هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر تغییرات ۰۵ گرمی وزن کفش ورزشی بر اکسیژن مصرفی و اقتصاد دویدن در یک پروتکل ۵۰ دقیقهای دویدن روی نوارگردان
۰ و ۳ کیلومتر ، ۵۷۳ سانتیمتر( انتخاب شدند. پروتکل آزمون از سه مرحله با سرعتهای ۲ ±۰/ ۲۲ سال و ۳۸ /۰۵±۲/ بود. به این منظور ۵۰ مرد فعال )سن: ۵۰
بر ساعت تشکیل شد که زمان هر مرحله ۰ دقیقه بود. اکسیژن مصرفی بهوسیله دستگاه گاز آنالایزر متامکس جمعآوری شد و اقتصاد دویدن از محاسبه شیب
تغییرات اکسیژن مصرفی در هر سرعت دویدن طی ۵۰ دقیقه محاسبه شد. روش آماری تحلیل واریانس یکعاملی با اندازهگیری مکرر برای تجزیه و تحلیل
>۵/ دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که اکسیژن مصرفی ناشی از تغییرات وزن کفش در کل زمان اجرای آزمون بهصورت معناداری افزایش یافت ) ۵۰ p (. با
<۵/ وجود این، شیب تغییرات اکسیژن مصرفی در اثر تغییر وزن معنیدار نبود ) ۵۰ p(. یافتهها نشان داد افزایش ۰۵ گرم اضافهبار به کفش ورزشی میتواند
مصرف اکسیژن را بهصورت معنیداری افزایش دهد، درحالیکه اثر معناداری بر اقتصاد دویدن ندارد.
