5 نتیجه برای کمردرد
خانم مهسا عسگری، دکتر زهرا رئیسی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
مقدمه و هدف: هدف از این مطالعه تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات عمومی همراه با درمان شناختی عملکردی بر درد، کیفیت زندگی و استقامت عضلانی زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی میباشد.
روششناسی: ۴۵ زن با کمردرد مزمن غیراختصاصی در سه گروه تمرینات عمومی، تمرینات عمومی با درمان شناختی عملکردی و کنترل، به مدت هشت هفته در این مطالعه شرکت کردند. درد، کیفیت زندگی و استقامت عضلانی به ترتیب بوسیله مقیاس سنجش بصری درد، پرسشنامه ۳۶SF- و تست بیرینگ سورنسون ارزیابی شدند. آزمون تحلیل واریانس آمیخته با طرح اندازهگیری مکرر برای تحلیل اطلاعات استفاده شد.
یافتهها: نتایج بدست آمده نشان داد بین پیشآزمون و پسآزمون متغیرهای بررسی شده در گروههای مداخله تفاوت معنیداری وجود دارد اما در گروه کنترل تفاوتی مشاهده نشد. در مقایسه بین گروهها نیز در فاکتورهای عملکرد جسمانی، سلامت عاطفی و سلامت عمومی از زیرشاخههای کیفیت زندگی و همچنین استقامت عضلانی گروه تمرینات عمومی همراه با درمان شناختی عملکردی نسبت به گروه تمرینات عمومی بهبود معنیداری را نشان داد.
بحث و نتیجهگیری نهایی: با توجه به نتایج بدست آمده استفاده از تمرینات عمومی همراه با درمان شناختی عملکردی جهت کاهش درد، بالابردن کیفیت زندگی و افزایش استقامت عضلانی زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد میگردد.
دکتر امیر لطافت کار، فرانک امینی، دکتر بهرام شیخی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
چکیده
ﻣﻘﺪﻣﻪ: آموزش مکانسیم عصبی درد و تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی توانایی امیدوارکنندهای را در بررسیهای قبلی برای بهبود درد، ناتوانی و کینزیوفوبیا در کمردرد مزمن نشان دادهاند. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی ترکیب آموزش مکانسیم عصبی درد و تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی با تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی به تنهایی در بیماران دارای کمردرد مزمن بود.
ﻣﻮاد و روش ﻫﺎ: در این مطالعه پنجاه و چهار بیمار دارای کمردرد مزمن(گروه آموزش مکانسیم عصبی درد همراه با تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی = 27 نفر و گروه تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی = 27 نفر) در این مطالعه شرکت کردند. درد(مقیاس بصری درد)، ناتوانی(شاخص اوسوستری)، فهرست حساسیت مرکزی و ترس از حرکت(مقیاس تامپا) همه بیماران در ابتدا و هشت هفته پس از مداخلات ارزیابی شد. از آنالیز واریانس با اندازههای تکراری و مدل های آمیخته خطی با تصحیح بونفرونی، برای بررسی تفاوتهای بین گروهی استفاده شد.
یﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: اثر متقابل گروه × زمان برای درد(008/0P=)، حساسیت مرکزی(002/0P=) و ترس از حرکت(001/0>P) در گروه آموزش مکانسیم عصبی درد همراه با تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی نسبت به گروه تمرینات کنترل حرکتی پس از هشت هفته یافت شد. اثرات اصلی زمان برای درد ناتوانی و ترس از حرکت پس از مداخلات مشاهده شد(001/0>P). هیچ اثر متقابل زمان × گروه برای ناتوانی(50/0P=) یافت نشد.
ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: یافتههای این مطالعه از اضافه کردن آموزش مکانسیم عصبی درد به عنوان یک مکمل موثر بالینی به تمرینات کنترل حرکتی هدفمند شناختی در بیماران کمردرد مزمن حمایت میکند.
آذر آقایاری، غلامعلی قاسمی، محسن اسحاقیان، مریم قوجقی، سوانا حقوردیان،
دوره 12، شماره 8 - ( 7-1393 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع کمردرد و ارتباط آن با اضطراب و افسردگی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به سازمان تأمین اجتماعی
شهرستان اصفهان بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری آن شامل 518 پرستار شاغل در بیمارستانهای شریعتی ) 815 نفر( و غرضی
58 با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای /5±1/ 558 نفر( بود. 422 آزمودنی ) 85 نفر مرد و 111 نفر زن( با دامنه سن 48 تا 25 و میانگین سنی 2 (
پرسشنامه اضطراب کتل ،)VAS( بهعنوان نمونههای تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه معیار اندازهگیری شدت درد
نسخۀ 11 و روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل تحلیل شد. SPSS و پرسشنامه افسردگی بک بود. دادههای این تحقیق بهوسیله
88 درصد از پرستاران به انواع کمردردهای حاد یا مزمن با علتهای مکانیکی با شدتهای متفاوت مبتلا بودند. همبستگی مثبت / نتایج تحقیق حاضر نشان داد 5
58 / 5 ) پرستاران مشاهده شد در افسردگی و اضطراب با بین کمردرد نیز داری ی و معن p .) پرستاران مرد در کمردرد شدت میانگین داری بین تفاوت معنی اما
و زن مشاهده نشد. با توجه به ارتباط بین کمردرد با اضطراب و افسردگی در پرستاران زن و مرد، توجه به عوامل جسمانی و روانی به طور همزمان در پیشگیری
و درمان کمردرد در این افراد توصیه میشود.
خانم سارا گلنژاد، خانم رز فولادی، دکتر ناصر بهپور، دکتر مریم برزین،
دوره 14، شماره 12 - ( 7-1395 )
چکیده
مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیر شیبهای مختلف پاشنه بر زوایای مکانیکی لومبوساکرال و ثبات آن در افراد مبتلا به کمردرد مکانیکال و افراد سالم میپردازد. این مطالعۀ مورد – شاهدی، 38 زن (18 نفر مبتلا به کمردرد، 20 نفر سالم) در بیمارستان امامخمینی شهر ساری مطالعه کرد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، 3 رادیوگرافی لترال درحالت ایستاده روی شیبهای (صفر، 3/7+ و3/7- درجه) برای تعیین زوایای شیب ساکروم، لومبوساکرال، افقی ساکروم و لوردوز سگمنتال و بررسی ثبات کمری تهیه شد. نتایج نشان داد ایستادن روی شیبهای مختلف بر زوایای بیومکانیکی ناحیۀ لومبوساکرال هر یک از دو گروه سالم و کمردردی و در مقایسۀ دو گروه با هم تأثیر معنیداری نداشت (0/05≤p). در مبتلایان به کمردرد، ثبات کمری نسبت به افراد سالم کمتر بود و میزان بیثباتی در مقایسۀ بین دو گروه، هنگام ایستادن روی شیب منفی (0/009=p)، مثبت (0/023=p) و صفر (0/004=p) همچنان معنیدار بود، هرچند اختلاف معنیداری در ثبات کمری دو گروه سالم و کمردرد در زمان ایستادن روی
شیبهای مختلف دیده نشد (0/05≤p). چنین بهنظر میرسد که افراد مبتلا به کمردرد، غالباً از بیثباتی ستون فقرات رنج میبرند و این بیماری با استفاده از شیبهای مختلف پاشنه جبران نمیشوند.
علی یلفانی، بهناز ملکی، زهرا رییسی،
دوره 17، شماره 18 - ( 10-1398 )
چکیده
کمردرد مزمن از شایعترین مشکلات اسکلتی- عضلانی است. این عارضه، علاوهبر ایجاد درد و ناتوانی، بر متغیرهای راهرفتن در افراد مبتلا نیز اثر میگذارد. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرینات درمانی در آب بر درد، ناتوانی، متغیرهای فضایی-زمانی و کینتیکیِ راهرفتن در زنان مبتلا به کمردرد مزمن است. 24 زن مبتلا به کمردرد مزمن (با میانگین سنی 6/26 سال) در مطالعۀ حاضر مشارکت کردند. پروتکل تمرینی در آب به مدت هشت هفته اجرا شد. شدت درد و ناتوانی بهترتیب از طریق پرسشنامههای کیوبک و اوسوستری، و متغیرهای راهرفتن نیز با استفاده از دستگاه اندازهگیری توزیع فشار کفپایی ارزیابی شد. تمرینات درمانی در آب به کاهش معنادار درد و ناتوانی و بهبود معنادار پارامترهای راهرفتن در گروه تجربی منجر شد (0/05≥P). تفاوت معناداری نیز بین متغیرهای پیشگفته در پسآزمون بین گروه تجربی و کنترل حاصل شد (0/05≥P). با مقایسۀ پیشآزمون و پسآزمون در گروه کنترل، هیچگونه تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05≤P). با توجه به کاهش درد و ناتوانی و بهبود متغیرهای راهرفتن پس از هشت هفته تمرین در آب، پروتکل تمرینی پژوهش حاضر میتواند برای بهبود بیماران مبتلا به کمردرد مزمن مفید باشد.