جستجو در مقالات منتشر شده


1 نتیجه برای کم‌بینایان

چیمن علیارنژاد، حسن دانشمندی، نادر سمامی،
دوره 16، شماره 15 - ( 6-1397 )
چکیده

سندروم متقاطع فوقانی به­عنوان یک نا­هنجاری پاسچرال با فعالیت بیش از حد عضلات سینه­‌ای و عضلات ذوزنقه‌­ای فوقانی شناخته می­‌شود. هدف از این مطالعه بررسی سندروم متقاطع فوقانی در دانش‌­آموزان کم‌­بینا، کم‌­شنوا و عادی است. این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 30پسر کم‌­بینا، 30پسر کم‌­شنوا و 30پسر عادی با میانگین و انحراف استاندارد 2/89±11/76سال، وزن 29/47±52 کیلوگرم، قد 13/13±135/15سانتی­‌متر انجام‌­شد. ارزیابی نا­هنجاری سر­به­‌جلو و شانه­‌گرد از نمای جانبی وضعیت سر و شانه و ارزیابی کایفوز با خط­‌کش منعطف (0/91r=) انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری (0/05p) انجام شد. نتایج نشان­داد زاویه سر­به­‌جلو کم­‌بینایانبیش­تر از گروه کم‌شنوایان و عادی بود (0/001p=). زاویه شانه­‌گرد و کایفوز در کم‌­بینایان بیش­تر از کم­‌شنوایان و گروه سالم بود (0/001p=). نارسایی بینایی و شنواییمی­‌تواند بانا­هنجاری­‌های وضعیتی مرتبط باشد. نتایج نشان­داد سربه‌جلو، شانه­‌گرد و کایفوز منجر به سندروم متقاطع فوقانی می‌­شود و لازم است به آن توجه شود؛ بنابراین، به مربیان و متخصصان ورزشی توصیه می­‌شود برای بهبود وضعیت‌­بدنی این افراد برنامه‌­های آموزشی پیشگیرانه و نیز تجویز برنامه حرکتی اصلاحی را برنامه­‌ریزی نمایند


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb