جستجو در مقالات منتشر شده


1 نتیجه برای فعالیت شدید

محمدرضا دهخدا، کاظم خدایی، سهراب ملک زاده،
دوره 13، شماره 9 - ( 1-1394 )
چکیده

هدف این پژوهش بررسی تأثیر گرم­کردن با دو شدت متفاوت بر میزان پلاسمایی آنزیم­های ضد اکسایشی و شاخص­های تخریب لیپیدی، پروتئینی و  دی.ان.ای بعد از فعالیت شدید در دانشجویان غیرورزشکار بود. 12 نفر از دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه خوارزمی برای پژوهش انتخاب شدند. ابتدا میزان  VO2peakآزمودنی­ها با دستگاه گازآنالیزر روی چرخ کارسنج اندازه­گیری و میزان کار در شدت­های کم و زیاد گرم­کردن محاسبه شد. سپس آزمودنی­ها در سه جلسه با فاصله 48 ساعت به سه گروه گرم­کردن با شدت کم و گرم­کردن با شدت زیاد و بدون گرم کردن تقسیم شدند. در ابتدای هرجلسه خون­گیری استراحتی انجام شد. سپس، گروه اول گرم­کردن با شدت کم (%50-%45 VO2peak) را به­مدت شش­دقیقه انجام دادند سپس اجرای فعالیت شدید آغاز شد و گروه دوم گرم­کردن با شدت زیاد (%80-%75 VO2peak) و سپس فعالیت شدید را انجام دادند و گروه سوم مستقیم بدون گرم­کردن فعالیت شدید را انجام دادند. دو ساعت پس از فعالیت شدید خون­گیری صورت گرفت. در روزهای دیگر به­صورت متقاطع جای اعضای گروه­ها عوض ­شد. از تحلیل واریانس اندازه­گیری­های مکرر و آزمون تعقیبی  LSDبرای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که بین میانگین تغییرات MDA، کربونیل-پروتئین و 8-هیدروکسی 2-دزوکسی گوانوزین و همچنین بین میانگین تغییرات آنزیم­های ضد اکسایشی SOD، CAT و GPX نسبت به حالت استراحتی در سه حالت تفاوت معنی­داری وجود داشت. میانگین تغییرات MDA و SOD در حالت گرم­کردن با شدت کم کمتر از حالت­های دیگر بود. ولی این کاهش معنی­دار نبود. متغیرهای دیگر در حالت بدون گرم­کردن کمترین مقدار و در گرم­کردن شدید بیشترین مقدار را داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که گرم­کردن با شدت کم می­تواند تخریب لیپیدی را کاهش دهد، ولی بر تخریب پروتئینی و DNA اثری ندارد. گرم­کردن با شدت زیاد نیز می­تواند باعث افزایش هر سه نوع تخریب شود. بنابراین در مردان غیرورزشکار گرم­کردن با شدت کم بهتر از شدت زیاد است.
 

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb