جستجو در مقالات منتشر شده


25 نتیجه برای تعادل

آقای احسان ابراهیمی پور، خانم فرشته ثابت، آقای شایان حاج ابراهیمی، دکتر محمدرضا سیف الدینی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

ریتم‌های شبانه‌روزی نقش مهمی در کنترل عملکردهای فیزیولوژیکی بدن انسان دارند و می‌توانند بر توانایی انجام وظایف حرکتی تأثیر بگذارند. در این مطالعه، هدف ما بررسی تأثیر زمان روز بر تعادل ایستا و پویا با استفاده از رویکرد تکلیف شناختی بود. بدین منظور، 24 سالمند در دامنه سنی 60-70 سال به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. شرکت‌کنندگان در دو شرایط با و بدون تکلیف دوگانه شناختی آزمون‌های مربوط به تعادل ایستا (استقرار بر روی دستگاه فوت اسکنر) و پویا (آزمون برخاستن و راه رفتن) را انجام دادند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با سطح معناداری 0.05 صورت گرفت. بر اساس نتایج مربوط به نوسانات مرکز فشار با چشم‌های باز، پارامترهایی شامل بیضی اطمینان 95 درصد (محدوده نوسان)، طول مسیر، و میانگین سرعت نوسان مرکز فشار در هنگام انجام تکلیف دوگانه شناختی نسبت به راه رفتن عادی تفاوت معناداری داشتند. با این حال، در زمان‌های مختلف روز، این متغیرها تفاوت معناداری نداشتند. به علاوه، نتایج مربوط به نوسانات مرکز فشار با چشم‌های بسته در زمان‌های مختلف روز و همچنین در حالت ثبت اطلاعات تحت تأثیر تکلیف دوگانه شناختی تفاوت معناداری نداشتند. بر اساس یافته‌های ما، احتمال سقوط و زمین خوردن در سالمندان سالم در ساعات مختلف روز تفاوت چندانی ندارد. با این حال، انجام همزمان تکلیف دوگانه شناختی منجر به اختلال تعادل در هر دو حالت چشم باز و بسته می‌شود.

خانم فائزه نعمتی، دکتر مصطفی زارعی، آقای مرتضی برزگر بفروئی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

مقدمه: مطالعات نشان داده‌اند که آسیب لیگامان صلیبی قدامی  باعث دوره‌های ناتوانی بلندمدت و اثرات بلندمدتی می‌شود؛ بنابراین اتخاذ تدابیر پیشگیرانه و همچنین وجود مطالعاتی که تأثیر برنامه‌های پیشگیری از آسیب را در بهبود سطح عملکرد بازیکنان تعیین کند نیاز است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته برنامه پیشگیری از آسیب لیگامنت صلیبی قدامی  بر عملکرد کبدی کاران زن نخبه بود.
 موادو روش ها: باتوجه ‌به اعمال متغیر مداخله‌ای این تحقیق از نوع نیمه‌تجربی است. 27 کبدی کار زن دارای دامنه سنی 18-24 سال به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت 8 هفته تمرینات PEP  را اجرا کردند. آزمون‌ها قبل و بعد از اجرای هشت هفته برنامه تمرینی اجرا شد. این ارزیابی‌ها شامل آزمون تی، آزمون دوی سرعت 20 متر، آزمون وای بالانس ،آزمون انعطاف پذیری نشستن و رسیدن، آزمون هاپینگ و آزمون غربالگری حرکت عملکردی بود. از آزمون آماری لون جهت بررسی همگنی واریانس‌ها  و برای ارزیابی و مقایسه داده‌ها از آزمون انکوا استفاده شد.
یافته ها: نتایج آزمون آنالیز کوواریانس نشان داد که گروه مداخله به طور معناداری امتیازات بهتری در مقایسه باگروه کنترل در آزمون های وای بالانس پای راست (002/0=p)و چپ(001/0=p) ، پرش با یک پا با پای راست(004/0=p) وپای چپ(000/0=p) ،کراس اوور هاپینگ پای راست(023/0=p)  و آزمون انعطاف‌پذیری نشستن و رسیدن(003/0=p) پس از اجرای هشت هفته تمرینات PEP کسب کردند.علاوه بر این در آزمون های دوی سرعت(649/0=p) ، چابکی(073/0=p) ، تریپل هاپینگ پای چپ (784/0=p) وراست (204/0=p) ،کراس اوور هاپینگ پای چپ (540/0=p) و آزمون غربالگری حرکت عملکردی(943/0=p)  تفاوت معناداری بین دوگروه مشاهده نشد.
نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که اجرای هشت هفته برنامه PEP بر تعادل پویای پای راست و چپ ، هاپینگ (پرش با یک پا و کراس اوور هاپینگ پای راست) و انعطاف‌پذیری همسترینگ و کمر کبدی کاران زن نخبه تأثیر معناداری دارد؛ اما برهاپینگ (تریپل هاپینگ و کراس اوور هاپینگ پای چپ)، سرعت، چابکی و امتیازات آزمون FMS تأثیر معناداری ندارد.
احسان آبشناس، محمدحسین علیزاده، محسن نادری،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

مقدمه و هدف: از چالش‌های جدی در ورزش، روش‌های پیش‌بینی آسیب است که می‌تواند در خصوص پیشگیری و کاهش آسیب کمک‌کننده باشد. لذا هدف از اجرای این پژوهش پاسخ به این سؤال است که  آیا آزمون های  غربالگری حرکتی عملکردی، تعادلی وای و سیستم امتیازدهی خطای فرود  قدرت پیش‌بین آسیب های ورزشی دانشجویان دختر ورزشکار را دارد؟ روش‌شناسی: این مطالعه از نوع کوهرت آینده‌نگر بود. جامعه پژوهش حاضر ورزشکاران زن دانشگاهی و نمونه پژوهش 124 نفر از دانشجویان ورزشکار دختر شرکت‌کننده در پانزدهمین المپیاد ورزشی دانشجویی ایران بودند که به صورت در دسترس مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون تعادل Y، سیستم امتیاز‌دهی خطای فرود و آزمون غربالگری حرکتی عملکردی از نمونه‌ها قبل از المپیاد گرفته شد و آسیب‌های ورزشکاران در طول مسابقات توسط فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون رگرسیون لجستیک و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمجموع 26 آسیب در طول مسابقات در 124 نفر آزمودنی به ثبت رسید. هیچ یک از متغیرهای پیش‌بین قابلیت پیش‌بینی متغیر ملاک یعنی آسیب‌دیدگی را نداشتند (05/0p>). نتیجه‌گیری: در یک نتیجه‌گیری کلی بر اساس نتایج این تحقیق، امکان پیش‌بینی آسیب به صورت عمومی با استفاده از آزمون‌های عملکردی وجود ندارد.
سعید ارشم،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

مقدمه و هدف: توانایی کنترل وضعیت­های مختلف بدن در فضا ناشی از تعامل پیچیده دستگاه­های عصبی، حسی و اسکلتی-عضلانی است که به­طور کلی به عنوان کنترل قامت تعریف می­شود. بنابراین، مطالعه نحوه بروز تعاملات جدید توسط دروندادهای حسی و ایجاد پاسخ­های حرکتی متفاوت برای بازیابی آشفتگی­ های تعادل امری مهم است. هدف از این پژوهش بررسی سازوکارهای زیربنایی تفاوت­های وابسته سن در کنترل قامت دختران 7-18 ساله از طریق تعیین تفاوت­های موجود بین رده ­های سنی مختلف و بزرگسالان در اولویت­ های حسی آنها برای پاسخ ­های جبرانی بود. روش ­شناسی: تعداد 118 نفر دختر غیر ورزشکار 7 تا 18 ساله با استفاده از روش نمونه­ گیری در دسترس از مدارس منطقه 3 تهران انتخاب و به چهار گروه سنی 7- 9 (31 نفر)، 10- 12 (32 نفر)، 13-15 (28 نفر) و 16-18 (27 نفر) تقسیم شدند. همچنین، یک گروه مرجع از بزرگسالان (28 نفر با میانگین سنی 9/27 سال) به ­منظور مقایسه مورد بررسی قرار گرفتند (مجموع= 146 نفر). برای دستکاری دروندادهای حسی مختلف از آزمون سازماندهی حسی (SOT) با دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی نشان داد که تفاوت معنی­ داری بین تمام گروه­های سنی در 6 شرایط آزمون وجود دارد (05/0>P). استفاده از دروندادهای حسی پیکری و دهلیزی برای حفظ تعادل در گروه­های سنی مختلف تقریبا یکسان بود اما، در استفاده از دروندادهای بینایی تفاوت­های معنی­ داری مشاهده شد. بحث و نتیجه­ گیری: عملکرد کنترل قامت دختران از 13 سالگی به بعد مشابه با افراد بزرگسال می­شود که این می­ تواند به دلیل رشد تأخیری دستگاه بینایی باشد. به ­طور کلی، به نظر می­رسد که برای کنترل بهینه قامت، بالیدگی دستگاه حسی پیکری قبل از بالیدگی دستگاه­های دهلیزی و بینایی رخ می دهد. پس از آن، به ترتیب دستگاه­های دهلیزی و بینایی بالیده می­شوند.

