم همبستگی مثبت و معنادار یافت شد0/01 p≥0/05، p≥) و تنها در نواحی پاشنه همبستگی بین حداکثر نیرو در پای راست با قد (پاشنه داخلی 0/45=r2، پاشنۀ خارجی 0/68=r2) و جرم (پاشنۀ داخلی 56 /0=r2، پاشنۀ خارجی 0/8=r2) و در پای چپ با قد (پاشنۀ خارجـی 0/53=r2) و جرم (پاشنۀ خارجـی 0/55=r2) معکوس شد (0/05≥p). با توجه به فقدان اختلاف معنادار در پارامترهـای مختلف فشار کف پایـی بین پای راست و چپ میتوان ادعا کرد، در ورزش کشتی تقاضای عملکردی پاها یکسان است. همچنین، این پژوهش نتایج تحقیقات گذشته را مبنی بر فقدان پای غالب در رشتۀ کشتی تأیید کرد.
دکتر مصطفی زارعی،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
میزان بروز آسیبهای اندام تحتانی در بازیکنان جوان فوتبال زیاد است اما اطلاعات اندکی درزمینۀ خطر فاکتورهای این آسیبها وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطۀ استاتیک اندام تحتانی و بروز آسیبهای بازیکنان نوجوان فوتبال ایران است. چهار تیم (78 بازیکن) از لیگ برتر آسیا ویژن نوجوان استان تهران (14 تا 16 سال) در این مطالعه مشارکت کردند. قبل از آغاز فصل، میزان افت ناوی ، زاویه Q، زاویه هایپراکستنشن زانو، زانوی پرانتزی و شاخص توده بدنی این بازیکنان اندازهگیری شد. سپس، آسیبهای این بازیکنان در طول یکفصل (7ماه) بهصورت آیندهنگر ثبت شد. برای بررسی رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیبها از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. طبق یافتههای تحقیق، میزان شیوع آسیبها برابر با 8/7 آسیب در هر 1000ساعت تمرین (95درصد اطمینان، 10/10-7/01) بود. نتایج آزمون لجستیک رگرسیون نشان داد که افت ناوی پای برتر (p=0/001، OR=4/5)، زاویه Q پای برتر (p=0/048، OR=2/77) و زانوی پرانتزی (p=0/021 ،OR=4/06) با بروز آسیبها ارتباط معنیداری دارند. بازیکنانی که شاخص افت ناوی آنها بیشتر از 1/5سانتیمتر باشد، 4/5 برابر بازکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. همچنین، بازیکنانی که شاخص زاویه Q پای برتر آنها بیشتر از 15/5درجه باشد، 2/77 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند.نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش راستای اندام تحتانی مانند زاویهQ، زانوی پرانتزی و افت ناوی میتواند بازیکنان در معرض آسیبهای اندام تحتانی را مشخص کند. این نتایج میتواند به بازیکنان و مربیان برای پیشگیری از آسیبها کمک کند.
فرحناز ساکیپور، حسین مجتهدی،
دوره 15، شماره 13 - ( 6-1396 )
چکیده
بیاختیاری ادرار در بین زنان سالمند روند روبهرشدی دارد و آمار آن، بهخصوص در زنان سرای سالمندان، بهمراتب بیشتر است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر چهارهفته تمرین ثباتدهندۀ ستونفقرات بر بیاختیاری ادراری سالمندان است. در این پژوهش آزمودنیهای سالمند زن 50 تا 70سال (11±67کیلوگرم و تودهبدنی4±27کیلوگرم برمترمربع) در دو گروه تمرین و کنترل (هر گروه 10نفر) بهمدت چهارهفته (هفتهای سهجلسه) در تحقیق شرکت کردند و میزان بیاختیاری ادراری آنان ازطریق پرسشنامه ICIQ-OAB در مراحل پیشآزمون و پسآزمون اندازهگیری شد. با توجه به نرمال نبودن دادهها از آزمونهای ناپارامتریک شامل آزمون ویلکاکسون و یومنویتنی جهت بررسی تغییرات درونگروهی و بینگروهی در سطح 05/0≥p استفاده شد. تمرینات ثباتدهندۀ ستون فقرات باعث کاهش معنیدار بیاختیاری ادراری در زنان سالمند شد (0/001=P) بهطوریکه این تمرینات باعث کاهش غیرمعنیدار دفعات ادرار در روز (0/083=P)، کاهش معنیدار دفعات ادرار در شب (0/001=P)، کاهش استرس استفاده سریع از سرویس بهداشتی (0/001=P) و کاهش نشت ادرار میشود(0/002=P). بررسی بینگروهی نشان داد که گروه تمرین از بیاختیاری ادراری کمتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار است (0/01=P). تمرینات ثباتدهنده ستونفقرات از طریق تقویت عضلات کف لگنی و شکمی به کاهش بیاختیاری ادراری و مؤلفههای آن میانجامد.
