دکتر حمداله هادی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، تاثیر مصرف دزهای مختلف آدامس کافئین بر هورمون های استرس و عملکرد تیراندازی مردان نظامی بود.
مواد و روش ها: آزمودنی های تحقیق حاضر تعداد 10 نفر از فرماندهان مرکز آموزش ولیعصر تبریز که در مسابقات تیراندازی نیروهای مسلح شرکت کرده بودند ، با میانگین و انحراف استاندارد سن 78/2±52/31 سال، وزن 91/3±32/75 کیلوگرم، قد 84/4±14/176سانتیمتر بود. روز اول تحقیق، قد و وزن تمامی آزمودنیها اندازه گیری شد. میزان هورمون های کورتیزول، آدرنوکورتیکوتروپیک هورمون و اکسی توسین خون هم چنین عملکرد تیراندازی پس از مصرف دزهای مختلف کافئین اندازه گیری شد. در مراحل اول، دارونما در زمان 15 دقیقه قبل از اجرای تیراندازی داده شد. در مراحل دوم، سوم و چهارم(فاصله زمانی بین هرکدام از مراحل 5 روز می باشد) به تمامی آزمودنی ها، آدامس کافئین با دزهای 150، 200 و 300 میلی گرم در زمان 15 دقیقه قبل از اجرای تیراندازی داده شد. آدامس و دارونما به صورت دوسویه کور به شرکت کنندگان داده شده بود. از آمار توصیفی، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی توکی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.(P≤0.05)
یافته ها و نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد مصرف آدامس کافئین در دزهای 200 و 300 گرم موجب کاهش معنی دار هر سه هورمون استرس و همچنین افزایش معنی دار عملکرد تیراندازی می شود، با این حال مصرف دز 150 میلی گرم کافئین تاثیری بر کاهش هورمون های استرس و عملکرد تیراندازی نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به این نتایج، می توان به ورزشکاران تیراندازی توصیه کرد تا قبل از تمرینات و مسابقات خود، از آدامس کافئین با دزهای 200 و 300 میلیگرم استفاده کنند. با این وجود در مورد اظهار نظر در مورد استفاده از دزهای مختلف کافئین علی الخصوص به شکل آدامس نیاز به بررسی های بیشتری می باشد.
نگار رستمی، محمد گله داری،
دوره 19، شماره 21 - ( 6-1400 )
چکیده
تعیین شدت تمرین در برنامههای ورزشی کودکان همواره از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. هدف این پژوهش بررسی فعالیت طنابزنی با سه شدت متفاوت بر پاسخ حاد کروموگرانین A و آلفا آمیلاز بزاقی در دانشآموزان دختر بود. 45 دانشآموز مقطع چهارم ابتدایی به سه گروه (شدت پایین، متوسط و بالا) تقسیمبندی شدند. آزمودنیها یک جلسه فعالیت طنابزنی را با سه شدت 50، 65 و 75 درصد ضربان قلب ذخیره، طبق ضربآهنگ مترونوم اجرا کردند. ضربان قلب ذخیره به روش کاروونن محاسبه شد. قبل و بلافاصله پس فعالیت نمونههای آلفا آمیلاز و کروموگرانین A بزاقی جمعآوری و با روش الایزا سنجش شدند. از آزمونهای t و تحلیل واریانس برای بررسی دادهها استفاده شد. آلفا آمیلاز و کروموگرانین A پس از هر سه شدت بهطور معناداری افزایش یافتند. نتایج تفاوت معنیداری بین شدتها در میزان کروموگرانین A نشان نداد، درحالیکه میزان آلفا آمیلاز در گروه با شدت 75 درصد ضربان قلب ذخیره بیشتر از گروه 50 درصد بود. گرچه نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد اما با توجه به نتایج حاضر میتوان گفت احتمالاً یک جلسه فعالیت طناب زنی با شدت 50 درصد ضربان قلب ذخیره اثر افزایشی کمتری بر آلفا آمیلاز بزاقی دانشآموزان دختر دارد.