دکتر محمد کلانتریان، خانم سمانه صمدی، دکتر رامین بیرانوند،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده

مقدمه: تعادل و حس عمقی به عنوان دو مورد از مهم­ترین عوامل درونی مرتبط با بروز آسیب در اندام تحتانی معرفی شده­اند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات تعادل ایستا و پویا و دقت حس عمقی مفاصل زانو و مچ پای تکواندوکاران نوجوان، قبل و بعد از اعمال خستگی می­باشد. 
روش­شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می­باشد. آزمودنی­های تحقیق را تعداد 20 نفر از تکواندو­کاران پسر نوجوان از بین جامعه آماری تشکیل داده است. متغیرهای تعادل ایستا و پویا به ترتیب بوسیله آزمون تعادل ایستای استورک و آزمون تعادل پویای Y و همچنین حس عمقی مفاصل مچ پا و زانو به ترتیب در زوایای 10 درجه دورسی­فلکشن مچ پا و 30 درجه فلکشن زانو بوسیله روش عکس­برداری مورد اندازه­گیری قرار گرفت. سپس پروتکل خستگی عملکردی اعمال ­شد. پس از اتمام پروتکل خستگی، مجدداً تمامی متغیرهایی که قبل از اعمال پروتکل خستگی اندازه­گیری شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی تغییرات درون­گروهی متغیرهای تحقیق در دو مرحله پیش و پس­آزمون، از آزمون تی زوجی استفاده شد.
نتایج: نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که پس از اعمال پروتکل خستگی بین میانگین تمامی متغیرهای مورد بررسی در مرحله پس­آزمون نسبت به پیش­آزمون تفاوت معنی­داری وجود دارد.
نتیجه­گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که خستگی می­تواند سبب کاهش تعادل ایستا و پویا و همچنین دقت حس عمقی تکواندو­کاران نوجوان شود. لذا به کلیه مربیان و ورزشکاران این رشته ورزشی توصیه می­شود جهت به تاخیر انداختن ظهور خستگی و احتمال بروز آسیب، نسبت به انجام تمرینات آماده­سازی تخصصی رشته تکواندو و متناسب با سنین نوجوانی، اقدام نمایند.

مهرداد عنبریان، حمیده خداویسی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1390 )
چکیده

با توجه به نقش پا در  تشکیل سطح اتکای بدن در هنگام ایستادن به­عنوان یک مؤلفۀ مهم بیومکانیکی در حفظ تعادل بدن، هر گونه تغییر در ساختار آناتومیکی طبیعی پا می­‌تواند بر کنترل تعادل بدن مؤثر باشد.  هدف مطالعه حاضر، مقایسه عملکرد تعادلی ایستا در بین نوجوانان با ساختار متفاوت پا بود. 60 دختر نوجوان در سه گروه با ساختار پای پرونیت، سوپی­نیت و طبیعی به­‌عنوان آزمودنی شرکت کردند. برای مشخص ­کردن نوع ساختار پای آزمودنی­‌ها از روش افتادگی استخوان ناوی[1] استفاده شد. برای سنجش عملکرد تعادل ایستا از سیستم شمارش تعداد خطای بالانس در دو سطح سفت و نرم استفاده شد (05.0P<). نتایج نشان داد که بر روی سطح سفت گروه پای پرونیت و گروه پای طبیعی از عملکرد تعادلی نسبتاً مشابهی برخوردار هستند. اما در سطح نرم، گروه پای طبیعی، عملکرد بهتری در مقایسه با گروه پای پرونیت داشت. گروه پای سوپی‌نیت بر روی هر دو سطح سفت و نرم عملکرد تعادلی ضعیف‌­تری در مقایسه با دو گروه دیگر نشان داد. نتایج این مطالعه نشان داد که وجود تغییرات در ساختار آناتومیکی پا می­‌تواند بر عملکرد تعادلی ایستا مؤثر باشد.

 
[1]. Navicular-drop 

بهاره به آیین، حیدر صادقی، هادی سامع، سمیرا مشهودی،
دوره 9، شماره 1 - ( 1-1390 )
چکیده

