هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان­درمانی گروهی به شیوه تحلیل تبادلی بر بهبود مهارت حل­مسأله بود. برای دست یابی به این هدف از روش پژوهش نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد، که 30 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی که به کلینیک روانشناسی و مشاوره دانشگاه فردوسی مراجعه کرده بودند، به روش غربال گری انتخاب، و به شیوه تصادفی در گروه کنترل (15 نفر) و گروه آزمایشی (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش‌نامه حل­مسأله، و روش‌مداخله‌ نیز گروه درمانی تحلیل تبادلی بود که به مدت 8 جلسه‌ی دو ساعته و به ‌صورت هفتگی برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف استاندارد و درسطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA)، استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که مهارت حل­مسأله در گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافته است؛ و همچنین این افزایش در زیر مؤلفه­های خلاقیت، کنترل، اعتماد، و تقرب مشاهده شد. در نتیجه گروه درمانی تحلیل تبادلی راهبردی کارآمد و سودمند در بهبود مهارت حل­مسأله است.

واژه‌های کلیدی: حل مسأله، مهارت حل مسأله، روان درمانی گروهی، گروه درمانی تحلیل تبادلی