وحید صالح، حیدر صادقی، پروانه شمس نجف آبادی، محمدرفیع رضاییان هفتادر، حبیبالله ولیزاده،
دوره 15، شماره 13 - ( 6-1396 )
چکیده
هدف این تحقیق مقایسۀ نیمرخ آنتروپومتریک، سوماتوتایپ و ترکیب بدنی ژیمناستهای مبتدی و حرفهای 6 تا 8 ساله بود. 40 نفر از ژیمناستها در دو گروه (مبتدی 20 ژیمناست و حرفهای 20 ژیمناست) در این آزمون مشارکت کردند. 17 متغیر آنتروپومتریکی، سوماتوتایپ و ترکیب بدنی از هر آزمودنی اندازهگیری شد. ابزارهای اندازهگیری پرسشنامههای اطلاعات فردی و ارزیابی سلامت عمومی، کرنومتر، متر نواری، قدسنج، ترازوی قابل حمل، کالیپر، کولیس و نرمافزار سوماتوتایپ بود. از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی در دو گروه مستقل) در سطح معناداری 0/05 برای بررسی دادههای تحقیق استفاده شد. بین درصد چربی (سهسر بازو، فوق خاری و ساق پا)، طول کل دست، محیط (ساق پا و باسن)، ترکیب بدنی (BMI)، اندومورفی و اکتومورفی تفاوت معنادار مشاهده شدp<0.05) ). ازمنظر آنتروپومتریکی، 6 تا 8 سالگی را میتوان پایینترین و بهترین سن استعدادیابی ژیمناستیک در نظر گرفت. براساس نتایج پژوهش میتوان نتیجه گرفت که ژیمناستهای حرفهای دارای درصد چربی کمتر، طول دست بیشتر، محیط باسن و ساق کمتر، BMI کمتر، اندومورفی کمتر و مزومورفی و اکتومورفی بیشتری نسبت به مبتدیها هستند. به طور میانگین ژیمناستهای حرفهای از لحاظ کلاسبندی سوماتوچارت در ناحیۀ اکتومورف- مزومورف و گروه مبتدی در ناحیه اندومورف- مزومورف قرار داشتند.
سمیرا انتظاری، رغد معمار، مریم کاکاوند،
دوره 15، شماره 13 - ( 6-1396 )
چکیده
هدف این پژوهش، مطالعه تأثیر ورزش تکواندو بر تقارن توزیع فشار کفپایی، نیروی عکسالعمل زمین و سطح تماس اندام برتر و غیربرتر تکواندوکاران زن نخبه است. در این مطالعه،10 تکواندوکار زن نخبه انتخاب شدند. توزیع فشار کفپایی و نیروی عکسالعمل عمودی زمین و سطح تماس نواحی مختلف کفپا با استفاده از دستگاه emed ارزیابی شد. اطلاعات بهدستآمده با استفاده از آزمون تی وابسته و تقارن بین دو اندام با استفاده از فرمول شاخص تقارن ارزیابی شد. یافتهها نشان داد تفاوت معناداری در میزان سطح تماس ناحیه سهانگشت آخر و همچنین عدم تقارن بین دو اندام وجود دارد. این عدم تقارن در توزیع فشار میتواند با آسیبهای عضلانی یا بافتی مانند التهاب فشیای کفپا یا استرس فرکچر سر استخوانهای کفپایی مرتبط باشد. بنابراین، در این رشته ورزشی لازم است با انجام تمرینات ویژه به ایجاد توازن و تقارن بیشتر در اندام تحتانی کمک شود تا آسیبهای ناشی از این عدم تقارن به حداقل برسد.