ام‌اس بیماری مادام­‌العمری است که به شکل­‌های مختلف فرد را درگیر می‌­کند. شناخت ویژگی‌­های تعادلی انواع مختلف این بیماری مزمن و مقایسه آن با افراد سالم متخصصان را در کنترل عوارض انواع مختلف این بیماری یاری می‌­دهد. هدف این تحقیق شناسایی خصوصیات تعادلی ایستا و پویای افراد مبتلا به ام‌اس و مقایسه آن­ها با افراد سالم بود. 54 زن بیمار مبتلا به ام‌اس در سه گروه (27 عودکننده- فروکش کننده، 16 پیشرونده ثانویه، 11 پیشرونده اولیه) و 20 زن سالم به‌­عنوان گروه کنترل در این پژوهش شرکت کردند. آزمون تعادل ایستا (حالت استاتیک) و پویا (حالت دینامیک با درجه هشت) به صورت کلی، جانبی و عقبی- جلویی توسط دستگاه بایودکس از هر چهار گروه به عمل آمد. از آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده‌­ها و آزمون کای-اسکور (مجذور خی­دو) برای بررسی ارتباط بین پارامترهای تحقیق با نوع بیماری ام‌اس استفاده شد. جهت مقایسه پارامترهای پژوهش بین زنان سالم و مبتلا به بیماری ام‌اس درصورت طبیعی بودن توزیع داده‌­ها از آزمون t نمونه‌­های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شاخص تعادل کل و سطح جانبی در حالت ایستا و پویا در زنان مبتلا به انواع مختلف بیماری ام‌اس تفاوت معنی­‌دار وجود دارد (0/05P<). گروه ام‌اس پیشرونده اولیه تعادل ایستا و پویای ضعیف­‌تر و گروه ام‌اس عود کننده- فروکش کننده تعادل ایستا و پویای قوی­تری در مقایسه با گروه­‌های دیگر داشتند. بین تعادل ایستا و پویای انواع مختلف بیماران ام‌اس در سطح قدامی- خلفی اختلاف معنی‌­دار مشاهده نشد (0/05P>). در حالی که اختلاف بین شاخص تعادل ایستا و پویا در همه سطوح بین گروه کنترل و بیماران ام‌اس معنی­‌دار بود (0/05P<). با توجه به یافته­‌های تحقیق، زنان مبتلا به ام‌اس عودکننده- فروکش کننده تعادل ایستا و پویای بهتری نسبت به انواع پیشرونده، خصوصاً پیشرونده اولیه، داشتند. تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به انواع ام‌اس ضعیف­‌تر از زنان سالم بود.


حیدر صادقی، حسین رستم خانی، حمداله هادی،
دوره 9، شماره 2 - ( 7-1390 )
چکیده

هدف از انجام تحقیق، مقایسه اثر خستگی عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا بر تعادل پویا در
مردان سالمند فعال بود. 15 نفر از سالمندان بالای 60 سال که هفتهای سه بار در فعالیتهای آمادگی جسمانی
168.4 سانتیمتر و وزن ± 72 سال، قد 4.8 ± شرکت داشتند، با میانگین و انحراف استاندارد سنی 6.57
70.5±7.4 کیلوگرم، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل
5 دقیقه کشش و دوی نرم)، از تست تعادل ستاره - پویای آزمودنیها، پس از گرمکردن مختصر ( 10
(SEBT) 1 در هشت جهت استفاده شد. برای ایجاد خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور
مچ پای آزمودنی ها حرکات بازشدن زانو و پلانتار فلکشن مچ پا در تکرارهای 50 تایی و ستهای نامحدود،
با 50 درصد یک تکرار بیشینه و استراحت چهار دقیقهای بین ستها اجرا شد. فرض بر این بود که در هر
کدام از تکرارها که آزمودنی قادر به ادامه حرکت نباشد خستگی اتفاق افتاده است. آزمون خستگی در دو
گروه عضلانی مورد مطالعه، با فاصله 72 ساعت و تاحد ممکن در شرایط مساوی اجرا شد. پس از اعمال
به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی، SEBT برنامه خستگی پس آزمون
استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان داد که اعمال p≤ 0/ همبسته و مستقل در سطح معنیداری 05 t آزمون
برنامه خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا باعث کاهش معنیدار فاصله دستیابی در
می شود. ضمن اینکه اعمال برنامه خستگی در ناحیه زانو باعث کاهش بیشتر فاصله دستیابی SEBT آزمون
آزمودنیها شد. با توجه به یافتههای این تحقیق میتوان توصیه کرد که در طراحی برنامههای تمرینی، که با
هدف افزایش تعادل پویا در گروه سالمندان طراحی میشود، افزایش استقامت عضلانی اندام تحتانی در ناحیه زانو مورد توجه قرار گیرد.


علیرضا سرمدی، سید رسول باقری، فائزه نصیری پور، محبوبه بانژاد،
دوره 9، شماره 2 - ( 7-1390 )
چکیده

نواربندی بهعنوان یکی از ابزارهای توانبخشی بیماران و ورزشکاران مورد استفاده قرارمیگیرد. مطالعات
بسیاری درمورد تأثیرگذاری این روش بر افزایش دقت حس تشخیص موقعیت مفصل و بهبود تعادل
بیماران انجام شده است. اثر نواربندی بر گیرندههای حسی پوست و ایجاد آگاهی بیشتر درباره اندامی که
نواربندی بر آن انجام شده از سازوکارهای اثر آن است. این سؤال مطرح است که آیا هنگامی که فرد
توجه خود را به کارهای دیگری معطوف میکند و توجه او از تحریکات حسی ناشی از نواربندی دور
161±4/ 26 سال، قد 1 ±3/ میشود، این اثرگذاری همچنان باقی است یا خیر؟ ده فرد سالم با میانگین سن 3
52 کیلوگرم بهعنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند . آزمودنی ها در پنج ±14/ سانتیمتر و وزن 1
مرحله روی دستگاه ثبتکننده تعادل قرار گرفتند و تعادل آن ها سنجیده شد . مراحل آزمایش شامل
ایستادن و حفظ تعادل روی یک پا (پای غالب)، ایستادن و حفظ تعادل همراه با انجام تکلیف دوگانه
(شمارش معکوس 3 تایی از 100 )، ایستادن و حفظ تعادل همراه با اعمال نواربندی بر ساق پا، ایستادن و
حفظ تعادل همراه با نواربندی و انجام تکلیف دوگانه، مرحله اول تکرار میشد. با وجود اینکه تغییرات
الگوی تغییرات نشان داد که افراد به هنگام ،(p>0/ یافتشده در این مطالعه به سطح معنیداری نرسید ( 05
انجام تکلیف دوگانه با و بدون نواربندی، تعادل بهتری پیدا میکنند. اما نواربندی اثر کمی بر کاهش
شاخص ثبات افراد داشت.نواربندی اثرمثبت مختصری در بهبود تعادل داشت، ولی اثر تکلیف دوگانه به
باعث شد تعادل فرد به هنگام انجام تکلیف دوگانه بسیار بهتر شود. این U-shape صورت مدل غیرخطی
یافته نشان میدهد شمارش معکوس سهتایی، سختی کافی برای به چالش کشیدن منابع توجهی فرد را
برای اثرگذاری بر تعادل ندارد. لذا پیشنهاد م یشود اثر تداخل تحریکات نواربندی و تکلیف شناختی با
انجام تکالیف ذهنی پیچیدهتری بررسی شود.
 


رحمت حمدی، حسن دانشمندی، امیرحسین براتی،
دوره 10، شماره 3 - ( 3-1391 )
چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کم­توانان ذهنی و سالم است. نمونه آماری پژوهش شامل 31 دانش­آموز پسر عقب­مانده ذهنی است که در دو گروه (کنترل 14 نفر با میانگین سن 02/3±07/11 سال، قد 86/7±152 سانتی‌متر) و (17 نفر تجربی با میانگین سن  95/1±23/11 سال، قد 07/7±147 سانتی‌متر) و یک گروه دانش آموز سالم (15 نفر با میانگین سن 516/.±53/11سال، قد 77/4±33سانتی‌متر) بودند که به صورت تصادفی هدف­دار انتخاب شدند. گروه­های تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرین­های مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت 6 هفته (3 بار در هفته) انجام دادند. در سه هفته اول آزمودنی­ها تمرینات مذکور را 2 نوبت با 5 تکرار و در سه هفته دوم 2 نوبت با 10 تکرار انجام دادند برای ارزیابی تعادل پویا از تستY استفاده گردید (91درصدr=). از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش‌آزمون و پس­آزمون و برای مقایسه تفاوت­های بین­گروه از آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه (ANOVA) استفاده شد (5p≤./.). نتایج نشان داد تعادل پویا در بین گروه­های تجربی در جهت خلفی داخلی معنی­دار بود ­و ­در بررسی بین سه گروه آزمودنی در جهات خلفی ­خارجی و خلفی ­داخلی تفاوت معنی­داری مشاهده گردید (5p≤./.). با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان می­توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم­توان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند.


فریبرز هوانلو، ایوب بابائی، زهرا انتظاری خراسانی،
دوره 11، شماره 6 - ( 7-1392 )
چکیده

تعادل و قدرت از مهمترین تواناییهایی هستند که ورزشکاران باید از آن برخوردار باشند. اما ارتباط بین آنها
از موضوعاتی است که مطالعات بیشتری میطلبد. بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین میزان ارتباط میان
حداکثر قدرت در حرکت پرس پا )زنجیره حرکتی بسته بدون تحمل وزن( و حرکت اسکوات )زنجیره
حرکتی بسته با تحمل وزن( با تعادل ایستا و پویا بود. بدینمنظور 03 فرد فعال ) 11 مرد و 11 زن با میانگین
171/26±6/ 22 سال، قد 22 /10±1/ سن 15 66 کیلوگرم( در این آزمون شرکت /32±8/ سانتیمتر و وزن 27
کردند. برای اندازهگیری تعادل از دستگاه تعادلسنج بایودکس استفاده شد. تعادل ایستا و پویای آزمودنیها
طی دو کوشش 53 ثانیهای اندازهگیری شد و شاخصهای قدامی_خلفی، میانی_جانبی و کلی آنها به دست
آمد. قدرت حداکثر نیز با یک تکرار بیشینه در حرکات اسکوات و پرس پا تعیین شد. نتایج نشان داد که در
- 3/ مردان بین نمرات یک تکرار بیشینه اسکوات و نمرات خطا در تعادل قدامی_خلفی ایستا ) 151 r=
3/ و 312 P= - 3/ ( و تعادل میانی_جانبی پویا ) 102 r= 3/ و 321 P= ( و در زنان نیز بین نمرات یک تکرار بیشینه
- 3/ اسکوات و نمرات خطا در تعادل قدامی_خلفی ایستا ) 112 r= 3/ و 316 P= ( و قدامی_خلفی پویا
- 3/521( r= 3/ و 302 P= ( رابطه معنیدار منفی وجود داشت. بین نمرات یک تکرار بیشینه پرس پا و نمرات
خطا در تعادل در هر دو گروه رابطه معنیداری مشاهده نشد. طبق نتایج این تحقیق حداکثر قدرت در حرکت
اسکوات در مقایسه با حداکثر قدرت در حرکت پرس پا ارتباط بیشتری با برخی شاخصهای تعادل ایستا و
پویا دارد.


سید حامد موسوی،
دوره 12، شماره 8 - ( 7-1393 )
چکیده

هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان پسر 51 تا 51 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازهگیری قوس کف
پای آزمودنیها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس به صورت تصادفی دانشآموزان در سه گروه 22 تایی با قوس پای متفاوت قرار گرفتند. آزمون
تعادلی اصلاحشده لکلک و گردش ستاره، پروتکل خستگی عملکردی و مقیاس میزان درک تلاش ) RPE ( بورگ اجرا شد. از آزمون تی وابسته، ANOVA و
Scheffe 5 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون هرسه گروه نشان داد. آزمون / در سطح معنیداری 51
تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف
پای گود اختلاف معنیداری وجود دارد، ولی این تفاوت معنادار میانگین بین دو گروه کف پای صاف و گود وجود نداشت. با توجه به کاهش معنیدار تعادل در
آزمودنیهای دارای ناهنجاری قوس کف پا، اصلاح ناهنجاریهای قوس کف پا و استفاده از دورههای تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد
توصیه میشود.


دکتر حیدر صادقی، خانم شیوا نوری،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده

با توجه به اهمیت ارزیابی آزمونهای عملکردی تعادل با تأکید بر پارامترهای مؤثر بر تعادل، ازجمله تیپ بدنی، هدف این تحقیق پایاییسنجی آزمونهای عملکردی
161 سانتیمتر و /13±6/ 27 سال، قد 37 /32±2/ 24 سال سالم بود. 25 زن آندومورف )با میانگین سنی: 13 - تعادل )ایستا، نیمهپویا و پویا( در زنان آندومورف 34
58 کیلوگرم( در این تحقیق مشارکت کردند. تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمونهای عملکردی تعادل و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث - /28±8/ وزن 46
جهت بررسی نرمال- ،)K-S( کارتر ارزیابی شد. هر آزمونی برای هر فرد در سه نوبت با فاصلۀ استراحت 72 ساعت انجام شد. از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف
P − 0/ برای بررسی پایایی آزمونها در سطح معناداری 05 ICC بودن توزیع دادهها و از روش آماری
< استفاده شد. پایایی همه آزمونهای تعادلی ایستا، نیمهپویا و
پویای استفاده شده در این تحقیق، با تیپ بدنی آندومورف تأیید شد. برای ارزیابی تعادل ایستا آزمونهای لکلک و فرشته، تعادل نیمهپویا آزمون ستاره، و تعادل
.)ICC>0/ پویا، آزمونهای زمان برخاستن و رفتن و راهرفتن تاندم از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند ) 80


اقای محمد علی ناصری روحانی، دکتر محمد تقی امیری خراسانی، دکتر محمد رضا امیر سیف الدینی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر سطح ناپایدار پای تکیه­گاه بر کینماتیک شوت روی پای فوتبال بود 30 بازیکن فوتبال مرد در این مطالعه مشارکت کردند. پس‌از آزمون‌های تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس، 20 بازیکنی که ازلحاظ تعادل در سطح مطلوبی قرار داشتند، به‌منزلۀ نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از شش دوربین اپتوالکترونیک سه‌ب‍ُعدی تحلیل حرکت با  سرعت 200 هرتز استفاده شد. پارامترهای کینماتیکی در سه لحظۀ بحرانی مهارت شوت (حرکت روبه‌جلوی ران، تماس با توپ و ادامۀ حرکت) با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی مستقل در سطح معنی­داری 05/0 مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که حداکثر سرعت زاویه­ای و جابه‌جایی زاویه­ای مفصل ران و نیز سرعت توپ در شوت روی سطح باثبات به طور معنی­داری بیشتر از شوت روی سطح بی­ثبات است. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که شوت روی سطح بی­ثبات باعث کاهش مقادیر پارامترهای کینماتیکی در بیشتر مراحل مهارت شوت درنتیجه باعث کاهش سرعت اولیۀ حرکت توپ می­شود.


کامران جوهری، محمدحسین علیزاده، امیرحسین براتی،
دوره 15، شماره 14 - ( 7-1396 )
چکیده

هدف این پژوهش بررسی اثر برنامۀ جامع گرم­کردن فیفا +11 داوران بر تعادل پویای داوران و کمک­‌داوران مرد فوتبال ایران بود. 52داور و کمک‌­داور فوتبال بدون سابقۀ آسیب­دیدگی داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌­صورت تصادفی به گروه‌­های تجربی و کنترل (26 نفر گروه تجربی، 26 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی به‌­مدت هفده هفته برنامۀ +11 داوران را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل در طول نیم‌­فصل روش گرم­کردن معمول و سنتی خود را اجرا کرد، برای برآورد تعادل پویای داوران در پیش­‌آزمون و پس‌­آزمون از آزمون تعادل Y استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و آزمون  تحلیل واریانس صورت گرفت. یافته­ها نشان داد که تعادل پویا در جهت­های قدامی و خلفی داخلی و نمرۀ کلی تعادل داوران گروه تجربی در پس‌­آزمون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی­داری داشت، درحالی که درجهت خلفی خارجی تفاوت معنی‌­داری بین گروه‌­ها مشاهده نشد. با توجه به یافته‌­های تحقیق، برنامۀ جامع گرم­‌کردن فیفا +11 داوران می تواند تعادل پویای داوران و کمک‌­داوران فوتبال را بهبود بخشد.

الهه پیمانی، غلامعلی قاسمی، مهدی قادریان،
دوره 16، شماره 16 - ( 10-1397 )
چکیده

میلومننگوسل پس از فلج مغزی شایع‌ترین نقص مادر­زادی سیستم عصبی است که موجب اختلال در عملکرد بسیاری از ساختارهای بدن می‌­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش­ هفته تمرینات جسمانی منتخب بر تعادل، کنترل قامت و عملکرد اندام تحتانی کودکان میلومننگوسلی بود. در این مطالعه شبه آزمایشگاهی 10 پسر  10 تا 11 ساله مبتلا به میلومننگوسل با ضایعه در سطوح L4 -L5 که مستقلاً قادر به ایستادن و برداشتن حداقل پنج گام بودند، انتخاب و پس از اخذ رضایت­‌نامه کتبی از والدین در یک گروه تجربی قرار گرفتند. پیش و پس از شش ­هفته (چهار جلسه 60 دقیقه­‌ای در هفته) انجام پروتکل تمرینی محق­ساخته، متغیرهای تعادل ایستا و پویا (مقیاس تعادلیPBS)، نوسانات پاسچر (دستگاه فوت اسکن)، زاویه کرانیوورتبرال گردن و دامنه حرکتی زانو و ران (گونیامتر)، زاویه قوس پشتی (خط­‌کش منعطف)، قدرت اکستنسورهای تنه و زانو (دینامومتر) آزمودنی­‌ها اندازه­‌گیری شد. اطلاعات با آزمون تی وابسته در نرم‌­افزار SPSS 22 تحلیل گردید (0/05p). نتایج نشان­‌دهندۀ تفاوت معنادار میان پیش‌­آزمون و پس‌­آزمون در همه متغیرها به جز شاخص کلی نوسانات قامتی و قدرت اکستنسورهای تنه (0/05p) بود. باتوجه به اثربخشی پروتکل تمرینی استفاده شده، می­‌توان از این پروتکل، برای بهبود وضعیت قامت، تعادل و عملکرد اندام تحتانی در توانبخشی مبتلایان میلومننگوسل و افراد مشابه با این افراد استفاده کرد.

حامد اراززاده، علی اصغر نورسته،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده

اگر چه برای بهبود تعادل و درک حس عمقی، ورزش­‌های تعادلی توصیه می­‌شوند، اما سازوکار روشنی برای اثربخشی تمرین تعادلی روی افراد سالم ارایه نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت‌هفته تمرین تعادلی اختصاصی مچ پا بر تعادل و حس عمقی زانو و مچ پای والیبالیست­‌های نوجوان است. نمونه آماری این تحقیق را 30 نفر از بازیکنان والیبالیست نوجوان در لیگ استان گلستان که به‌طور در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت هشت‌هفته، سه‌جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه تمرین تعادلی اختصاصی مچ پای والیبالست‌ها را انجام دادند. نتایج نشان داد که میانگین تعادل و میزان خطا در بازسازی زوایای مفصلی زانو و مچ پا پس از تمرین در گروه تجربی تفاوت معنی­‌داری داشت، درحالی‌که در گروه کنترل معنی­‌دار نبود. براساس نتایج تحقیق،می‌­توان گفت که تمرین­‌های تعادلی می­‌تواند سبب بهبود زمان تعادل و همچنین حس عمقی در مفاصل زانو و مچ پا شود.

شهرام لنجان نژادیان، جلیل رئیسی،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده

تعادل مفهومی پیچیده است به ویژه هنگامی که یک فرد بخواهد مهارت حرکتی پیچیده‌ای را انجام دهد؛ بنابراین، تعادلِ در هنگام فعالیت به لحاظ عملکردی نسبت به تعادل ایستا و پویا، که بدون اجرای مهارت انجام می‌شود، از اهمیت بیش‌تری برخوردار است. هدف از این پژوهش ارایه شاخص جدید تعادل هنگام فعالیت در بازیکنان فوتبال حرفه‌ای بود. 27 نفر از نوجوانان (12-14سال) حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در این پژوهش شرکت نمودند. به منظور سنجش تعادل، فعالیت و مهارت بازیکنان از آزمون­های تعادل ایستا، دینامیک، دویدن و دریبل‌زدن استفاده شد. در مدت انجام این آزمون­ها علاوه بر امتیاز متناسب با هر آزمون، شتاب مرکز بدن با استفاده از شتاب­سنج ثبت و با تحلیل آن شاخص تعادل هنگام فعالیت محاسبه شد. نتایج، ضریب همبستگی مثبت و معنی­داری را میان شاخص تعادل با امتیاز تعادل ایستا و پویا نشان داد (0/002p=، 0/6r=)؛ همچنین، میان نمره شاخص تعادل با امتیاز مهارت دریبل‌زدن همبستگی منفی و معنی­دار مشاهده گردید (0/026p=، 0/45r=-) که می­توان آن را به لزوم چابکی بازیکن تفسیر کرد. از نتایج این پژوهش چنین استنباط می­شود که شاخص معرفی‌شده نه فقط برای تعادل بلکه برای بررسی مهارت بازیکن نیز موفق بود. 

مهدیه ترمه، افشین قنبرزاده، محمدهادی هنرور، کورش حیدری شیرازی،
دوره 18، شماره 19 - ( 4-1399 )
چکیده

در طراحی حرکت راه‌­رفتن، حفظ حداکثری تعادل، در کنار تأمین قیود سینماتیک و میزان انرژی مصرفی باید در کانون توجه قرار گیرد. در این پژوهش، هدف یافتن طول گام بهینه است. در این مطالعه، از یک تابع هزینۀ حداقل مصرف انرژی و هزینۀ افتادن استفاده شد. تابع هزینۀ افتادن با استفاده از مفهوم حاشیۀ پایداری و کمیت شاخص تعادل طراحی شد. برای بررسی وضعیت تعادل و بازسازی الگوی حرکتی، از حرکت راه‌­رفتن طبیعی آزمودنی‌­های سالم داده‌­برداری شد و الگویی هفت‌­لینکی تعریف شد. در این پژوهش، مناسب‌­ترین طول گام برای فرد با قد و وزن و مشخصات دورۀ راه‌­رفتن معلوم به‌­دست آمد. برای مثال، طول گام بهینه در راه‌­رفتن فردی با قد 187 سانتی‌­متر و جرم 92 کیلوگرم، 54 سانتی­متر است. در این پژوهش با تحلیل راه­‌رفتن فرد، ویژگی‌­های سینماتیکی و سینتیکی الگوی حرکتی او تشخیص داده شد.  با محاسبۀ شاخص تعادل، به فرد در یافتن طول گام بهینه‌­ای که به‌­ازای آن تعادل بیشینه می‌­شود، کمک شده است. نتایج این مطالعه می‌­تواند طول گام بهینه را با هدف اصلاح الگوی راه­‌رفتن تعیین کند.

وحیده تیموری قله زو، فاطمه علیرضایی نقندر، حمید رضا طاهری،
دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تکلیف دوگانه شامل تمرینات تعادلی نشستن و برخاستن و تمرین شناختی بر کنترل وضعیت نشستن و برخاستن در زنان سالمند بود. 15 زن سالمند، به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (7 نفر) و آزمایش (8 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل تمرینات ترکیبی (شناختی-تعادلی) در گروه آزمایش و تعادلی در گروه کنترل بود. کنترل پاسچر توسط آزمون میدانی برگ و آزمون زمان برخاستن و رفتن ارزیابی شد. همچنین دامنه و سرعت نوسانات قامتی در جهت قدامی-خلفی و جانبی داخلی حین نشست‌وبرخاست با استفاده از دستگاه صفحه نیرو با فرکانس 100 هرتز در پیش‌آزمون و پس‌آزمون ارزیابی شد. از آزمون تی همبسته و مستقل، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنی‌داری 0/05P استفاده شد. تفاوت معنی‌داری در نتایج آزمون برگ و دامنه تغییرات و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی و میانی-داخلی در گروه آزمایش، قبل و پس از آزمون مشاهده شد. بر اساس نتایج، تمرینات تعادلی به شیوه ترکیبی باعث بهبود تعادل عملکردی و کاهش نوسانات قامتی و متعاقب آن کنترل پاسچر نشست‌وبرخاست و کاهش خطر سقوط در سالمندان می‌شود.


صفحه 1 از 2    
اولین
قبلی
1
 

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb