یکی از عواملی که الگوهای پرش-فرود را تحت تأثیر قرار میدهد خستگی است که از اجزای اجتنابناپذیر ورزش است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خستگی
۲۲ سال، وزن ± بود. ۴۱ نفر از دانشجویان پسر )میانگین سنی ۲ )LESS( عملکردی ناشی از فعالیت بر مکانیک فرود و ازطریق سیستم امتیازدهی خطای فرود
۴۷۱ ( که ۲ تا ۱ جلسه در هفته ورزش میکردند، داوطلبانه در تحقیق حاضر مشارکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل ± ۸۶/۳±۷/۲ و قد ۱
تقسیم شدند. اثر متغیر مستقل خستگی ناشی از فعالیت مشابه با وضعیت تمرین یا مسابقه )پروتکل خستگی عملکردی ۸ ایستگاهی( بر متغیر وابسته مکانیک فرود
.)P<۰/ مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد ) ۰۵ -U ازطریق پیشآزمون-پسآزمون بررسی شد. دادههای پژوهش با استفاده از از آزمون تی مستقل و آزمون غیرپارامتریک
و آسیب است. همچنین مشخص شد که اثر خستگی بر کاهش میزان فلکشن زانو )P=۰/ نتایج مبین وجود ارتباط میان بروز خستگی و تضعیف مکانیک فرود ) ۰۲
با توجه به یافتههای تحقیق حاضر، خستگی عملکردی ناشی از ورزش میتواند موجب .)P=۰/ در لحظه اولین برخورد با زمین معنیدار بوده است ) ۰۲۲
دگرگونساختن مکانیک فرود شود و احتمال وارد آمدن فشار به مفاصل اندام تحتانی، بهویژه زانو، و درنتیجه خطر وقوع آسیبدیدگی را در این مفاصل افزایش دهد.
