5 نتیجه برای کورتیزول
حمیدرضا برزگرپور، حمید رجبی، سعید محمدی، رعنا فیاض میلانی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
انجام تلاش ذهنی حین فعالیت ورزشی باعث افزایش خستگی میشود و به نظر می رسد اندازه این خستگی به نوع تلاش ذهنی بستگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تلاشهای ذهنی Stroop، AX-CPT و PVT همزمان با فعالیت ورزشی رکاب زدن بر شاخص های خستگی است. روش شناسی : 10 مرد دوچرخهسوار با میانگین حداکثر توان خروجی 36±236 وات پنج جلسه به آزمایشگاه فراخوانده شدند. جلسهی اول مشخصات آنتروپومتریک و حداکثر توان خروجی اندازهگیری شد. چهار جلسهی بعد فعالیت ورزشی رکابزدن بهمدت 45 دقیقه با شدت 65 درصد حداکثر توان خروجی همراه (Stroop، AX-CPT و PVT) و بدون تلاش ذهنی انجام شد. حین فعالیت درکتلاش و ضربان قلب هر 10 دقیقه و میزان کورتیزول قبل و 30 دقیقه بعد از فعالیت اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون واریانس دوطرفه استفاده شد. نتایج: انجام 45 دقیقه تلاش ذهنی Stroop در طول فعالیت ورزشی رکاب زدن باعث افزایش معنیدار درک تلاش و کورتیزول نسبت به فعالیت ورزشی رکابزدن شد (p≤0/05) اما بین جلسات تلاش ذهنی AX-CPT و PVT با فعالیت ورزشی رکاب زدن تفاوت معنیداری یافت نشد. نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان داد انجام تلاش ذهنی Stroop همزمان با فعالیت ورزشی رکابزدن نسبت به فعالیت رکابزدن شاخصهای خستگی را بیشتر افزایش میدهد.
دکتر محسن محمدنیا احمدی، خانم راضیه حیدری،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
با توجه به پیشرفت استفاده از طب سنتی در تحقیقات اخیر، عصاره بادرنجبویه به عنوان عامل اثرگزار بر چربی خون و کاهنده استرس جسمانی و روانی مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حاد مصرف عصاره هیدروالکی بادرنجبویه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید میباشد. تعداد 10 نفر از زنان غیرفعال شهر بیرجند (سن: 6 ± 24سال، میانگین شاخص توده بدنی 23-22 کیلوگرم بر مترمربع) در 2 جلسه به فاصله یک هفته در این آزمون شرکت کردند. آزمودنیها در جلسه اول، عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (500 میلیگرم) و در جلسه دوم، دارونما (500 میلیگرم نشاسته) را 60 دقیقه قبل از انجام فعالیت تناوبی شدید مصرف نمودند. برنامه فعالیت تناوبی شدید شامل اجرای 11 تناوب دویدن 1 دقیقه‌ای با شدت 90 درصد max2vVO بود که با 11 تناوب استراحتی 2 دقیقه‌ای با شدت 60 درصد max2vVO دنبال شد. هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و کورتیزول بزاقی به روش نورتابی شیمیایی اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها با آزمون تحلیل واریانس مکرر انجام شد. نتایج نشان داد در دو گروه سیر و دارونما بین شاخصهای میانگین اکسیژن مصرفی (51/0=P)، اکسایش چربی (9/0=P)، نسبت تبادل تنفسی (76/0=P)، هزینه انرژی (6/0=P) و کورتیزول بزاقی (15/0=P) تفاوت معنیداری وجود نداشت. بر اساس یافتههای این مطالعه، مصرف عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه همراه با انجام فعالیت تناوبی شدید تاثیری بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و سطح کورتیزول در زنان غیر فعال ندارد.
فتاح مرادی، اعظم حیدر زاده، محمدعلی محمدعلی آذربایجانی،
دوره 11، شماره 6 - ( 7-1392 )
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر دوازدههفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی هورمونهای منتخب در مردان
کموزن بود. 11 مرد سالم کموزن بهطور تصادفی به دوگروه تمرین استقامتی و کنترل تقسیمبندی شدند.
سطوح سرمی آدیپونکتین، کورتیزول و تستوسترون قبل و پس از دوره تمرین اندازهگیری شد. پروتکل
تمرین استقامتی شامل دوازدههفته تمرین رکابزدن روی چرخ کارسنج ) 3 جلسه تمرین در هفته، شدت 06
تا 06 درصد ضربان قلب ذخیره، مدت 06 تا 06 دقیقه در هر جلسه( بود. تجزیه و تحلیل دادهها با
بهکارگیری نرمافزار آماری SPSS-16 و آزمونهای t همبسته و t مستقل صورت گرفت. سطح معنیداری
>6/60 p 10 درمقابل /0±0/ در نظر گرفته شد. تمرین استقامتی اثر معنیداری بر غلظت سرمی آدیپونکتین ) 0
100 نانوگرم بر میلیلیتر( /3±39/ 101 درمقابل 0 /0±01/ 13/9±1/1 میکروگرم بر میلیلیتر( و کورتیزول ) 0
<6/ نداشت ) 60 P 0 نانوگرم بر میلیلیتر( را کاهش /0±1/ 1 در مقابل 1 /0±1/ (، اما غلظت تستوسترون سرم ) 0
=6/ داد ) 630 P( و شاخص VO2max =6/ آزمودنیها نیز افزایش نشان داد ) 661 P(. اجرای تمرین استقامتی
به مدت دوازده هفته، احتمالاً به دلیل عدم تغییر درصد چربی بدن، تأثیری بر غلظت آدیپوتکتین سرم مردان
کموزن ندارد. به نظر نمیرسد کاهش سطوحِ درگردش تستوسترون به دنبال این دوره تمرین اثرات مضری
بر فرایندهای آنابولیک آندروژنیک وابسته به تستوسترون داشته باشد و حتی براساس مطالعات پیشین -
میتواند برای سلامت قلبی عروقی مفید هم باشد. بههرحال، سطح آمادگی قلبی تنفسی مردان کم وزن به دنبال دوره تمرین استقامتی بهبود یافت. به نظر نمیرسد تمرین استقامتی تأثیری بر سطوح استراحتی )وضعیت
غیرتمرینی( کورتیزول موجود در گردش خون مردان کموزن داشته باشد.
عاطفه یاراحمدی، دکتر محمدعلی سمواتی شریف، شیما اقبالی خسرو، پوریا حصاری،
دوره 13، شماره 9 - ( 1-1394 )
چکیده
هدف این تحقیق تعیین تأثیرششهفته تمرین بدمینتون بر تغییرات استرس و سطوح کورتیزول در دانشجویان دختر غیرورزشکار بود. در این تحقیق فشار روانی
± 2/ برآورد شد. از بین آزمودنیها، 00 دانشجوی دختر با میانگین سن 68 (HAD scale) 120 دانشجوی دختر غیرورزشکار، ازطریق پرسشنامه فشار عصبی
16 ( را داشتند انتخاب شدند. جهت برآورد سطوح /46 ±4/ 65 کیلوگرم که بیشترین میزان اضطراب )نمره 42 ± 4/ 180 سانتیمتر و وزن 56 ± 6/ 22 ، قد 68
قرار گرفتند. گروه ) n= و تجربی ) 16 )n= 6 خون از آزمودنیها گرفته شد. سپس آزمودنیها به طور تصادفی در دو گروه کنترل ) 16 cc کورتیزول سرمی، مقدار
تجربی برای مدت ششهفته تحت تمرین بدمینتون قرار گرفت. اما گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام نمیدادند. پساز اتمام پروتکل تمرینی، مجدداً متغیرهای
0/ مورد نظر اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها در هر گروه از آزمون تی همبسته و برای مقایسه گروهها با هم از آزمون مستقل با سطح معنیدار ) 06
استفاده شد. ) p<
در گروه تجربی کاهش یافت. )p = 0/006( ٪02/ و سطح کورتیزول سرمی به مقدار 04 )p =0/00( ٪26/ نتایج آماری نشان داد استرس به میزان 86
نتایج نشان داد انجام تمرین بدمینتون باعث کاهش استرس در دانشجویان دختر غیرورزشکار میشود.
سلمان نظامی، محمدعلی سمواتی شریف، اسدالله چزانی شراهی،
دوره 15، شماره 13 - ( 6-1396 )
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی اثر هشتهفته تمرین مقاومتی شدید (بهروش اسپلیت) بر تغییرات سطوح سرمی تستوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول (T/C) و تأثیر آن بر رشد و توسعه قدرت عضلانی است. 20 نفر از ورزشکاران مبتدی پرورش‌اندام با شاخص توده بدن 2/25±23/80 کیلوگرم بر مترمربع و میانگین سنی 2/55±24/65 در این پژوهش مشارکت کردند. آزمودنیها به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی بهروش اسپلیت (10 نفر) و کنترل بهروش سنتی (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی با 100-85 درصد 1RM برای شش‌نوبت در هفته بهروش اسپلیت (جداسازی گروه‌های عضلانی) طراحی شد. گروه کنترل بهروش تمرین کل بدن (سنتی) با همان شدت و مدت به تمرین پرداختند. ضخامت عضله تحت مطالعه (سه‌سر بازو) با استفاده از تصویربرداری سونوگرافی در هر دو گروه قبل و پس از مداخله اندازهگیری شد. نمونه‌گیری خونی، در زمان استراحت قبل و بعد از تمرین‌ها در محیط آزمایشگاه جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد که تمرین بهروش اسپلیت نسبت بهروش سنتی، موجب افزایش قدرت عضلانی (p=0/01)، توده عضلانی (p=0/001) و نسبت T/C (p=0/02) میشود. همچنین، بین قدرت بیشینه با هایپرتروفی (p=0/001 ، r=0/55) و نسبت T/C با قدرت بیشینه ارتباط معنیدار مشاهده شد. (r=0/74 ، p=0/03) . نتایج نشان می‌دهند، این روش از تمرین مقاومتی موجب افزایش تحریک آنابولیکی و توده عضلانی در بدن میشود، که افزایش قدرت بیشینه را درپی دارد.
