جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای قهرمانی

خانم زهرا قهرمانی، آقا حسن دانشمندی، آقا مهرداد عنبریان،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه­ اثر حاد گرم­کردن عمومی و  نیرومندسازی پس­فعالی بر پرش عمودی و الگوی پرش- فرود زنان هندبالیست دارای نقص ­تنه بود. 12 هندبالیست دارای نقص ­تنه داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی­ها در سه روز متفاوت هر سه پروتکل: 1- گرم­کردن عمومی 2- گرم­کردن عمومی با اجرای دو تکرار نیم­اسکات پویا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه و 3-گرم­کردن عمومی با اجرای دو تکرار نیم­اسکات ایستا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه را به ­طور تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی و سیستم امتیازدهی خطای فرود در 5 دقیقه ریکاوری پس از هر سه پروتکل انجام شد و ارتفاع پرش عمودی، نمره سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانو استخراج گردید. برای تحلیل آماری داده­ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری تکراری استفاده شد. ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکل­های دوم و سوم نسبت به گرم­کردن عمومی به طور معناداری افزایش یافت ( به ترتیب 039/0p= و 047/0p= )، اما در نمرات سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانوی آزمودنی­ها در هر سه پروتکل تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نگردید. به نظر می­رسد گرم­کردن ویژه با استفاده از نیرومندسازی پس­فعالی می­تواند منجر به بهبود عملکرد پرش عمودی ورزشکاران بدون تغییر در میزان خطر  آسیب لیگامنت صلیبی قدامی گردد.

mouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">

علی ملایی، صدیقه حسین پور دلاور، مهران قهرمانی، رضا جباری، محمد جلیلوند،
دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر شناوری در آب سرد و تحریک جریان مستقیم جمجمه‌­ای TDCS در دوره ریکاوری بر تغییرات لاکتات خون و عملکردی بعدی شناگران حرفه‌ای مرد بود. بدین منظور 20 شناگر مرد در دو روز با فاصله ۴۸ ساعت در محل آزمون حضور یافتند. هر روز شنای ۲۰۰ متر کرال سینه اجرا و پس‌ازآن آزمودنی‌­ها در یکی از پروتکل‌های، روز اول تحریک آندی (با شدت 2 میلی‌­آمپر) و گروه ساختگی، روز دوم شناوری در آب سرد (با درجه ) و بازیافت در خشکی قرار گرفتند. لاکتات خون قبل از اجرای آزمون (۲۰۰ متر شنا کرال) بلافاصله بعد از اجرای آزمون در طول پروتکل هر سه دقیقه تا انتهای زمان ۱۵ دقیقه اندازه­‌گیری شد. در پایان برای سنجش تأثیر روش­های تحت بررسی روی عملکرد، اجرای شنای دویست متر تکرار گردید. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها، از آزمون‌ها، تی ­وابسته، تحلیل کواریانس، تعقیبی LSD و تحلیل واریانس با اندازه­گیری­‌های مکرر استفاده شد. نتیجه این پژوهش نشان داد عملکرد شنا فقط در گروه TDCS بهبود معنا­­داری داشت، کاهش زمان رکورد (0/001=p). لاکتات خون در گروه شناوری در آب سرد کاهش بیشتری (0/001=p) نسبت به سایر گروه‌ها داشت.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb