هدف از این پژوهش بررسی سازوکارهای زیربنایی تفاوت‌های وابسته به سن در کنترل قامت دختران 7-18 ساله از طریق تعیین تفاوت‌های بین رده‌های سنی مختلف و بزرگسالان در اولویت‌های حسی آنها برای پاسخ‌های جبرانی بود. تعداد 118 دختر غیرورزشکار 7 تا 18 ساله به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به چهار گروه سنی 7- 9 (31 نفر)، 10- 12 (32 نفر)، 13-15 (28 نفر) و 16-18 (27 نفر) تقسیم شدند. همچنین، یک گروه مرجع از بزرگسالان (28 نفر، میانگین سنی 9/27 سال) به‌منظور مقایسه بررسی شد. برای دستکاری دروندادهای حسی از آزمون سازماندهی حسی (SOT) با دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی تفاوت معنی‌دار بین تمام گروه‌های سنی در 6 شرایط آزمون را نشان داد (05/0>P). استفاده از دروندادهای حسی پیکری و دهلیزی برای حفظ تعادل در گروه‌های سنی مختلف تقریبا یکسان بود اما، در استفاده از دروندادهای بینایی تفاوت‌های معنی‌داری مشاهده شد. عملکرد کنترل قامت دختران از 13 سالگی به بعد مشابه با افراد بزرگسال می‌شود که این می‌تواند به دلیل رشد تأخیری دستگاه بینایی باشد. به‌طور کلی، ظاهرا برای کنترل بهینه قامت، ابتدا دستگاه حسی پیکری و پس از آن، به ترتیب دستگاه‌های دهلیزی و بینایی بالیده می‌شوند.
