جستجو در مقالات منتشر شده


4 نتیجه برای خالدی

وحید فاضلی، پژمان معتمدی، حمید رجبی، ندا خالدی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

هدف: هدف از پژوهش حاضر تاثیر تمرین ترکیبی بر آترواسکلروز آئورت  و FGF23 در رت های نر مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بود. 
روش‌شناسی:
  دراین پژوهش تعداد 20 سر رت نر نژاد ویستار (میانگین وزنی 10±250 گرم) که به روش NX5/6 نارسایی مزمن کلیه به آن ها القا شد. بعد از 2 هفته دوره نقاهت به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (10سر) و تمرین ترکیبی (10سر) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته  پروتکل تمرین ترکیبی را انجام دادند. پروتکل تمرین ترکیبی، شامل؛  تمرین مقاومتی به‌ صورت تمرین روی نردبان و شامل 2 ست و 6 تکرار با درصدهایی از وزن بدن بود و تمرین هوازی شامل، 30 دقیقه فعالیت کم شدت روی تردمیل بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری t-Test استفاده شد. همچنین سطح معناداری P<0.05  در نظر گرفته شد. 
یافته ها
: نتایج بدست آمده نشان داد تمرین ترکیبی باعث کاهش آترواسکلروزیس آئورت و کاهش پلاک‌ها شد، همچنین 
FGF23 به طور معنی‌داری کاهش یافته بود ( p= 0.001). هورمون پاراتورمون نیز کاهش معنی‌داری داشت ( p= 0.041و کلسیم و فسفر نیز، کاهش معنی‌داری را داشتند (به ترتیب،  p= 0.004  و p= 0.005). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که تمرین ترکیبی می تواند با کاهش FGF23، هورمون پاراتورمون، کلسیم و فسفر بر آترواسکلروز آئورت و شاخص های بیماری قلبی- عروقی در بیماران نارسایی مزمن کلیه موثر باشد.
ابراهیم فصیحی رامندی، ندا خالدی،
دوره 18، شماره 19 - ( 4-1399 )
چکیده

دیابت یکی از بیماری­‌های شایع متابولیکی است.در بدن بیماران دیابتی، برداشت گلوکز کاهش می‌­یابد و FGF-21  نقش مؤثری در برداشت گلوکز دارد. همچنین، TNF-α یک عامل التهابی است که دیابت افزایش می­یابد. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FGF-21 کبدی و میزان سرمیTNF-α در موش­‌های صحرایی دیابتی بوده است. به همین منظور، 48 موش صحرایی به‌­طور تصادفی به چهار گروه کنترل، دیابت، تمرین تناوبی شدید، و دیابت و تمرین تناوبی شدید تقسیم شدند. القای دیابت به روش تزریق صفاقی محلول استرپتوزوتوسین انجام شد. پروتکل تمرینی شامل ده نوبت یک دقیقه‌­ای دویدن (بین هر نوبت دو دقیقه استراحت) روی نوارگردان با سرعت و شیب پیش‌رونده، طی شش هفته و هر هفته سه جلسۀ تمرینی بود. در نهایت، با استخراج نمونۀ کبدی، بیان ژن FGF-21  با روش Real time PCR و تغییرات سرمی  TNF-αبا روش الایزا اندازه‌­گیری شد. تغییر معناداری در بیان ژنFGF-21  در هیچ گروهی مشاهده نشد، ولی کاهش سرمی عوامل التهابی نظیر پروتئین TNF-α در سطح معنی­‌داری 0.05p= و حفظ و بهبود زمان رسیدن به واماندگی در اثر تمرین تناوبی شدید مشاهده شد (0.00). احتمالاً، عوامل التهابی ناشی از دیابت نظیر TNF-α در بیان و میزان کوفاکتورهای الزامی( FGF-21-Klothoاثر مخربی داشته و سبب مقاومت در مقابل ورود  FGF-21به بافت­‌های مختلف بدن از جمله کبد می­‌شود؛ از طرفی، تمرین می‌­تواند التهاب ناشی از دیابت را کاهش دهد.

