خانم زهرا قهرمانی، آقا حسن دانشمندی، آقا مهرداد عنبریان، دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثرحاد گرمکردن عمومیو نیرومندسازی پسفعالی بر پرش عمودی و الگوی پرش- فرود زنان هندبالیست دارای نقصتنه بود. 12 هندبالیست دارای نقص تنه داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها در سه روز متفاوت هر سه پروتکل: 1- گرمکردن عمومی 2- گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات پویا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه و 3-گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات ایستا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه را به طور تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی و سیستم امتیازدهی خطای فرود در 5 دقیقه ریکاوری پس از هر سه پروتکل انجام شد و ارتفاع پرش عمودی، نمره سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانو استخراج گردید. برای تحلیل آماری دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری استفاده شد. ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکلهای دوم و سوم نسبت به گرمکردن عمومی به طور معناداری افزایش یافت( به ترتیب 039/0p= و 047/0p= )، اما در نمرات سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانوی آزمودنیها در هر سه پروتکل تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نگردید. به نظر میرسد گرمکردن ویژه با استفاده از نیرومندسازی پسفعالی میتواند منجر به بهبود عملکرد پرش عمودی ورزشکاران بدون تغییر در میزان خطر آسیب لیگامنت صلیبی قدامی گردد.
علی ملایی، صدیقه حسین پور دلاور، مهران قهرمانی، رضا جباری، محمد جلیلوند، دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر شناوری در آب سرد وتحریک جریان مستقیم جمجمهای TDCS در دوره ریکاوری برتغییرات لاکتات خون و عملکردی بعدی شناگران حرفهای مرد بود. بدین منظور 20 شناگر مرد در دو روز با فاصله ۴۸ ساعت در محل آزمون حضور یافتند. هرروز شنای۲۰۰مترکرالسینهاجراوپسازآنآزمودنیهادریکیازپروتکلهای، روز اول تحریک آندی (با شدت 2 میلیآمپر) و گروه ساختگی، روز دوم شناوری در آب سرد (با درجه) و بازیافت در خشکی قرار گرفتند. لاکتات خون قبل از اجرای آزمون (۲۰۰ متر شنا کرال) بلافاصله بعد از اجرای آزمون در طول پروتکل هر سه دقیقه تا انتهای زمان ۱۵ دقیقه اندازهگیری شد. در پایانبرایسنجشتأثیرروشهایتحتبررسیرویعملکرد،اجرایشنایدویست مترتکرارگردید.برای تجزیهوتحلیل دادهها،از آزمونها، تی وابسته،تحلیل کواریانس، تعقیبی LSD و تحلیلواریانسبااندازهگیریهایمکرر استفاده شد. نتیجه این پژوهش نشان داد عملکرد شنا فقط در گروهTDCSبهبود معناداری داشت، کاهش زمان رکورد (0/001=p).لاکتات خون در گروه شناوری در آب سرد کاهش بیشتری (0/001=p) نسبت به سایر گروهها داشت.