سامانه نشریات علمی

هدف این مطالعه مقایسه دو شوت روی پای زمینی و هوایی ازمنظر توالی زمانی حرکت و فعالیت
الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی در فاز رو به جلوی حرکت شوت است. بدینمنظور از ۱۱ نفر
۱۳۱ سانتیمتر، دعوت ±۳/ ۳۳ کیلوگرم و قد ۲ /۶±۶/ ۲۲ سال، وزن ۵ /۳ ±۲/ ورزشکار ماهر با میانگین سن ۵
شد تا در تحقیق شرکت کنند. به منظور محاسبه سینماتیک حرکت، ۵ مارکر به نقاط آناتومیکی پای
ضربهزننده متصل شد و از حرکت شوت زمینی و هوایی ورزشکاران با دو دوربین کاسیو ) ZR۲۰۰ ( با
سرعت نمونهبرداری ۲۱۱ فریم بر ثانیه تصویر گرفته شد. بهعلاوه، در حین اجرای مهارت با استفاده از
الکترودهای سطحی و دستگاه ME۶۰۰۰ متغیرهای الکترومایوگرافی سه عضله راسترانی، پهن داخلی و
ساقی قدامی اندازهگیری شد. نتایج پژوهش نشان داد عضلات در طول فاز رو به جلوی حرکت در دو شوت
زمینی و هوایی در ترتیب فعال سازی عضلات مختلف هستند، اما هیچ گونه اختلاف معناداری در توالی زمانی
انقباض عضلات و حرکت اندامها دیده نشد. اندامها و عضلات در هر دو شوت، از یک الگوی زمانی نزدیک
تنه دور از تنه نسبتاً مشابه بهره میبرند که تأثیر زیادی در هماهنگی و کیفیت شوت دارد.

هدف اصلی این تحقیق بررسی پارامترهای بیومکانیکی اندام فوقانی بسکتبالیستها حین پرتابهای آزاد موفق و ناموفق بود. ششنفر (میانگین و انحراف از
۲۲ ) از بسکتبالیستهای حرفهای که در سوپرلیگ بسکتبال فعالیت داشتند با کسب رضایت در آزمون مشارکت کردند. جهت ثبت سینماتیک ±۲/ معیار سنی ۹۰
استفاده ME۶۰۰۰ T در فرکانس ۲۴۹ هرتز و جهت ثبت فعالیت الکتریکی از دستگاه الکترومایوگرافی ۱۶ Casio zr- حرکت از دو دوربین پرسرعت ۲۰۰
مشاهده کردیم که سرعت زاویهای .)p ≤ ۹/ شد. از آزمون آماری ویلکاکسون جهت بررسی اختلافات معنیدار بین پرتابهای موفق و ناموفق استفاده شد ) ۹۰
نیز فلکشن )p ≤ ۹/ و شانه ) ۹۲۲ )p ≤ ۹/ مفاصل مچ ) ۹۹۰ .)p ≤ ۹/ مفصل مچ در لحظه رهایی توپ بهطور معناداری در پرتابهای موفق بیشتر بود ) ۹۲۰
در پرتابهای موفق فلکشن کمتری نسبت به پرتابهای ناموفق داشت. نتایج نشان )p ≤ ۹/ بیشتری در پرتابهای موفق نشان دادند؛ درحالیکه آرنج ) ۹۹۲
در پرتابهای موفق بهطور معناداری بیشتر از پرتابهای ناموفق بود. سطح زیر منحنی پتانسیل )p ≤ ۹/ و آرنج ) ۹۹۴ )p ≤ ۹/ دادند جابهجایی زاویهای مچ ) ۹۲۴
الکتریکی هر سه عضله فلکسور کفدستی زند اعلی، سهسر بازو و دلتوئید قدامی در پرتابهای موفق بیشتر از پرتابهای ناموفق بود، اما تنها اختلاف معنیدار
در نگاه کلی، میتوان گفت افزایش در سرعت زاویهای مچ دست و میزان فعالیت عضله .)p ≤ ۹/ در سطح زیر منحنی عضله سهسر بازویی مشاهده شد ) ۹۲۴
سهسر بازویی در موفقیت پرتابهای آزاد تأثیر داشتهاند.