محمد عظیم نژاد، پژمان معتمدی، محمدرضا دهخدا، ندا خالدی،
دوره 20، شماره 23 - ( 6-1401 )
چکیده

زمینه و هدف: آپوپتوز، مرگ برنامه ریزی شده ی سلول است به نظر می رسد دیابت نوع دو در بافتهای مختلف بویژه قلب فعال می شود با توجه به نقش حفاظتی فعالیت ورزشی بر آپوپوز، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن کاسپاز-3، Bcl-2 و Bax در بافت قلب رت های نر ویستار دیابتی نوع دو بود. روش شناسی: در یک کارآزمایی تجربی، 36 سر رت نر نژاد ویستار بطور تصادفی به سه گروه دیابتی با تمرین استقامتی (12= n) ، گروه کنترل دیابتی (12= n) و گروه کنترل سالم (12= n) تقسیم شدند. القاء دیابت نوع 2 از طریق تزریق درون صفاقی STZ صورت گرفت و با اندازه گیری گلوکز ناشتا تایید شد. پروتکل تمرین شامل 10 هفته تمرین استقامتی، 5 جلسه در هفته به  مدت 15 دقیقه و با سرعت 27 متر در دقیقه در هفته اول بود که به تدریج به مدت 60 دقیقه در هفته نهم رسید. حیوانات 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین قربانی شدند و نمونه ها از بافت قلب گرفته شد. بیان ژن کاسپاز-3، Bcl-2 و Bax با روش  Real time-PCR بررسی شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. سطح معنی داری 05/0> pدر نظر گرفته شد. یافته ها: بیان ژن کاسپاز-3 و Bax در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش معنی داری را نشان دادند (001/0=p) درحالیکه بیان ژن Bcl-2 کاهش معنی داری یافت (001/0=p) که همگی نشانگر فعال شدن مسیر آپوپتوز بود.تمرین استقامتی موجب کاهش معنی دار بیان ژن کاسپاز-3 و Bax  (001/0=p) و افزایش معنی دار Bcl-2 در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد (001/0=p).نتیجه گیری: به نظر می رسد بیان ژن بیان ژن کاسپاز-3، Bcl-2 و Bax بافت قلب دیابتی تحت تاثیر مثبت تمرین استقامتی قرار می گیرد و تمرین استقامتی باعث تعدیل آپوپتوز بافت قلب می گردد.

ستاره بیهقی، ندا خالدی، حسین عسکری،
دوره 20، شماره 23 - ( 6-1401 )
چکیده

 پژوهش‌های اخیر نشان دادند که محیط میتواند اصلاح کنندۀ ژنها از طریق اپیژنتیک باشد، بر همین اساس مداخلۀ ورزش میتواند منجر به تغییر بیان ژن در نسلهای آینده گردد. از جمله عوامل مهم سوخت و ساز میتوان به PDK4 که یک عامل اصلی چرخه پیروات دهیدروژناز است اشاره کرد. این پژوهش اثر تمرین ورزشی مادری را بر بیان ژن PDK4 در عضلات نعلی و باز کننده طویل انگشتان پا در فرزندان نسل اول مورد بررسی قرار داد. 20 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی دو ماهه در 3 گروه تمرینی قبل بارداری، حین بارداری و قبل و حین بارداری و یک گروه کنترل بدون تمرین ورزشی تقسیم شدند. گروههای تمرینی به ترتیب تحت پروتکل 4 ،3 و 7 هفته ای تمرین هوازی قرار گرفتند. بعد از گذشت 2 ماه از تولد نوزادان، به طور تصادفی ساده از هر گروه 6 سر موش صحرایی نر به منظور نمونهبرداری انتخاب شدند. آزمودنیها بوسیلۀ ترکیب کتامین (mg/kg 90) و زایلوزین (mg/kg 10) بیهوش و بلافاصله عضلۀ نعلی و عضله طویل بازکننده انگشتان (EDL) برای بررسی برداشته شد. سنجش بیان ژنها با روش Real time PCR انجام شد. با آزمون آماری فیشر، اختلاف بین گروههای تمرینی و کنترل اندازهگیری شد. بیان ژن PDK4 فرزندان نسل اول تمامی گروه ها و عضلات به جز گروه تمرین قبل از بارداری و در عضله اسکلتی باز کننده طویل انگشتان پا، افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر میرسد احتمالا تمرین ورزشی مادری با افزایش بیان ژنهای متابولیکی میتواند تنظیم متابولیکی نسل اول فرزندان را تحت تأثیر قرار دهد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb