هدف این تحقیق بررسی رابطه بین عملکرد پای شنای کرال پشت با دامنه حرکتی مچ پا و زاویه
دانشجویان پسر شناگر بود. ۳۴ دانشجوی پسر شناگر کرال پشت در دسترس با میانگین و انحراف استاندارد
۷۱ کیلوگرم در این تحقیق انتخاب /۸۸ ± ۹/ ۱۷۶ سانتیمتر و وزن ۳۵ /۱۱± ۵/ ۲۳ ، قد ۵۲ /۶۸ ± ۲/ سنی ۶۸
پای راست و چپ (بهصورت خوابیده به پشت) و دامنه حرکتی دورسی و پلانتار Q شدند. ابتدا، زاویه
پای راست و چپ محاسبه شد. سپس، Q فلکشن با استفاده از گونیامتر اندازهگیری شد و میانگین زاویه
آزمون زمان پازدن شنای کرال پشت به مسافت ۱۵ متر در استخر انجام شد. با استفاده از سه داور و تکنیک
فیلمبرداری، تعداد پای شنای کرال پشت و در ادامه مسافت طیشده بهازای هر پازدن شنای کرال پشت با
استفاده از فرمولهای ریاضی محاسبه شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط معنیداری بین
یافتهها نشان داد شناگران ممکن .(p ≤ ۰/ و ۰۵ r= -۰/ با زمان پای شنای کرال پشت نشان داد ( ۶۷ Q زاویه
است از تمامی دامنه حرکتی مچ پای خود بهره نبرند، بلکه دامنه حرکتی بهینه مدنظر آنها است. اندازه
نیز میتواند برای موفقیت و استعدادیابی شناگران بااهمیت باشد. (Q ≤ ۱۶/۲۳) Q زاوی
