هدف مطالعه حاضر تعیین اثر مکمل پروتئین-کربوهیدرات پس از تخلیه گلیکوژن بر پاسخ انسولین و گلوکز
پلاسما و عملکرد استقامتی دانشجویان فعال بود. ۳۰ نفر از دانشجویان پسر کارشناسی رشته تربیت بدنی
۱۷۴ سانتیمتر) که حداقل ۴ نیمسال /۰۵±۵/ ۷۰ کیلوگرم و قد ۴۱ /۱۳±۹/ ۲۲ سال، وزن ۵۶ /۵۳±۱/ (سن ۵
واحدهای عملی خود را گذرانده و به دلیل عضویت در تیمهای دانشگاه، یک رشته ورزشی اختصاصی را
بهطور منظم تمرین میکردند، بهطور تصادفی در چهار گروه مکمل پروتئین-کربوهیدرات ( ۸ نفر)، مکمل
کربوهیدرات ( ۸ نفر)، مکمل پروتئین ( ۷ نفر) و دارونما ( ۷ نفر) تقسیم شدند. هریک از آزمودنیها یک آزمون
و زمان رسیدن به واماندگی انجام دادند و ۳ روز پس از تعیین Wmax فزاینده برای تعیین بازده توان بیشینه
و زمان رسیدن به واماندگی، پروتکل تخلیه گلیکوژن در ساعت ۸:۳۰ دقیقه صبح درحالیکه Wmax
آزمودنیها ناشتا بودند انجام شد. بلافاصله پس از انجام پروتکل تخلیه گلیکوژن از کلیه آزمودنیها مقدار
۵ خون برای تعیین مقدار انسولین و گلوکز پلاسما گرفته شد. ۱۰ دقیقه و دوباره ۲ ساعت پس از تخلیه cc
گلیکوژن به آزمودنیها مکمل پروتئین -کربوهیدرات( ۸۰ گرم کربوهیدرات، ۲۸ گرم پروتئین، ۶ گرم چربی)،
۴۰ گرم پروتئین) و دارو نما (آب) داده شد / کربوهیدرات ( ۱۰۸ گرم کربوهیدرات، ۶ گرم چربی)، پروتئین ( ۷
۵ خون برای تعیین مقدار انسولین و گلوکز پلاسما cc و ۳۰ دقیقه پس از دومین دوز مصرف مکمل مقدار
گرفته شد. همچنین ۴ ساعت پس از انجام پروتکل تخلیه گلیکوژن و دریافت مکمل، زمان رسیدن به
وابسته و t واماندگی در یک آزمون استقامتی فزاینده تعیین شد. جهت تعیین اختلاف درونگروهی از آزمون
و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری ANOVA تعیین اختلاف بینگروهها از تحلیل واریانس
استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد پاسخ انسولین و گلوکز پلاسما و زمان رسیدن به واماندگی در P≤۰,۰۵
مکمل پروتئین -کربوهیدرات نسبت به کربوهیدرات و پروتئین، همچنین کربوهیدرات نسبت به پروتئین و
دارونما بیشتر بود. بنابراین پس از یک تمرین شدید، همراه با تخلیه گلیکوژن عضله، مکمل پروتئین -
و زمان P< کربوهیدرات نسبت به کربوهیدرات و پروتئین، بازیافت گلیکوژن عضله را سریعتر کرد ۰,۰۱
را برای نوبت بعدی تمرین یا مسابقه افزایش داد. P< رسیدن به واماندگی ۰,۰۱
