جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای جعفرنژاد گرو
مقایسه سطح فعالیت الکتریکی عضلات کمربند شانه ای هنگام اجرای دو روش متفاوت کشش بارفیکس
مهرداد عنبریان، محمد ربیعی، حجت بیناباجی، سیداسماعیل حسینی نژاد، تیمور جعفرنژاد گرو،
دوره 10، شماره 3 - ( 3-1391 )
چکیده

مربیان ورزشی برای اندازه‌‌گیری‌‌ استقامت عضلات کمربند شانه­ای و اندام فوقانی، از آزمون کشش بارفیکس یا بارفیکس اصلاح‌‌‌شده استفاده می‌کنند. علی­رغم به­کارگیری آزمون­های فوق در سطوح مختلف، همواره این پرسش وجود دارد که الگوی فعالیت عضلانی در هر یک از دو آزمون چه تفاوتی با یکدیگر دارد؟ در مطالعات انجام‌شده، نقش عضلات ذوزنقه، بخش قدامی و خلفی دلتوئید و پشتی بزرگ کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش تأثیر دو نوع کشش بارفیکس ایستاده واصلاح‌شده برالگوی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات کمربند شانه (دلتوئید قدامی، دلتوئید خلفی، ذوزنقه، پشتی بزرگ، دوسربازویی، سه‌سربازویی و سینه­ای بزرگ) مورد بررسی قرار گرفت. 10 نفر مرد سالم (میانگین سنی:  95/3±  32/25 سال و میانگین وزن 24/7± 31/72 کیلوگرم) که قادر به اجرای حداقل 5 بارفیکس ایستاده بودند انتخاب شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات با روش باسمجیان و دلوکا جمع‌آوری شد. مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در دو نوع کشش بارفیکس با آزمون تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری انجام شد (05/0p ). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت عضلات دلتوئید قدامی، دلتوئید خلفی و ذوزنقه به طور معنی‌داری در کشش بارفیکس اصلاح‌شده بیشتر از بارفیکس  ایستاده است، در حالی که فعالیت عضلات دوسربازویی، سه­سربازویی و سینه­ای بزرگ به طور معنی‌داری در بارفیکس ایستاده بیشتر است.


اثر تمرین‌های اصلاحی بر مؤلفه‌های نیروی واکنش زمین طی راه‌رفتن در افراد مبتلا به انحراف زانوی پرانتزی
امیرعلی جعفرنژاد گرو، فرشاد قربانلو، سید مجید علوی‌مهر، مهدی مجلسی،
دوره 17، شماره 18 - ( 10-1398 )
چکیده
ازآنجاکه زانوی پرانتزی یکی از عارضه‌­های اندام تحتانی است، اصلاح نکردن آن به ایجاد ناهنجاری‌های ثانویه در بزرگ­سالی می­‌انجامد. هدف این پژوهش، بررسی اثر برنامۀ تمرینی اصلاحی بر مؤلفه‌های نیروی واکنش زمین، میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد طی مرحلۀ استقرار راه‌­رفتن بود. به این منظور، 17 کودک مبتلا به اختلال زانوی پرانتزی داوطلب مشارکت در این پژوهش شدند (سن: 1/68±11/71 سال؛ قد: 0/09±1/40 متر؛ جرم؛ 11/47±35/14 کیلوگرم، و شاخص تودۀ بدن: 3/61±17/49 کیلوگرم بر متر مربع). اطلاعات نیروی واکنش زمین به­‌وسیلۀ صفحۀ نیروی کیستلرطی پیش و پس­‌آزمون اندازه‌­گیری شد. تمرین‌­های اصلاحی طی شانزده هفته برای آزمودنی­‌ها اجرا شد. مقدار زمان رسیدن پای برتر به اوج در مؤلفۀ نیروی واکنش زمین در راستای داخلی-خارجی، در لحظۀ تماس پاشنه، حدود 61/90 درصد کاهش نشان داد (0/011=p). همچنین، مقادیر زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی واکنش زمین در میانۀ مرحلۀ استقرار، تمایل به افزایش معناداری را در حدود 11/47 درصد طی پس‌­آزمون در مقایسه با پیش‌­آزمون نشان داد (0/063=p). مقادیر اوج مؤلفه‌های نیرویواکنش زمین، میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد بین پیش و پس‌­آزمون اختلاف معنی­‌داری نداشت. یافته‌ها نشان داد که تمرین‌های اصلاحی به کار رفته در پژوهش حاضر بیشترین اثر را بر مؤلفه‌های زمان رسیدن به اوج نیروهای واکنشزمین داشته است، اما اثر معنی­‌داری بر مؤلفه­های میزان بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد نشان نداده است. تمرین­‌های اصلاحی پژوهش حاضر بیشترین اثر را بر مؤلفه‌های زمان رسیدن به اوج نیروهای واکنشزمین و بهبود آنها داشته است. از سوی دیگر، این تمرین­‌ها بر مقادیر بارگذاری عمودی و ضربه و گشتاور آزاد اثر معناداری نداشته­‌اند. 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb